Wybrzeża Długiej Siostry

Kierując się na Długą Siostrę flota Lemana zachowywała czujność i trzymała ten sam szyk co ostatnim razem, gotowa do walki jeżeli inni Siostrzanie okazaliby się bardziej lojalni Arrynom niż Torrent. Jeżeli nie napotkali oporu kierowali się do przystani pod zamkiem Longthorpe'ów, albo innej mu najbliższej. W końcu chcieli jedynie porozmawiać. W razie zejścia na ląd, podobnie jak wcześniej na Małej Siostrze, nie wykazywali agresji, a jedynie zabezpieczyli swoje pozycje i wysłali posła do zamku, aby zaprosić lorda do rozmowy przy gorzałce na neutralnym gruncie. W końcu nie idzie rozmawiać o suchym pysku, prawda? Jeżeli zaś Longthorpe wypłynął im naprzeciw, to mogli porozmawiać na okrętach, nie ma problemu. Oczywiście również przy gorzałce. Jeżeli szło o propozycję, to przywódca Wilków przedstawił mu dokładnie to samo co wcześniej Torrentowi, licząc na poparcie tego drugiego, jeśli zaś Longthorpe nie chciał się zgodzić, to mogli się napierdalać o jego wsparcie. Jeden na jednego broń do wyboru przez gospodarza. Chociaż Leman osobiście sugerowałby walkę na Ścieżce Wilka, która była dla niego i jego kompanii jedynym słusznym sposobem na pojedynkowanie się, ponieważ sprawdzała wszystkie najważniejsze umiejętności wojownika. Gotów na możliwość starcia trenował rzecz jasna cały rejs ze swymi kompanami.

Ale, że co?... Król Siusiuland się poddał tak od razu? Bez oblężenia? Bez ostrzału z trebuszy? Hehe! W sumie dobrze! Łatwy profit, kurwa! Chociaż chłopakom może przydałoby się trochę rozrywki, bo ci co nie rabowali to mu jeszcze gnuśnieć zaczną i od machania stalą odwykną. Psia jucha... Źle by było, ale coś na to poradzą. Może nawet szybciej, niżby się mogło wydawać, jeśli kolejny cel nie posłucha głosu rozsądku oraz słów swojego seniora. Bo ten, mieli zamiar wziąć sobie Siusiulanda na trochę z zamku, co by z nimi udał się w podróż do niejakiego Longthorpe'a, który na tej wyspie też miał włości. Znaczy ten, miał co nie?
Co jasne, prosili ładnie, ale w sumie to była propozycja nie do odrzucenia. No, może i mógł ją odrzucić, ale oni wtedy mogliby komuś głowę od torsu odrzucić. I co, warto by było? Pewnie, że nie.

Najpierw jednak list, co to miał być wysłany do Sokoła z Orlego Gniazda. Osvald pisał, co on mu dyktował. Nie to, żeby nie umiał pisać. Umiał, ale nie we Wspólnym.

List:

Uśmiechnął się. I kazał z zamku do króla słać. O ile w ogóle w tym wypizdowie kruki mieli. Chyba powinni mieć, chociaż żeby jakoś na okrętkę przesłać, jak do króla nie latały.

To tyle z zabawy. Czas odwiedzić i wyzyskać tego Longthorpe'a.

No to Siostry mieli z głowy. Wystarczyło zebrać na statki "podarunki" od ostatniego lorda a potem ostawić tę smutną krainę kamieni wystających z morza za sobą. To wprawiało Kjolva w bardzo dobry nastrój, acz królik wypizdowatych skał Siusiuland zdecydowanie i z determinacją próbował go rzeczonego nastroju pozbawić. Jak mu Osvald to przetłumaczył, bo musiał mu to gadanie przełożyć na Bękarci, to oczami przekręcił i westchnął głośno. Co ten gamoń do niego mówił? Że niby jakie on prawa ma jako przegrany? Że niby "jakieś"? No chyba od tego gównianego życia tutaj niedowład rozumu go wziął. To znaczy... Nie żeby Kjolva to specjalnie obchodziło, czy pozna jego imię oraz więcej danych. Bo co niby z tym zrobi, kiedy oni już będą daleko? No ale samo domaganie się informacji z pozycji pokonanego to była z lekka głupia sprawa.
- Osvald... Powiedz panu, że nie ma prawa nic wiedzieć. - Tak oto rzekł i tyle by tego było. O rzeczonym Lemanie coś słyszał, że niby rabował wybrzeża Doliny, ale to wszystko. Nie znał, to nie gadał a pytać nie zamierzał, bo niebawem ich tutaj nie będzie. Zresztą... Ich wojska pokonano. Dolina widać się w garść zebrała i najpewniej reszta sojuszników też ich porzuci. Prawa wojny są takie, że z przegranymi nikt nie lubi trzymać. Szczególnie najemnicy. On na ten przykład olałby niewypłacalnych już Siostrzan. Ale to był on...

Tak czy siak, ładowali się i zmywali. Król pójść mógł precz, albowiem po namyśle Kjolv stwierdził, że jednak nie będą się bawić w jego sprzedawanie. Byłby wtedy do sprzedania jako po dwakroć pokonany a zatem właściwie bez znaczenia. Po co płacić za króla, który nie może już przeciw nim podnieść oręża? Suderland na wolności, w niewoli czy martwy - jakby nie było, Siostry już oręża nie podniosą. Dolina pewnie by się wypięła, oni musieliby go zabić i nic by z tego nie było poza straconym czasem.

Dalsze plany? Cóż, mieli popłynąć w drogę powrotną do ku Słodkiej Siostrze a potem odbić od niej ku wybrzeżom Północy, aby tam kierować się na Ramsgate oraz Wdowią Strażnicę. Kjolv nie planował ich atakować, ale kto wie... Wysłał przodem dwa dromony, aby zbadały sytuację. Najpierw chciał wiedzieć, czy Ramsgate leży przy morzu a jeśli tak, to jak w ogóle się prezentuje.