Samotnia

29 stycznia 336 AC

Jeden z gwardzistów zniknął za bramą zamku. Po niecałych dwóch kwadransach wrócił z wiadomością dla Edwyna:
- Lord Tarly wzywa Cię do swojej samotni. - następnie spojrzał na towarzyszący mu orszak. - Kazał też zaproponować Twoim ludziom odpoczynek i strawę, gdy będą na Ciebie czekali. Mogę zaprowadzić do stajni.
Hightower został zaprowadzony przez drugiego człowieka pod lordowską samotnię. Przewodnik wskazał mu drzwi i powoli się oddalił.
Edwyn wszedł do pokoju. Lord był już starszym człowiekiem. Z tego co dowódca Zakonu Płomiennej Ręki pamiętał, miał prawie pięćdziesiąt lat. W rzeczywistości wyglądał dużo młodziej, najwyżej na czterdzieści. Jedynie pojedyncze siwe pasmy włosów i nieliczne zmarszczki go zdradzały. Był też bardzo wysportowany i wyglądał bardzo zdrowo. Wyglądał na dość silnego człowieka, a z jego postury biła duma. Był przyodziany w lekkie, domowe szaty. Gdy Hightower wszedł, wstał od biurka, by go przywitać. Podszedł do niego i uścisnął mu dłoń.
- Miło mi, że przyjechałeś. - odezwał się. Jego ton był serdeczny, ale i pewny siebie. - Możecie się u nas zatrzymać tak długo jak chcecie. Chociaż gdybyście wcześniej nas o tym zawiadomili, moglibyśmy się przygotować. - oznajmił uśmiechnięty. Gestem ręki wskazał na miejsce przy biurku, sam zaś siadł naprzeciwko. - Może jesteś głodny? Mam poprosić, by coś przyniesiono? Albo chciałbyś się czegoś napić? - Starał się być dla gościa miły, zaraz jednak jego ton spoważniał, gdy przeszedł do konkretów. - Słyszałem, że przybyłeś tu w sprawie bandytów. Co już o nich wiesz? - spytał zwięźle. Chciał na razie zobaczyć, z jakimi informacjami przyjechał jego gość i nie dodawał nic, o czym dotąd sam wiedział.

Lord Dickon krzyknął po sługę i kazał mu przynieść to, o co poprosił Edwyn. Po chwili na stole pojawił się dzbanek wina, czerwonego arborańskiego oraz dwie szklanki, które Tarly skrzętnie napełnił. Po chwili przynieśli też jedzenie. Znalazło się wśród nich: pół bohenka chleba, dwa rodzaje sera, kilka rodzajów warzyw (jak oliwki, cebula czy zielona papryka), owoce (na przykład jabłka czy śliwki), jajka, a także specjalnie przygotowane grzyby. - Częstuj się czym chcesz, musisz być pewnie głodny po długiej podróży. - powiedział lord. Sam w czasie rozmowy niechętnie jadł (choć nie mógł sobie odmówić drobnego poczęstunku), patrząc głównie jak je jego gość.
- Zatem doszły Cię prawdziwe wieści. Sam niedawno otrzymałem wiadomość od lorda Vyrwela. Przy granicy z Dorne jego patrol natrafił na grupę bandytów. Spalili kilka wiosek i uciekli, prawdopodobnie do Dorne. To miło, że chcesz pomóc, ale nie jestem pewien, czy mamy jeszcze szanse ich złapać. - oznajmił niechętnie.

- Nie mam pojęcia, jak już mówiłem dostałem jedynie wieści od Vyrwela. - uciął rozważania Dickon. Fakt - wieści były niepokojące, ale spalono jedynie dwie czy trzy wsie. Równie dobrze mogli to być pospolici bandyci, a i w ich przypadku ucieczka do obcego kraju wydawałaby się sensownym rozwiązaniem. Tak czy inaczej nie zamierzał ciągnąć dalej tych spekulacji. - Proponuję, żebyś jeszcze do niego pojechał - może wiedzieć coś więcej. - dodał. W końcu to jego wioski spalono i jego wieśniaków zabito. Na pytanie o mapy odpowiedział bez namysłu: - Myślę, że nie będzie z tym problem. Gdy skończymy rozmowę, poproszę maestera by je przygotował i je Ci wyślę. - Gdy Edwyn zbliżał się do końca posiłku, Tarly wezwał służkę i kazał przynieść jeszcze coś słodkiego. Po chwili na stoliku pojawiły się ciastka cytrynowe i truskawkowe. Lord uśmiechnął się i rzucił:
- Częstuj się. Nasz kucharz robi przepyszne ciasta, mam nadzieję, że Ci zasmakują.

- Udało się głównie przez stanowisko jakie piastowałem od lat - odpowiedział starszy Tarly. - Gdyby mnie tu nie było, twój plan byłby zdaje mi się najbezpieczniejszym wyjściem by zminimalizować nasze straty - ocenił. - Złe? W żadnym razie, synu. Widzę, że kiedy mnie już zabraknie tron Horn Hill będzie miał godnego następcę.