Doki Miasta Cieni

25 lipiec 336 - przedpołudnie

Droga z faktorii Orlana do doków nie była długa. Port widział z okna swojego gabinetu. A królewski dok mieścił się praktycznie w jego obrębie. Martell przeczuwał, że od dzisiejszego dnia może wszystko się zmienić. Idąc brukowaną drogą w dół kiwał delikatnie głową mijającym go i kłaniającym się w pół kupcom, rzemieślnikom i innym ludziom, którym pomagały faktorie. Czuł się potrzebny, był pewny, że miasto i ci ludzie go potrzebują. Lubił to uczucie. Połączenie wyższości i władzy.
Trzech jego strażników szło razem z nim, jeden z nich niósł niewielką beczułkę. Gdyby tylko mógł nie korzystał by z ich usług. Jednak w dzisiejszych czasach na szlachetnie urodzonych niebezpieczeństwa czyhały na każdym kroku.
O porcie można było wiele powiedzieć ale na pewno nie to, że był w dobrym stanie. Widać było ślady ostatnich wydarzeń. Orlan szedł jednak nie przejmując się tym, miał nadzieję, że niedługo stan rzeczy się zmieni i uda się przywrócić stan portu z czasów świetności. Idąc wsłuchiwał się w głosy miasta. Zawsze intrygowało go to, że ludzie potrafili się podnosić po każdym ciosie. Nieważne jak bardzo nie zostali by stłamszeni zawsze wstawali i robili to co do tej pory, jak gdyby nigdy nic. Gdy doszedł do siedziby królewskiego szkutnika w dokach, otworzył ciężkie drzwi i skierował się korytarzem wprost do izby, w której zasiadał. Miał nadzieję uzyskać jego pomoc.
Sługa otworzył przed Martellem drzwi i ten wszedł do pomieszeczenia.