Komnaty maestera Horn Hill

Walki Rhaegara nie było sensu długo komentować, pokonał kilku przeciwników, ale równie szybko odpadł i został odciągnięty z pola zmagań, gdzie następnie zajął się nim Valerian. Obudził się zaś na sam koniec kompetycji i mógł zobaczyć starcie swych przyjaciół z Rickardem, oczywiście w myślach kibicował swoim. Wtem jednak został zaproszony do maestera w sprawie Hektora. Poszedł czym prędzej do jego komnaty, mijając po drodze rannych ludzi. W sumie liczba rannych na takim wydarzeniu nie pokrzepiała, wszystko wyglądało jak całkiem poważna walka, w której są ranni oraz martwi. Przemknął jednak obok nich i w końcu stanął przy maesterze, ten wyjaśnił mu sytuację, ale wtedy Rhae zobaczył kikut, przeklął w myślach i podszedł bliżej, ale akurat wtedy Hektor się wybudził. Vaelarosowi aż zabrakło słów w gębie, nie wiedział co powiedzieć, za to uronił kilka łez i się do niego uśmiechnął.
- Dobrze Cię widzieć, prawdopodobnie przeżyjesz.. - zatrzymał się i spojrzał na resztę towarzyszy. - ...ale straciłeś rękę. - dokończył, nie było sensu bawić się z nim, gdyż ani Rhae, ani Hektor nie lubili owijać w bawełnę, no, chyba że akurat się coś negocjowało.
- Jeśli będziesz chciał odejść z naszych przygód i wrócić do Ashford, zrozumiem i nie będę Cię zatrzymywać. - obiecał.

Widok jak jego przyjaciel się męczy ze swoim aktualnym stanem oraz to jak bardzo cierpi, mocno ukłuło serce Rhaegara. Chciałby móc mu pomóc za wszelką cenę, nawet własnej ręki, tylko że nikt nie miał takiej mocy sprawczej, żeby uzdrowić Hektora. Czyżby? Nagle jedna myśl pojawiła się w głowie Vaelarosa, nad którą zaczął myśleć bardzo intensywnie. W końcu patrząc na uczonego, zwrócił się do niego po Valyriańsku, chcąc wybadać czy ten go rozumie.
- Potrafisz zrozumieć, co mówię? - zapytał się, jeśli szczęśliwie okazało się, że nie, Rhaegar podszedł bliżej łoża przyjaciela i przysiadł na jakimś taborecie, jeśli taki gdzieś był.
- Mam pomysł. Pamiętasz, jak spotkaliśmy tych nawiedzonych kultystów pana słońca czy innego światła? Zarzekali się, że są w stanie wskrzeszać ludzi, jeśli potrafią coś takiego, to może i nie wiem... przyczepić Ci Twą rękę. Jeśli to nie wyjdzie, udamy się do Gogossos, tamtejsi czarownicy na pewno znają odpowiednie sposoby, tylko... pewnie słono za to zapłacimy, o ile w ogóle będą chcieli tam pomóc. - uśmiechnął się do Hektora z nadzieją wypisaną na twarzy; ciągle mówił po Valyriańsku, nie chciał ryzykować, żeby i tak już fanatyczni mieszkańcy Reach robili mu więcej problemów, jeśli zaś uczony rozumiał jego mowę, poprosił go o pozostawienie ich samych i wtedy też, po zbliżeniu się, cicho opowiedział swoją ideę.