Samotnia Sunhouse

08/05/336AC

Garlana zaprowadzono do zamkowej samotni, gdzie przebywał lord Cuy. Po drodze rycerz mógł zauważyć kilka wielkich stosów spopielonych zwłok, które znajdowały się z drugiej strony miasteczka. Jeżeli to byli polegli z bitwy jaka się tutaj odbyła, to z pewnością było ich wielu...
- Witajcie, ser - przywitał Hightowera siedzący za biurkiem gładko ogolony mężczyzna o sięgających ramion kasztanowych włosach. Cuy zdecydowanie był już dojrzały, jednak daleko mu było jeszcze do starości, sięgał może trzech dekad. Na policzku lorda widoczna była świeża blizna. - Dzięki Siedmiu, że król postanowił przysłać wsparcie. Niestety nie zdążyliście... Żelaźni zaatakowali szybko i zostali odparci, a kiedy po dwóch dniach przybyło ich wsparcie postanowili płynąć dalej i zrezygnować z kolejnego ataku.
Lord Trzech Wież wyglądał na bardzo zadowolonego. Bitwa najwyraźniej musiała pójść bardzo dobrze.
- Naliczyliśmy ponad dwa tysiące martwych po ich stronie, głównie dorżnięci ranni, ale nie mamy jak trzymać tak wielkiej liczby jeńców - oznajmił. - Nasze straty nie sięgnęły natomiast nawet trzech setek. W lochach mamy obecnie dwustu Żelaznych, w tym samego lorda Orkwooda.

Widząc bliznę Lorda dotknął odruchowo swojej. Uśmiechnął się lekko. Blizna zdobyta w dobrym zwycięskim boju, to dobra blizna.
-Witaj Lordzie. Prawdę mówiąc nie miałem wcześniej informacji o ataku żelaznych na Cuy. Wyruszyłem na pomoc Trzem Wieżom 2 Maja. Tam okazało się, że żelaźni odpłynęli napotykając opór. Ruszyłem więc tutaj obawiając się, że mogą atakować Sunhouse. To zapewne była ta druga grupa. Niestety nawet konno nie da się dogonić statków żelaznych... No chyba, że zna Lord jakąś trasę, którą ze Starego Miasta do Cuy jedzie się z wojskiem dwa dni. Przydałaby mi się w drodze powrotnej - zażartował.
Przeszedł się po samotni głaszcząc sobie nos.
-Jeńców mogę zabrać do Starego Miasta. Przerzucimy ich przez siodło jak worek owsa i pognamy do Miasta. Trochę się poobijają, ale to i tak nic w porównaniu z tym co ich czeka. Zostawiłbym za to tutaj Waszą jazdę, podobnie zresztą odeślę Lordowi Castayne cała jego jazdę. Z pewnością przydadzą się wam ludzie, zwłaszcza teraz po uszczupleniu garnizonu. Gratuluje zwycięstwa, wątpię by ktokolwiek był wstanie odnieść równie wspaniałe.

- Czyli Żelaźni pokusili się na atak na większą liczbę celów po grabieży Starego Miasta - mruknął Cuy. - Chciwe skurwysyny... Cóż, tym razem widzę, że ząbki im się ukruszyły. Stali się zbyt pewni siebie i chyba nie przemyśleli dogłębniej swoich ruchów.
Cuy nawet nie próbował ukrywać, że niepowodzenie Żelaznych Ludzi bardzo go cieszyło, a fakt, że to on zadał im tak dotkliwą klęskę jeszcze bardziej. Tylko zniszczone miasteczko było cierniem w boku, ale wcześniej ewakuował ludność i liczył na to, że odbudują je w miarę szybko.
- Jeńcy zostaną, chociaż nie długo, w naszych lochach - odpowiedział lord Sunhouse. - Mam już dla nich zastosowanie, przyozdobią nasze wybrzeża jako przestroga dla innych korsarzy chcących spróbować swoich sił w ataku na Sunhouse. Lord Orkwooda spróbuję wydać za okup, o ile jego rodzina będzie go chciała. Może to Żelazny, ale wciąż szlachcic... Jeśli odmówią, dołączy do ozdób na honorowym miejscu.

-Najwyraźniej podzielili swoje siły na kilka części i postanowili zaatakować wiele celów. To był ich błąd, gdyby skupili się na jednym miejscu to by wygrali samą ogromną przewagą liczebną. Nauka dla nas, żeby trzymać się razem i nie dzielić sił jeśli nie jest to absolutnie konieczne.
No i padalec nie chce oddać jeńców. Woli wymordować, a żeby go tak...
-Nie szkoda ich tak zabijać? Zawsze można ich zmusić do pracy. Niszczyli Stare Miasto to niech teraz zaharowują się na śmierć odbudowując co poniszczyli. To byłaby dla nich idealna nauczka. Mógłbym ich nawet odkupić. Ile takie jedno ścierwo może być warte? - spytał.

- Z pewnością tak by było, chociaż po porażce ich pierwotnych sił przybyły kolejne - Cuy nalał sobie wina do kielicha i skinął na drugi, jeżeli Garlan również miał ochotę. - Mogli nas zaatakować i próbować pokonać osłabionych pierwszą falą, ale zrezygnowali jedynie niszcząc machinami miasteczko. Możliwe, że uznali potencjalne zyski za niewystarczające do uzasadnienia ataku na najwyraźniej dobrze przygotowane pozycje.
W spojrzeniu lorda Sunhouse nagle jakby ubyło trochę życzliwości, kiedy Hightower postanowił zacząć dobierać się do jego jeńców. Cuy nie miał zamiaru ich trzymać i żywić ich gęb, ale puszczać tej hałastry żywcem też nie miał zamiaru. Natomiast to co proponował Garlan, odkupienie ich i wykorzystanie do pracy, brzmiało zadziwiająco podobnie do niewolnictwa.
- Zalatuje to niewolnictwem, ser - powiedział bez owijania w bawełnę. - Ja natomiast nie znam się na cenach z targów żywym towarem. Przy odbudowie pracę znajdzie wielu uczciwych ludzi, szkoda zabierać im okazję wykupując i żywiąc to ścierwo. Na edukowaniu ich zaś mało mi zależy...

No tak Westros to nie Essos. Tutaj ludzie strasznie się burzą na niewolnictwo. Garlan nie rozumiał czemu. Łapanie do niewoli biednych wieśniaków, którzy spokojnie sobie żyją jest oczywiście złe i godne potępienia. Ale tych brudasów z żelaznych wysp? To przecież zupełnie co innego.
-Tam zaraz niewolnictwo... A zresztą czy te brudasy zasługują na coś lepszego? Gdyby wygrali zrobiliby ze wszystkich załapanych w Cuy niewolników. Mężczyzn wzieli do pracy w kopalni, a kobiety hańbili co noc. Albo sprzedali na jakimś targu skoro płyną na wschód. Należałoby ich samych sprzedać i odpłacić pięknym za nadobne. Oko za oko ząb za ząb. - spojrzał poważnie na Lorda, który był w jego wieku - niestety nasze prawo chroni nawet takich nic nie wartych heretyków i zbrodniarzy. A moim zdaniem nie powinno, skoro sami mają prawa w dupie i niewolą ludzi - zakończył.

Zadowolenie jeszcze bardziej uleciało z twarzy Cuy'a, pozostawiając na niej jedynie wyraz nieznacznej irytacji.
- Jeżeli robilibyśmy to samo co oni, nie bylibyśmy od nich w niczym lepsi - uciął gospodarz. - Może w Wysokiej Wieży nagle narosła jakaś fascynacja barbarzyńskimi porządkami i chętnie niewoliłbyś, ser, wszystkich naszych wrogów, ale Sunhouse znajduje się w świetle latarni Staruchy i aspiruje do szlachetniejszych celów - powiedział i pociągnął łyk wina. - Zgodnie z prawem stracą życie i posłużą za przestrogę dla kolejnych. Może części dam szansę by przywdziali czerń i zrobili jeszcze coś ze swoim nędznym życiem, ale na pewno nie wszystkim... Nie mam zamiaru mnożyć problemów lorda Stannisa wysyłając mu hordę Żelaznych.

Garlan wzruszył ramionami.
-Inni wrogowie to nie żelaźni. Inni są cywilizowani i mam zamiar tak ich właśnie traktować. Żelaźni to barbarzyńcy i najchętniej bym ich sprzedał do Astaporu. Tam traktuje się niewolników najgorzej - wyjaśnił - szybka śmierć, to jak dla mnie za niska kara dla nich. Mur to zdecydowanie lepszy pomysł. Stannis z pewnością poradzi sobie z każdą ilością żelaznych. Zna ich dobrze, to on pokonał Greyjoya pół wieku temu. - oznajmił.

-No trudno, spóźniłem się nic tu po mnie. Gratuluje jeszcze raz zwycięstwa. Proszę o zapasy dla mojej jazdy na tydzień, gdyż spieszyliśmy się i rozkazałem wziąć tylko ile potrzeba na dotarcie tutaj. Niepotrzebnie jak się okazało, ale w innych okolicznościach minuty mogłyby mieć znaczenie. - powiedział Hightower.

- Wyrżnąć Żelaznych a dowodzić nimi to dwie różne rzeczy - odpowiedział Cuy, kiedy słynne zwycięstwo Stannisa u brzegów Pięknej Wyspy zostało przytoczone jako argument w zupełnie innej sprawie. - Poradzę sobie z moimi jeńcami, ser...

Cuy pokiwał głową i zapewnił na odchodne, że jego ludzie przygotują zapasy dla konnych Garlana. W prawdzie nie przysłużyli mu się w ogóle, ale nie była to ich wina i należało wspomóc ich za przybycie ze wsparciem. Rozmowa była zakończona, jazda Hightowera miała otrzymać posiłek oraz racje na drogę, a jeśli chciała - a pewnie chciała - mogła rozbić oczywiście obóz na noc pod zamkiem.

Garlan podziękował Cuyowi za zapasy, pożegnał się i wyszedł.
Po dotarciu do swoich wojska pogratulował wszystkim. Nie zdążyli to prawda, ale podróżowali szybko i wykonali swoją część zadania. Żelaźni mogli zaatakować szybko, albo rozpocząć oblężenie. Nie było możliwości przybycia na czas jeśliby atakowali z marszu i to nigdy nie było ich celem. Ich zadaniem było przybyć nim machiny wroga zrobią wyrwę w umocnieniach i z pewnością by swój cel zrealizowali.
Następnie ogłosił, że wszyscy mają wypocząć, a ruszą rano.

Nie spieszył się jednak tak jak poprzednio, mieli jechać normalnym, komfortowym dla żołnierzy i koni tempem.

Lord Cuy, kolejny z odwiedzonych przez Laurę możnych, który odniósł znaczące zwycięstwo nad wojskami Żelaznych Ludzi zapewniając bezpieczeństwu południowym ziemiom Wysokiej Wieży. Ten lord niestety miał być również największym wyzwaniem, ponieważ to był jednym z najbardziej oburzonych występkiem Hightowerów, a także zabrał spod Starego Miasta wojska swego rodu co do jednego żołnierza. Władca Sunhouse okazał królowej dosłowne minimum uprzejmości jakie było konieczne, a z jego twarzy nie schodził wesoły, tajemniczy uśmiech. Zupełnie jakby był zadowolony z tego, iż w obecnej sytuacji nie musi się specjalnie płaszczyć przed Laurą.