Tereny Długiej Siostry

Kiedy jedyny konkretny sojusznik opuścił sprawę Siostrzan, jasnym było, iż rebelia prędzej czy później spadnie z kucyka i głupi ryj sobie rozwali. I tak też, przez jedno niefortunne posunięcie, prędko się stało. Następnie zaś przybył jakiś zamorski grabieżca ze swą najemną armią i ograbił władców Sióstr z większości ich dobytku. Był to jasny znak, że owi władykowie nie potrafią zapewnić swym poddanym godziwego bytu, ani też sprawić nie potrafią, aby umęczony pod dniu pracy człek mógł spokojnie zasnąć we własnym i bezpiecznym domostwie. To znaczy... Potknięcia się zdarzają a może by i też mówić o pewnych okolicznościach łagodzących, niemniej lud raczej nie przepada za wymyślaniem wymówek dla klasy rządzącej. Lud woli narzekać. I zwykle na tym lud kończy, ale niekiedy sprawy pieprzą się mocniej. Tym razem nieciekawa sytuacja doprowadziła do konfliktu. Nie był to wyczyn ludu, ale rycerze to też poddani lorda, prawda?

Dwóch rycerzy z włości było od dawien dawna zapiekłymi wrogami. Chodziło o jakieś oszustwo przy okazji pojedynku czy coś. Rodowa wróżda ciągnęła się od lat, ale lordowi udało się wymóc na rycerzach pojednanie i mógł siłą swego autorytetu utrzymywać gagatków w ryzach. Kiedy jednak władza osłabła a parszywe nastroje na wyspie tylko podsycały negatywne uczucia... Cóż, jeden z rycerzy co bardzo był narwany, skrzyknął kilku chłopaków i najechał domostwo rywala. Tamten zaś, pouczony ostatnim najazdem na wyspę, trzymał przy sobie paru chłopaków, by w razie kolejnego nie dać się jak ostatnia dupa. I tak oto wywołała się mała bitka. Padły trupy. Lord Longthrope stracił włościanina i trochę potencjalnych poborowych.