Wielka Sala

***

Odwiedziwszy Wzgórze Ducha, Nate spełnił swój podświadomy obowiązek, powstały w wyniku ciężkiego urazu głowy. Choć swym czynem wzbudził w tamtejszym włośniku niemały gniew oraz jeszcze niemniejsze okrucieństwo (kary cielesne i słowne), nie był całkowicie świadom sytuacji. Nie pamiętał bowiem, iż jest prowodyrem tychże problemów, które po prawdzie... zamarzył teraz rozwiązać. Abstrahując zatem od samego, pierwotnego powodu tejże podróży po Dorne... poczuł obowiązek odnalezienia plugawej istoty, która sra na trony wszystkich jakże ważnych person w kraju!
Południem trzynastego dnia jedenastego księżyca dotarł pod bramy Tor, skąd też został odeskortowany do komnat gościnnych celem obmycia się i przygotowania do wizytacji u lorda. Tę zaś miał zamiar odbyć, o ile było to możliwe względem jego stanu zdrowia, z pełnym wyrachowaniem.



To moja powinność. Moja sprawiedliwość. Cała moja spuścizna! Żodyn nie osiągnie tego, co Srom Llatrom! Przebudzony kilka godzin po północy, zerwał się z miękkiego łoża. Mózg, który został wprawiony w fazę snu został osłabiony, co też spowodowało nawrót wyimaginowanych wspomnień oraz przekonań. Całkowitą zmianę charakteru oraz zachowania Nate'a, który chwytał właśnie za świeczkę umiejscowioną na metalowym naczyniu. Z nią zaś zmierzył do Wielkiej Sali. Do miejsca, do którego drogę znał dość dobrze. Wszak nie była to jego pierwsza wizytacja w Tor. Jednakowoż dbał, by nie spotkał go strażnik, ni inna osoba. Nie mógłby bowiem wypróżnić się ze świadomością potencjalnych gapiów. I wszystek swych uczynków wykonywał i tak... jako jeden z pierwszych ważniejszych w Dorne. Jako Srom.