Las w pobliżu Orlego Gniazda

Nieco najwyraźniej w Dolinie się uspokoiło po tych zawieruchach. Sąd nad zdrajcami był, wesele Templetona z Arrynówną również, a także rozwiązała się sprawa Jona, który zginął w bardzo dziwnych okolicznościach, a także całe zgromadzenie lordów Deklarantów póki co było ugłaskane, więc sytuacja wyglądała na w miarę dobrą, ale jeszcze trochę rzeczy do nadzoru i zrobienia było, więc jak by to powiedzieć służba nie spała. Jednak trzeba było mieć chwilę na odpoczynek, a skoro Findis chciała jechać na polowanie to dlaczego by i on nie pojechał. Jak się okazało po mimo tego, że była to inicjatywa jego żony to on musiał zapewnić rzeczy do tej wyprawy... Kobiety... Nie miał zamiaru brać ze sobą jakieś wielkiej ilości ludzi, ale jego dwóch wiernych towarzyszy Harlaw i Greyjoy i czwórka Żelaznych Ludzi powinna starczyć. Nawet mogło to się wydawać ponad to na taką "przejażdżkę", ale ciul wie czy jacyś górale nie postanowili by zaatakować podróżnych. Oprócz samej obstawy trzeba było zorganizować psy gończe i parę łowców czy tropicieli, wszak to oni będą musieli odnaleźć zwierzynę.
Halleck zerknął na konia swojej małżonki, kiedy on stał przy swoim wierzchowcu siwej maści. Podniósł lewą brew do góry.
- Coś w ostatnim czasie sporo prezentów dostajesz - Horrmund, kupcy z Lys, obcokrajowcy, aż tak jesteś znana? - zaśmiał się delikatnie. Nawet przez pewien moment Halleck sam się zastanawiał skąd tak co chwile ktoś ją czymś obdarowuje, ale spoglądając na nią było łatwo domyślić się dlaczego. Może porozmawiał by ze swoim starym znajomym z Maidepool przeszło mu przez myśl.
Psy od Horrmunda też zaczęły już coraz bardziej wyrastać na psiska, ciekawe czy będzie można je dobrze wyszkolić do obrony, taki pies na rozkazach, który by zagryzł w walce kogoś to by było ciekawe.
Ta propozycja całkiem zaskoczyła księcia i to można było zobaczyć po jego minie. Coś tam słyszał, że jego żona ćwiczy, ale ani razu nie poprosiła go o podszkolenie, co trochę było dla niego uderzeniem w dumę, bo powinna się do niego wpierw zwrócić. Zaśmiał się nieco.
- Skoro chcesz się spróbować, to proszę bardzo. Zobaczymy czy Horrmund potrafi szkolić - oznajmił swojej żonie z delikatnym uśmiechem.

Urody swojej żonie nie mógł odmówić, więc pewnym było, że to jest właśnie jeden z powodów dlaczego tak mężczyźni z chęcią ją obdarowywali prezentami, aczkolwiek no cóż jakby nie powiedzieć Halleck uważał Findis za swoją, więc też to traktował nieco, może nie podejrzliwością, ale jakby ktoś wkraczał na jego terytorium. Nie mówił nic, ale no cóż w środku bywało różnie.
- Bardziej stawiam na to drugie... Chociaż zaskarbić sobie przychylność regentki może dać wiele możliwości na przyszłość, kto wie - zapewne wielu chciało także wykorzystać ten moment, w przywództwie królestwa zasiadało młode, niedoświadczone dziewcze, więc dla wielu wytrawniejszych graczy była to niebywała okazja do skorzystania... No cóż mogło to się okazać złudne po ostatnich akcjach swojej żony.
Jakoś to w jego dumę uderzyło, aczkolwiek bardziej chodziło o to, że Findis raczej powinna się do niego o to zwrócić niż do "obcego" lorda, no ale nie chciało mu się już poruszać tego tematu, więc to zostawił dla siebie. Nieco niejasne było to jaką nagrodę chce Findis, "wybrać nagrodę", co to ogólnie miało znaczyć.
- Jaką nagrodę? Wybrać z czego? Precyzyjniej - powiedział do niej, właściwie dopytał bo to nagle rozwodziło się o coś czego tak naprawdę nie było wiadomo z góry. Ogromnie wątpił, żeby Findis w jakikolwiek sposób mogła z nim wygrać, ale no cóż, nie lubił niejasności.
- A co ja dostanę jeżeli wygram? - właściwie to nawet nie wiedział dlaczego dodał "jeżeli", on czuł się znacznie pewniej, wszak niejednokrotnie już swoim toporkiem zabijał znał tą broń jak własne ubrania, tyle lat już go używał, że w sumie wstydem byłoby przegrać takie zawody.

- No dobra niech ci będzie - odpowiedział ostatecznie Halleck, co prawda prawdopodobieństwo, że wygra, więc jakiś większych obaw nie miał, z resztą co miałaby od niego żądać jego żona. Większość rzeczy jest w stanie spełnić, chyba że by na prawdę wymyśliła coś takiego, że musiałby się postarać, ale tak czy owak przystał na ten warunek.
Podniósł brew kiedy powiedziała mu o wsparciu dla ojca, wyczuł od razu, że to żart. Jednak prędzej czy później jakby sytuacja nie szła po myśli to jednak trzeba byłoby to wsparcie wysłać, a na pewno Hoare by to naciskał.
- Coś się wymyśli - odpowiedział ostatecznie, nie musiał tego wymyślać teraz, mógł to później zrobić. Z resztą mógł działać na tych samych zasadach co Findis.
Przeszli więc do rzutów. Dagon zaznaczył na drzewie gdzie mają rzucać i do tego przeszli. Findis zaczęła pierwsza no i nie zaskoczyła tym Hallecka, toporek poleciał bokiem. Natomiast jemu udało się trafić centralnie w "X". Kolejne rzuty były takie, że jego małżonka się poprawiła, trafiła w drzewo, aczkolwiek Hoare trafił centralnie koło swojego poprzedniego toporka. Dopiero trzeci rzut, sprawił pewien podziw, jednak coś tam umiała. Żelaznemu wyszło to gorzej niż poprzednie rzuty, ale ostatecznie żadnego z nich nie spudłował. Obrócił się po trzecim rzucie do żony.
- Cóż, wygrałem. Nagrodę... Pomyśle co bym jeszcze chciał - rzucił od razu. - Całkiem nieźle sobie radzisz, pierwszy był kiepski, ale trzeci można pogratulować. Trochę jeszcze więcej wprawy i będzie ci to bardzo dobrze wychodzić, jeżeli chcesz to mogę cię coś jeszcze z tego poduczyć - zaproponował ostatecznie, wszak chyba musiał sam z tą propozycją wyjść, aby podszkolić żonę w walce.

I w pewnym momencie stało się poważniej, kiedy padły te słynne słowa "musimy porozmawiać", zatem udał się z żoną na bok, z dala od innych ludzi, aby mogli to na spokojnie przedyskutować.
- Dokąd sięgam pamięcią to nic takiego nie było - odpowiedział na pierwsze pytanie. Kolejna wypowiedź dała mu spory wstęp do tego o czym to wszystko będzie. Co do drugiej kwestii mógł się zgodzić, że nie zareagować tak jakby normalnie ktoś zareagował, czasu nie jest w stanie cofnąć, mógł tylko wyjaśniać jak to widział.
- Wiesz dobrze, że nie mam w dupie. Owszem powinienem inaczej zareagować, aczkolwiek biłem się w myślach, że to co robią to tak naprawdę jakieś podrygi trupa, któremu już nic nie zostało poza rzuceniem obelgą. Mogłem wyjść i odpowiednio odpowiedzieć, ale z drugiej strony miałem w myślach, że i tak kontrolujesz całą sytuacje i ostatecznie wyszło tak jak wyszło - odpowiedział tak jak uważał. - Następnym razem, jeżeli coś takiego się zdarzy zareaguje inaczej - powiedział, co miał teraz innego do powiedzenia. Czasu nie cofnie, więc tylko to jest w stanie zagwarantować.
- Bić? - przez chwilę się zastanowił. - Chodzi oto z Harrasem? Cały czas mam z nim do pogadania odnośnie tego... Pogadania... Dania mu w mordę. Tylko od dawna go nie widziałem, a powiedziałaś mi o tym wieczorem, kiedy następnego dnia go szukałem to okazało się, że już wypłynął. Do tej pory nie wrócił - miał nadzieję, że dobitnie wyjaśnił cała tą sytuacje, bo nie widział tutaj swojej winy, przecież nie pierdolnie w ryj kogoś innego za Harrasa.
- Jak pytałaś mnie o radę to odpowiadałem. Może rzeczywiście nie udzieliłem ich tyle ile potrzeba. Jednak też nie mogłem jakoś działać jawnie i sam prowadzić większych rozmów bo by od razu mówili, że tutaj Żelaźni Ludzie rozdają karty. Wiesz dobrze, że tak nie traktuje i doskonale wiesz, że nie opuszczę Orlego Gniazda - rzucił. - Według mnie masz mnie też wspomagać radą i żyć ze mną. Wspomogę cię w tej regencji, może do tej pory nie dałem tyle ile miałem dać, ale dam, ciężko mi było się tutaj odnaleźć. Jeżeli nadal chcesz mojej pomocy, może do teraz nie wyglądało ona okazale, ale będzie lepsza i odpowiednia - odpowiedział ostatecznie. Halleck był typem osoby, która by w jakiś sposób przeprosiła, przynajmniej nie w taki sposób jakby każdy oczekiwał, że to po prostu powie, charakter i kultura mu tego nie pozwalały. Chociaż na swój sposób to zrobił.

Powiedział tak jak uważał, więc nie miał tutaj nic do dodania, kolejne tłumaczenia, że jest inaczej w jego mniemaniu były tutaj nie potrzebne. Wyraził, że jest inaczej i tutaj była kwestia Findis czy w to uwierzy czy nie.
- Tak jak już mówiłem mam świadomość, że nie pomagałem tyle ile trzeba - powtórzył to jeszcze raz, bo już przyznał rację, że nie udzielał tyle pomocy ile mógł, więc co miał jeszcze więcej powiedzieć odnośnie tego.
- Nie, nie opuszczę bo jestem twoim mężem i chce ci pomóc - wyjaśnił konkretnie, chociaż nie wiedział czy ma to dalej objaśniać. Może to nie było tak widać, aczkolwiek szanował swoją żonę, więc i też starał się jej pomagać, chociaż nie było tego widać w ostatnim czasie.
- Jedyną moją gwarancją jest moje słowo - powiedział wprost, nie chciało mu się bawić w jakieś podchody tak dalej, z resztą Findis wiedziała, że przysięganie na coś to nie było w stylu jego męża i by wyglądało to cholernie sztucznie. - To że się nie odnajduję to nie oznacza, że nie przywyknę, już zacząłem nieco działać, rozmawiałem z maesterem odnośnie rodów w Dolinie ich potencjałów "sojuszniczych" - Halleckowi naprawdę nie chciało się dalej ciągnąć tej rozmowy bo co miał więcej powiedzieć niż to co już powiedział. Właściwie to wpadł jeszcze na jedną rzecz, może nieco błahą, ale może...
- Mam jedno życzenie z wcześniej tak? - powiedział do niej, chociaż to było bardzo retoryczne pytanie. - To chciałbym je wykorzystać - zacznijmy jeszcze raz, od początku. Od przyjazdu do Doliny - wypowiedział swoje magiczne życzenie. - Chodź do mnie - powiedział wprost i rozłożył nieco ręce na bok, właściwie teraz to grał na dosyć cienkiej linie, bo właściwie Findis mogła mu odmówić, no ale starał się jakoś to naprawić, nic więcej na ten czas nie mógł zrobić.

- No to już wiesz - odpowiedział jej prosto na jej pytanie. No cóż Halleck musiał myśleć nad tym jak utrzymać spokój w Dolinie, wszak niestabilny sojusznik nie jest dobrym sojusznikiem, więc trzeba było zrobić wszystko, aby tutaj by pokój i mogli zawsze wspomóc Żelaznych Ludzi, kiedy zajdzie taka potrzeba.
- Yhym - odpowiedział. Rowena była tak niepoważna, były z nią ciągłe problemy nie rozumiał jak Alester nie mógł ją wytresować czy co. Findis zachowywała się normalnie jak na kobietę przystało, a jej siostra to była jakaś "dzikuska" nie potrafiła powstrzymać się kiedy była taka potrzeba. Jednak to nadal jest księżniczka i trzeba było ją jak najszybciej wydać, w jej wieku to wiele panien już było albo zaręczonych i na progu małżeństwa, albo już były żonami, ba niektóre już w tym wieku miały dzieci z resztą jak Findis. Duskendale mogło być w miarę dobrym kierunkiem, ale tutaj czy to było dobre dla Żelaznych Ludzi? No nie do końca lepiej było Rowenę zostawić w Dolinie, albo wydać za Starka przynajmniej tak księciu się wydawało.
- Musi wreszcie dorosnąć. Ma swoje obowiązki więc niech wreszcie się z nimi pogodzi - podsumował pierwsze część wypowiedzi żony. - Przysługa, przysługą, ale nic tak nie cementuje sojuszu i spokoju jak powiązanie między rodami. Royce i Hunter wydawali się najbardziej obiecującymi kandydatami. Lord Hunter to wdowiec, minus taki, że ma ponad czterdzieści lat. Dziedzic Royce ma ponad dwadzieścia, niezamężny, na pewno to lepiej utrwali powiązania z nimi niż samo stanowisko namiestnika. Jeżeli by szukać coś za granicami no to Stark? Dałoby to pewność spokoju od nich, Duskendale nie jest najgorsze, aczkolwiek jest bardzo niepewne... - podsumował swój punkt widzenia.
Halleck coś zrobić musiał, żeby ugłaskać żonę, więc wykorzystał to swoje życzenie i najwyraźniej pomogło bo Findis wydawała się, że jest już uspokojona. Musiał się z tym wszystkim trochę nagimnastykować, ale jakoś to wszystko odkręcił. Musiał bardziej teraz uważać no i zakasać rękawy do pomocy w rządzeniu Doliną. Po chwili oderwał się od żony.
- Możemy wracać do polowania? Noc nas zastanie - nieco zażartował Hoare, mieli się odprężyć, ale najwyraźniej musieli na początku sobie coś wyjaśnić. Może teraz po oczyszczeniu atmosfery będzie lepiej i spędzić ten dzień i działać dalej.

- Sądziłem po prostu, że jednak będziesz chciała kogoś w podobnym wieku co do Roweny. Dla mnie to osobiście nie jest jakiś minus, może nawet w sytuacji twojej siostry pewien plus - ostatecznie odpowiedział. Wydawało mu się, że Findis chce Rowenie raczej sprezentować kogoś w podobnym wieku, aczkolwiek jeżeli nie to sporo to ułatwiało.
Jeżeli chodzi o Royca to dowiedział się o nim wczoraj od Maestera, więc pewien obraz tego człowieka miał. Tutaj może było to prawdą, że z taką posturą, dosyć cherlawego mężczyzny może być problem z Roweną zwłaszcza przy jej zachowaniu. Kiedy porównała go do siebie dało to spory obraz, jak wątłym jest dziedzic namiestnika. Jeżeli też Stark z tego powodu odpadał to obraz możliwych małżeństw był bardzo słaby i chwiejny, że też Alester o tym wcześniej nie pomyślał teraz Halleck musiał za niego to wszystko planować, a on jako, że nie był z Doliny miał gorzej, a liczba potencjalnych kandydatów się kurczyła, zaraz się okaże, że ostatecznie Horrmund nie byłby złym wyborem...
Może i to prawdę było, że dla Findis może to być trudniejsze zwłaszcza po takich obietnicach jakie dała swojej siostrze, nie wiadomo po co. Już wielokrotnie Halleck był ostrzegany przed zachowaniem Roweny, no ale cóż jeżeli jego żona tego nie chciała przekazać to on to mógł, nie miał z tym problemy, jemu to nawet będzie łatwiej, nie ma takich sentymentów.
- Mogę to jej przekazać, nie mam z tym jakichś problemów. Na problemy z zamknięciem w komnacie, jedzeniem czy nie przyjściem na ślub jest rozwiązanie jeżeli inne metody nie dają skutku. Konieczne byłoby też nauczyć ją chociaż trochę ja przygotować do tego jak się zachowywać - spojrzał na nią.
Po pozytywnej odpowiedzi żony ruszył z nią do reszty grupy łowczej. Jednak jak się okazało polowanie tego dnia wcale nie wyszło, łowczy i tropiciele starali się coś znaleźć, ale pewnie obecność nieokiełznanych piesków Findis mogła być nieco rozpraszająca dla psów gończych. Tak czy inaczej głupio byłoby dla Hallecka wrócić bez zwierzyny, więc on sam zaproponował, żeby albo gdzieś przespać i ponowić polowanie w dniu jutrzejszym z samego rana, ewentualnie wrócić do Księżycowych Wrót tam i z rana podjąć ponownie poszukiwania. Tak czy siak Hoare chciał kontynuować łowy.

 

Ranek dał kolejne szanse na upolowanie jakiejś zwierzyny, więc będzie można zjeść upolowanego własnymi rękoma. Najwyraźniej łowczy postanowili teraz skierować się na inne szlaki, za pewne to była dobra decyzja, aby odwiedzić teraz inne miejsca skoro w poprzednich nie można było nic znaleźć. Kiedy łowczy ruszyli przed główną grupą to wtedy Halleck mógł spokojnie porozmawiać z Findis. Sprawa tych całych Ibbeńczyków, jakieś tam plotki słyszał, ale ciężko mu było w nie uwierzyć po tym jak znał swoją żonę. Jednak to co powiedziała było dosyć ciekawą perspektywą ponieważ o tym fakcie nie wiedział.
- Czyli właściwie to ty spowodowałaś nasze ostatecznie spotkanie i to jak się potoczyły dalsze losy - pokiwał głową. Było to dosyć ciekawą perspektywą gdzie właściwie jedna mała decyzja spowodowała tak duży potok zdarzeń. Gdyby nie to, to by Halleck nie ożenił się z nią, nie byłoby sojuszu z Doliną i cała perspektywa polityczne wyglądała by całkowicie inaczej. Jedna mała decyzja, żeby zmienić kierunek marszu.
Około południa okazało się, że coś się znalazło. Sarny, czyli bardzo dobrze będzie można coś dobrego zjeść. Raczej nie było trudno o decyzje co do tego. Prawdą jednak było, że Halleck jeżeli chodzi o łuk to średnio sobie z niego radzi, ujmując to w dobrych słowach... Nie chciał jednak rezygnować z takiej zdobyczy. Zaproponował więc, może aby ludzie, którzy potrafią posługiwać się łukami to zrobili z nich odpowiedni pożytek, a on mógłby z paroma ludźmi jakimś większym łukiem postarać się przejść za stadko zwierząt i gdy one się potencjalnie spłoszą po wystrzale strzał to potencjalnie mogłyby wpaść do ludzi z włóczniami. Oczywiście on sobie zdawał sprawę z wielu komplikacji jak to, że zwierzęta mogły ich wyczuć, spłoszyć się, albo gdy zaczną uciekać od strzał to jaka jest pewność, że pobiegną akurat w ich stronę, aczkolwiek na ten moment nie miał jakiegoś innego pomysłu. Chyba że inni coś mogli zaproponować.