Ulice

-Hahahahaha, też nie lubisz Żelaznych, co? - roześmiała się na słowa nieznajomej. Nie słyszała jeszcze, by ktoś porównywał Żelaznych do osła, a sama też nigdy nie zastosowała takiego porównania, aby nie urazić Melka. Białowłosa kobieta mówiła jednak z sensem, a poza tym Celia wreszcie znalazła kogoś, z kim mogła szkalować swych największych wrogów. -W sumie kto ich lubi poza tymi świrami z Doliny... Wiesz, że wieszają tam lordów w klatkach, żeby ich kruki rozdziobały? - zagadnęła, choć nie była pewna, czy na pewno tak to szło. No ale skoro jedna księżniczka tak czyniła, to kraina, z której przybyła musiała być równie popierdolona co ona.
Melek niestety dał się wodzić owej kobiecie za nos, na co Śledźma westchnęła ciężko. Z niego to chyba rzeczywiście nic więcej nie wycisną... -A z takimi egzotycznymi zwierzętami też umiesz postępować? - dopytywała zaciekawiona. Samej pannie Tully żadne zajęcie nie wydawało się być uwłaczające, ale skoro ktoś miał z tym problem, to nie chciała dalej o tym dyskutować.
-Czemu ścięłaś? Mąż ci kazał? - Celia słyszała nieraz o podobnych praktykach, ale zawsze się nimi brzydziła. -Kapucynki? Takie małpki? - zaświeciły się jej oczy. -Łooooo, ja mam psa, kota, kilka kur, osła, kozę, zorsę i dwóch zwierzoludz... - urwała, gdyż nagle naszła ją myśl, że to nierozsądnie mówić komuś obcemu, że ma się takie okazy. -Celia jestem - wypaliła, by zmienić temat. Zaraz też podała kobiecie rękę na przywitanie.

-A mnie to tam już nie obchodzi - stwierdziła niemalże od razu po usłyszeniu wywodu kobiety. -Niech sobie Żelaźni czy tam nawet smoki biorą całe Westeros. Ja się stąd wkrótce wynoszę i tyle mnie widzieli, hehe - zaśmiała się radośnie, myśląc o nadchodzących podróżach Łabędzim Okrętem.
Widać było jednak, że nieznajoma wie co nieci o tresurze zwierząt, a przynajmniej brzmiała, jakby rzeczywiście się na tym znała. Cholera, ciekawa osoba z niej była, aż można było pomyśleć o zaproszeniu jej na jakieś wspólne picie. O tak, to by się Jalowi mogło spodobać.
-Łaaał... a myślałam, że to ja mam rękę do zwierząt - nerwowo przeczesała ręką włosy. Może jednak lepiej było ją zostawić? Jeszcze by się okazała świetną medyczką lub alchemiczką, albo najgorzej - obydwiema jednocześnie, co mogłoby sprawić, że spodoba się czarnemu księciu i co wtedy? No i na dodatek miała najwyraźniej za sobą nieudane małżeństwo, co mogło z niej uczynić desperatkę.
-O taaak... Mój... partner... on też jest okropny i... zły. Tak, bardzo zły - próbowała brzmieć wiarygodnie, aby zniechęcić ową kobietę do Jalabhara, w razie gdyby przyszło im kiedyś się spotkać. Tak było po prostu bezpieczniej.
Tak samo bezpieczniej było rozmawiać o miłych małpkach niż o dziwnych zwierzoludziach, ale cóż... wyglądało na to, iż Celia wpadła.
-Yyg, uhhh, ech... Ale obiecaj, że nikomu nie powiesz - zaczęła niepewnie. -No to ten... mam dwóch zwierzoludzi. Furrasek jest człowiekiem-hieną i zabrałam go tej cholernej czarownicy Sroce z Gogooossosss, która zaczarowała mego byłego pracodawcę - Zamaskowanego Pana. Zamaskowany Pan na jej polecenie wyrzucił mnie z pracy, ale ja wtedy spotkałam Jalabhara, który pomógł mi uratować Zamaskowanego Pana, a tej jebanej Sroce odebrać Furraska - streściła historię pierwszego ze swych cudacznych podopiecznych. -Z kolei Szarik jest dużo większy, bo jest człowiekiem-wilkiem. Jego akurat znalazłam zabiedzonego i smutnego na ulicy. Jego były właściciel umarł, więc biedaczysko straciło dach nad głową, no to postanowiłam się nim zaopiekować - opowiadała dalej, a wszystko mówiła w takim stylu, jakby właśnie przedstawiała Laenie historię o biednych, bezdomnych kotkach.

Zostawić Jalabhara?! O nie, to byłoby niedorzeczne. Takich rzeczy po prostu się nie robiło, choć Laena nie wiedziała, iż Celia teraz kłamała. Śledźma postanowiła jednak ani nic nie prostować, ani też reagować w jakikolwiek inny sposób. Najzwyczajniej w świecie puściła ten komentarz mimo uszu, pozwalając, by odpłynął gdzieś w eter. I tak zresztą temat zwierzoludzi kompletnie pochłonął obydwie panie.
-Mogę cię z nimi zapoznać - odparła praktycznie od razu Celia, nie zważając nawet na to, iż ten warunek brzmiał jak drobny szantaż. -Ale nie licz na długie rozmowy. Ja do nich mówię i mam wrażenie, iż mnie rozumieją, choć Furrasek głównie to wybucha nagłym śmiechem, a Szarik od czasu do czasu warczy lub wyje - pospieszyła z wytłumaczeniem. -I zero ballad... Westeros nie lubi moich przyjaciół, więc muszę ich stąd zabrać - dodała. Potem jednak jęła się zastanawiać, czy aby na pewno dobrze czyniła, tak szybko dzieląc się z kimś obcym tymi szczegółami.
-Gogossos? Wolałabym tam nie wracać - zmarszczyła brwi. Po chwili wpadła jednakże na pewien pomysł. -Słuchaj, jeżeli poszukujesz dziwów, cudów i przygód, to możesz dołączyć do nas. Najpierw musimy jednakże udać się do Starego Miasta, a w dalszych planach są także Wyspy Letnie. No i właśnie, ja... to znaczy Jalabhar ma swój okręt, Łabędzi Okręt - wyjawiła wreszcie pochodzenie swego ukochanego. -I fakt, Jal jest przystojny, ale także zajęty - zaznaczyła praktycznie od razu, gdy Laena zaczęła niezdrowo interesować się Czarnym Księciem. -A Zamaskowany Pan... w zasadzie to mało o nim wiem, ale mógłby pochodzić z Asshai, choć cholera tam ich wie. Dla mnie całe to Essos jest wszędzie podobnie dziwaczne... - nie dane było jej jednak skończyć myśli, gdyż tajemnicza kobieta wcisnęła jej jakieś buabibi, które postanowiła włożyć całe do buzi. Nigdy wcześniej nie czuła podobnego smaku i musiała przyznać, iż jest całkiem niezłe. Dobrze jednak, iż nie pozwoliła Melkowi spróbować.
Tak to sobie zatem rozmawiały, bądź też już nie, jeśli Laena Velaryon spieszyła się gdzieś. Co do wspólnych wojaży zaś, to wszystko zależało od srebrnowłosej. Celii bynajmniej nie przeszkadzało towarzystwo kogoś, kto znał się na zwierzętach, o ile oczywiście ten ktoś nie będzie zalecał się do Jalabhara. No i jeżeli nie będzie krzywdzić jej futrzanych przyjaciół. Jeśli zatem Laena spełniała te warunki, to w najbliższych dniach mogła liczyć nie tylko na poznanie Furraska i Szarika, ale także na nową kompanię.