Wielka Sala

Nie spodziewała się takich słów, jednak przyznać musiała, że sprawiło jej to nie małą przyjemność. Docenienie jej osoby potrafi być bardzo miłe, a już w ogóle jeśli słyszy się to z ust Króla, swego przyszłego teścia. Nie mniej, mogły to być tylko słowa grzeczności. Jednak ona sama nie uważała by była jakoś piękna. Zwyczajna dziewczyna, jak wszystkich wiele. Tyle, że jej się poszczęściło rodząc się w królewskiej rodzinie. Gdyby nie to, zapewne byłaby zwyczajną dziewczyną jakich wiele. Na słowa swego przyszłego teścia uśmiechnęła się lekko.
- Zapewne przesadzone Wasza Miłość. Wszak niezmierny to zaszczyt słysząc takowe słowa.
Uśmiechnęła się promiennie zasiadając na miejscu, zaszczycona również tym że sam Durran odsunął jej krzesło na którym zasiadła. Zaraz potem zajęła się rozmową z pozostałymi gośćmi oraz rodziną.
- Podróż mam nadzieję minęła spokojnie.
Zwróciła się do Jalara uśmiechając się delikatnie.

Na szczęście Alysanne nie słyszała słów Księżnej Dorne inaczej pewnie spłonęłaby rumieńcem. A tak, nieświadoma niczego śmiała się oraz bawiła w raz z innymi przy stole. Pochłonięta rozmową z Królewską rodziną oraz wszystkimi innymi starała się zadowolić każdego z kim było danej jej zamienić kilka słów. Gdy skończyła rozmawiać, po prostu obserwowała w skupieniu. Podróż z drogim Panem ojcem była dlań czymś, czego dawno nie miała okazji doznać. Przebywanie w Końcu Burzy nie zawsze było pocieszające, ale niestety wojna nie jest łaskawa dla nikogo. A wiedziała, że jej drogi ojciec robi przecie wszystko by była bezpieczna. Również uwagę przyciągnęła jej przyszła siostra. Stanie się w końcu żoną Lyonela. Przyjrzała się jej dyskretnie stwierdzając, że fakt dziewczę niczego sobie. Sama Księżna Dorn była piękną kobietą i tylko głupiec zaprzeczyłby temu. Alys przeniosła wzrok na swoje jadło. Skubnęła odrobinę popijając w milczeniu.

Uczta mijała spokojnie. Jalar ciągle to obserwował, a to swoje brata, a to swoją bratanicę. Obserwował też Dornijczyków, nie ufał im, ale wiedział, że w razie czego ludzie króla Aegona obronią ich. Bo jednak co jak co, ale Jalar ze swoją złamaną nogą, byłby łatwym celem. Jednak nie musiał się o to martwić, bo na razie zapowiadało się, że uczta minie spokojnie. Tak więc Baratheon jadł, a potem obserwował wszystkich, nie rozmawiając z nikim. Tak by pewnie zostało do końca uczty, gdyby do Jalara nie odezwała się młoda kobieta. Była to księżniczka Rhaena, miała ona poślubić Layonela. W tamtej chwili Jalar poczuł smutek, że jego żona Jeyne, nie jest tak piękna.
- Tak księżniczko, podróż minęła bez najmniejszych przeszkód. - Powiedział, kończąc swoją wypowiedzieć serdecznym uśmiechem.