Wybrzeża Długiej Siostry

Ostatnia na drodze Dzikich była Długa Siostra, tutaj też napotkać mieli największy opór. Stary król Marlon Sunderland wraz z lordem Rollandem Longthorpem zebrali swe drakkary w sile dwudziestu jednostek i wypłynęli im naprzeciw. Bitwa była zacięta i krwawa. Najeźdźcy z mroźnych pustkowi północy przeważali w liczbie, jednak Siostrzanie lepiej wiedzieli jak walczy się na morzu. W dodatku prowadzący wyspiarzy Sunderland był zdolnym wojownikiem, który mimo wieku przeskakiwał z pokładu na pokład kładąc przed sobą kolejnych Dzikich. W pewnym momencie starł się z blada kobietą, która najeźdźcami dowodziła i ten pojedynek wielkie miał znaczenie dla wyniku bitwy. Mimo swego talentu i doświadczenia, król Marlon poległ, a jego pozbawieni przywództwa ludzie stracili ducha i zostali pokonani.

Najeźdźcy, świadomi tego, że właśnie musieli pozbawić wyspę wielu obrońców, postanowili nie poprzestać na zajęciu przejętych w boju okrętów i spaleniu nabrzeżnych wiosek. Tym razem weszli głębiej - grabiąc, paląc, gwałcąc i mordując. Długa Siostra pozbawiona została większości swoich obrońców i stawiała znikomy opór. Jedynie siedziby Sunderlandów i Longthorpe'ów, gdzie ostał się jeszcze jakiś garnizon i gdzie schronili się mieszkańcy wyspy, zostały oszczędzone.