Bramy Pinkmaiden

***

30.09.10 PZ, południe

Lelek wyruszył razem z Sową jeszcze przedpołudniem, gdy tylko septon załatwił wszystkie swoje sprawy, nie chciał bowiem tracić tak cennego dla rebelii czasu. Ostatecznie postanowił zabrać mężczyznę ze sobą, nawet jeśli uczyniłoby to podróż nieco dłuższą. W końcu co autorytet to autorytet, a odbicie się od strażników przy bramie uczyniłoby całą wyprawę bezsensowną. Ponadto w rozmowie z Sową okazało się, iż dobrze zna zamkowego septona, Franka, co okazało się szczęśliwym zbiegiem okoliczności. Spotkanie z mężczyzną miało nie tylko pozwolić mu rozeznać się w sytuacji, ale też i z pewnością ułatwić spotkanie z lordem, który mógłby nie przyjąć zwyczajnego przybłędy. Dlatego też Lelek nalegał, by po dotarciu do zamku, odwiedzili najpierw przyjaciela Sowy. Tymczasem wyruszyli i po dwóch dniach męczącej drogi stanął pod murami zamku. Pełen był obaw, ale i nadziei. Liczył, że tym razem Siedmiu pozwoli mu się wykazać i dowieść, że nie bez przyczyny przemówili właśnie do niego. Gdy zbliżyli się do bramy, zwrócił się w kierunku strażników. -Witajcie, dobrzy ludzie! Wpuścicie strudzonych wędrowców? - zapytał. Wyglądał przy tym na niegroźnego i zmęczonego i właściwie dokładnie tak się czuł. No, to albo ich wpuszczą bez niczego, albo rozpoznają Sowę i też nie powinni sprawiać problemów.