Samotnia

Jak tylko Lothar dowiedział się o przybyciu królewskiego posłańca, nie ociągał się z przyjęciem go przed swoje oblicze i niezwłocznym wysłuchaniem tego co miał do powiedzenia. Wiadomość była bardzo enigmatyczna i niewiele mówiła poza ogólnikami, toteż lord Waynwood zmarszczył nieco brwi w geście zastanowienia, cóż jednak mógł zrobić innego jak tylko przekonać się na miejscu. Zastanawiał się czy nawiązanie do spraw Wiary było faktycznym powodem czy też pretekstem, który miał zachęcić go do opuszczenia Ironoaks bez narzekań - Lothar Waynwood był samoświadomy swojej ponadprzeciętnej pobożności i tego, że o niej wiedziano powszechnie i z pewnością próbowano wykorzystać.

- Rozumiem - stwierdził więc bez dalszych dywagacji - Możesz odpocząć ile potrzebujesz przed swoją dalszą drogą, a ja najprędzej jak będzie to możliwe udam się do Jej Miłości. Robercie, zapewnij gościowi ciepły posiłek i skromny, ale suty prowiant na podróż - rzekł do swojego osobistego sługi, który rzadko go odstępował ze względu na kalectwo swojego pana, po czym zwrócił się z powrotem do posłańca - Jeżeli wracasz do stolicy, przekaż królowej że wyruszę najpóźniej pojutrze.

Po wszystkim gdy goniec wyszedł, lord Waynwood stwierdził iż rozsądnym byłoby spotkać się ze swoimi doradcami, wszak nie wiadomo było ile jego wyjazd miałby potrwać i warto byłoby, żeby podczas jego nieobecności każdy miał coś do zrobienia i nie zapanowała w zamku atmosfera gnuśności. Toteż aby zacząć od najważniej rzeczy, zarówno w czasach wojny, jak i pokoju, zawezwał swojego zarządcę by porozmawiać o gospodarce.

Rozkazy Lothara zostały wykonane tak jak sobie tego zażyczył. Robert wyprowadził posłańca by się nim zająć, a jednocześnie powiadomić doradców swego pana, że oto ich oczekuje i wkrótce faktycznie mieli się zacząć stawiać w jego samotni, pierwszym z nich miał być jego zarządca, toteż o sprawach pieniędzy przyjść im miało z pewnością radzić... To już jednak za zamkniętymi drzwiami i z daleka od ciekawskich uszu.