Komnata Maestera

Kontynuacja TEGO wątku...

Księżniczka zastała maestera siedzącego nad stosami zwojów i mniej lub bardziej opasłych ksiąg. Z jego zachowania i ułożenia woluminów można było wywnioskować, że raczej zajmuje się on inwentaryzacją i porządkowaniem swoich zbiorów niż poszukiwaniem jakichś konkretnych, zawartych w nich informacji. Na widok regentki wkraczającej do jego prywatnego królestwa ostatnim ruchem pióra skatalogował trzymany w ręku manuskrypt, podniósł się z krzesła i skłonił. 
    - Witaj pani. Oczywiście, w czym mogę pomóc? - Powiedział grzecznie. Na zadane przez nią kolejne pytanie zdążył tylko lekko zmarszczyć czoło, lecz Findis szybko je doprecyzowała. Kiwnął głową i sięgnął po leżący na stole pergamin. - Tak regentko, otrzymaliśmy odpowiedź od części lordów Doliny. - Odparł, szybko przelatując swoje pismo wzrokiem. - Lord Coldwater potwierdził swoje przybycie, podobnie jak Shettowie, Tollettowie i Upcliffowie. Przybędą oczywiście także Templetonowie. Z różnych przyczyn odmówiły lub nie poręczyły za przybycie rody Elesham, Hersy, Pryor i Waxley. - Odłożył pismo z powrotem i zwrócił oblicze na regentkę. Zapewne nie chciał zawracać jej głowy wyjaśnieniami lub wymówkami zawartymi w niektórych listach. - Nie otrzymaliśmy odpowiedzi od Waynwoodów, Hunterów, Melcolmów, Lynderlych i Corbrayów, czekamy także na kruki od lorda Redforta i lady Grafton. 

Po sądzie kiedy już wszystko wyjaśniło się odnośnie tego jak los czeka buntowników Halleck miał nieco czasu po tym wszystkim, a chciał też doprowadzić jedną sprawę do końca. Chcąc czy nie chcąc jego ręka od czasu do czasu miała napady bólu, ostatni niby taki był na Zachodzie w czasie jego podróży, więc parę miesięcy temu. Niby Maester w Fairmarket sprawdził rękę i wydawało się wszystko w porządku, ale jednak dla niego było lepiej dmuchać na zimne, przecież nie chciał mieć jej niedoleczonej całej życie, albo okazało się jednak, że coś bardziej niepokojącego się z nią dzieje, więc taka kontrola by mu nie zaszkodziła, poza tym miał też pewną sprawę do Maestera, więc stara rana mogła by być dobrym pretekstem, aby go odwiedzić.
Jak pomyślał tak Halleck zrobił, jako, że już ponad miesiąc był w Orlim Gnieździe to nie było jakiegoś problemu znalezienia pracowni uczonego, był u niego z raz, albo dwa. Kiedy stanął przed drzwiami to z kultury zapukał parę razy, żeby uprzedzić go, że ktoś idzie, ale nie czekał na jakiś głos ze środka tylko zaraz po zapukaniu przeważył klamkę i wszedł bezpardonowo do środka.
- Maestrze, potrzebna mi twoja pomoc - zaczął. - Rok temu w bitwie miałem dosyć poważną ranę ręki, możesz zobaczyć czy wszystko z nią w porządku? Parę miesięcy temu rana się odezwała, więc wolę co jakiś czas ją kontrolować - wyjaśnił dlaczego zależy mu na sprawdzeniu kończyny. Miał do niego jeszcze parę pytań, ale wolał od tego zacząć całą rozmowę.

Komnata Maestra nie był jakaś wielka, aczkolwiek jak się okazywała całkiem wystarczająca. Miał i miejsce do spania czy też do pracowania nad swoimi księgami czy też innymi maestrowymiu rzeczami. Tak czy owak miał dla niego czas, w sumie trudno było odmówić księciowi, chociaż zbrojmistrz przy pierwszym spotkaniu potrafił to zrobić, ale jego jeszcze tam nie winił, miał chłop swoje obowiązki nad królestwem.
Halleck usiadł na siedzisku i ściągnął z siebie koszulę, aby odsłonić rękę, żeby uczony mógł się przyjrzeć temu wszystkiemu. Spokojnie patrzył przed siebie kiedy Maester oglądał jego blizny. Tak jak miał dużo racji w jego słowach, to aż nie trzeba było tego potwierdzać.
- Gdyby nie szybka reakcja medyka to bym nie miał ręki - podsumował tą całą sytuacje. Dziękował do tej pory Utopionemu, że wziął wtedy ze sobą cyrulików, bo pewnie teraz byłby zwany jednorękim, a tak to może dalej gruchotać czaszki wrogom. Ostatecznie potwierdziło się to co przypuszczał Halleck, żeby dopiero zjawić się jak będzie ponownie boleć, albo jątrzyć się.
- Sprawna w pełni, co prawda trochę doprowadzenie jej do stanu użyteczności trwało, ale udało się - podsumował to wszystko Hoare.
- Też nie przybyłem tylko z tym do ciebie - w tym czasie kiedy mówił to spokojnie nałożył na siebie koszulę. - Najwyraźniej w Dolinie wszystko zmierza w dobrym kierunku, jakieś niestabilności został zażegnane, aczkolwiek zawsze można zapewnić tutaj jeszcze większą stabilność, nieprawdaż? - ogólnie nawet nie oczekiwał jakiejś odpowiedzi od uczonego, ale jeżeli jakoś mu odpowiedział to też było to w porządku.
- Chciałbym się dowiedzieć paru rzeczy. Kogo można w Dolinie uznać za takich najpotężniejszych lordów, których przychylność byłaby bardzo pożądana? - zadał pytanie. - Może doprecyzuje, też mi zależy, aby oni sami, albo ich dziedzice byli wolni, niezamężni - dopowiedział do końca.

Halleck delikatnie podniósł jedną brew na widok smutnego uśmiechu maestra, widać sprawa Roweny nie była aż taka prosta i w sumie nie było co się dziwić. Powinna już dawno być gotowa do ślubu, ba powinno już dawno wiedzieć kto będzie tym małżonkiem, a dwa odpowiednio ją wychować, a może teraz raczej już wytresować. Trzeba było coś zacząć robić w tym kierunku bo im później tym gorzej.
Zaczęło się wyliczanie rodów. Początek nie zapowiadał się zbytnio przyjemnie, bo potencjalne rody zaczęły odpadać jedne z powodu tego, że ich dziedzice czy sami lordowie byli już zamężni, albo byli za starzy, chociaż ostatecznie... Bemorowi byli za blisko spokrewnieni z Arrynami z aktualną linią. Coldwaterowi odpali, ale z tego co słyszał Hoare ich sytuacja dynastyczna była ciężka i nagle się może okazać, że męska linia wymrze. Ostatecznie z tych wszystkich rodów wyklarowały się dwa - Hunter i Royce. Hunter czterdziestolatek już by widział reakcje siostry żony, ale z resztą co go to obchodziło, ma spełnić swoją role, a też jak się okazywało już miał dziedzica, chociaż czy to jakoś mocniej przeszkadzało? Ostatecznie nie. Jednak jak się okazywał Royce mógł być lepszą partią, nawet pod względem wiekowym, bo jego syn nieco ponad dwadzieścia lat i niezamężny, chyba wręcz idealnie to pasowało, ale jednak Halleck coś jakoś przeczuwał jakiś haczyk.
- Możesz więcej coś opowiedzieć o tym synie Royce? Wydaje się, że to idealny kandydat, zbliżony wiekowo, dziedzic. Perfekcja - dopytał o niego, bo w sumie jeżeli miałby być potencjalnym małżonkiem Roweny. Jeszcze była jedna opcja, ale ta mniej się podobała Halleckowi, ale zapytać można było.
- A jak sytuacja z kimś poza Doliny? W Westeros może być trudno, ale może coś ci się nawinie. Coś o Wolnych Miastach i tamtejszych władcach wiadomo? - zapytał Halleck. Westeros aktualnie było tak sformowane, że nie było wiele opcji, ale może uczony coś podsunie co księciu nie wpadło do głowy.

Wszystko się teraz wyjaśniało, czyli syn Royca był tak naprawdę chuchrem i był paskudnie brzydki to by też tłumaczyło dlaczego nie ma jeszcze żony, zapewne inne rody nie były pewne czy taka osoba zapewni odpowiednie wsparcie dla nich jak i zapewne zapewni bezpieczeństwo jej córce. Chociaż skoro był zdrowy to nie było co narzekać, ważne żeby dla Royców spłodził syna, może był wybitny na umyśle skoro nie w innych rzeczach, ale to już jakoś nie specjalnie interesował Hallecka.
- Jak najbardziej - odpowiedział uczonemu książę. Z resztą tak jak sądził Hoare Westeros nie miał żadnych dobrych potencjalnych kandydatów zwłaszcza takich, który by pasował i Dolinie i przede wszystkim Żelaznych Ludzi. Gardenerzy ciągle trzymali z Burzowcami i wątpliwe było, że uda się złamać tą  "przyjaźń". Z Martella mi nie było po co kolejnych mariaży dawać. Właściwie tak jak wspomniał Maester jedyna opcja to Zachód, ale czy to się opłacało Królestwu Wysp i Rzek? Nie do końca, jeżeli by w jakiś sposób doszłoby do konfliktu na linii Hoare-Lannisterowie Dolina byłaby w dosyć dziwnej sytuacji.
Wolne Miasta były duża nie wiadomą, nie było tam stałych rodów, które rządziły od setek lat, wszystko tam się zmieniało co kilka lat, jedynie co by mogło wyjść to, aby Rowena wyszła za mąż za jakiegoś wpływowego Magistra, który miałby wpływ polityczny, ale to też było budowane na cienkiej linii. Halleck miał dosyć... Średnią minę.
- Dziękuję za informacje, na pewno w jakiś sposób mi to pomogło. Chyba na razie więcej pytań nie mam. Dzięki za pomoc - powiedział, po czym wstał z siedziska, pora było opuścić komnatę uczonego, na razie nie miał większych spraw do niego, w razie czego wiedział gdzie go znaleźć.

[z/t]

W pierwszej chwili myślał, że go kurwica weźmie znowu był poszkodowany i to drugi raz w tą samą rękę, ta sama którą strzaskał pod Castamare. Kolejny raz ta ręka jest połamana i jeszcze jak dowiedział się ile będzie miał ją unieruchomioną to myślał, że wszystkich rozszarpie po kolei. Jednak na zewnątrz mógł wydawać się spokojny całkiem spokojny chociaż wewnątrz by kogoś z chęcią zajebał.
Spokojnie dawał maesterowi robić to co miał zrobić, aby zabezpieczyć złamaną kończynę on po prostu siedział na siedzisku podpierając głowę lewą ręką. Już nie chciał tego komentować, nie chciało mu się w tym momencie nic. Sześć tygodni bycia ograniczonym, przynajmniej szczęście takie, że miał władze w tej ręce i będzie mógł wrócić do sprawność i miał szczerą nadzieję, że w pełni.
W pewnym momencie wkroczyła do komnaty jego żona, najwyraźniej już wieści o tym wypadku trafiły do niej. Czy boli, pewnie, że bolało chociaż teraz już było znacznie lepiej niż na początku.
- Jest ból, ale bywało gorzej - na pytanie o to czy może ruszać ręką to delikatnie poruszył palcami prawej dłoni, ale widać było, że zagryzał zęby kiedy to robił. Westchnął głęboko na kolejne pytanie.
- Ćwiczyłem, miałem walkę z Horganem zaszarżował na mnie upadliśmy na ziemie i wtedy trzasnęło - opowiedział w skrócie, nie było sensu dla niego, aby przytaczać jakieś szczegóły. - Z tego co mówi maester to sześć tygodni unieruchomienia - dorzucił jeszcze. Widać było, że nie był z tego wszystkiego zadowolony, po raz kolejny miał coś z tą ręką.