Komnaty Książęce

Aemon spędził część dnia na oprowadzaniu Morskiego Lorda po pałacu i krótkiej rozmowie o błahostkach, resztę zaś trenował na dziedzińcu - doglądając też ćwiczeń swojego giermka, młodego Rykkera - lub przyglądał się tresurze swojego psa. Nie obyło się również bez załatwienia kilku mniej ważnych spraw państwowych, a także bez wizyty w kuchni, gdzie wypytał Ordella jak idą przygotowania do właściwej, dużej uczty z okazji dnia imienia Alayne. W końcu jednak kroki księcia zawiodły go wieczorową porą do komnaty, którą dzielił z małżonką.
Kiedy wszedł do środka i zamknął za sobą drzwi Lwica czytała jakąś księgę, zaś wyraz twarzy miała wyjątkowo czerwony i musiał przyznać, że nie widział jej w takim stanie od czasu pierwszych prób urozmaicenia igraszek w sypialni. Może w końcu zabrała się za książkę od Hilla? Chociaż prawie wszystko co w niej było i wymagało dwóch osób już zrobili, więc nie wiedział czemu na jej pięknym licu miały pojawić się podobne wypieki. Smok odłożył pas z mieczem na miejsce i powoli zdjął koszulę, rzucając ją na krzesło. W tym momencie księga została zatrzaśnięta i wylądowała spory kawałek od Alay.
- Nie podobało się? - zapytał z typowym dla siebie spokojem podszytym nutą pozornego smutku, siadając na łóżku obok żony.

Aemon wszedł, jak to on, w idealnym wręcz momencie, przynajmniej dla niego. Czasem zastanawiała się, czy jakimś cudem potrafił tak wybadać sytuację wokół siebie i zrobić to specjalnie, czy jednak naprawdę miał aż takie szczęście. Nieważne jednak jaka była odpowiedź, trafiał w takie momenty, a ona musiała się z nich tłumaczyć.
-Nie... to po prostu... znaczy się... to od mamy... - ukryła twarz w dłoniach i mimo szczerych chęci nie była w stanie tłumaczyć dalej.
Niby znała triki bardziej wyszukane niż te opisane w księdze, ale znalazło się tam też parę rzeczy zupełnie jej nieznanych, kilka dokładnych opisów No i świadomość, że stosowała to jej matka z jej ojcem... nie, to było dla niej za wiele. Wyobraźnie szła zbyt daleko, a umysł podsuwał obrazy, których zdecydowanie nie chciała widzieć. Co gorsza nie miała pojęcia jak się ich pozbyć i jak zastąpić je czymkolwiek innym, a leżący obecnie na podłodze tom wciąż był widoczny i wciąż przypominał jej co właśnie przeczytała, a co jeszcze dodała od siebie.

Reakcja Alayne była dość zagadkowa... Rzadko zdarzało mu się widzieć ją w podobnym, tak bardzo zmieszanym i zawstydzonym stanie. W końcu mowa tu była o dziewczęciu, które na własne oczy widziało pola maskary po dwóch większych bitwach, było świadkiem egzekucji i kilkukrotnie negocjowało - w tym z sukcesami - z królami i lordami mającymi za sobą nawet znaczące armie czy góry złota, a też nie bez przyczyny zyskało sobie miły przydomek "Złotousta".
- Ach... - westchnął, spoglądając na leżącą na ziemi księgę, po czym zwrócił fiołkowe oczy na Alayne. - No już, głowa do góry.
Lekko ujął jej podbródek i uniósł, składając pocałunek na słodkich wargach księżniczki by spróbować odwrócić jej uwagę od nieprzyjemnych myśli.

Pola bitwy swoją drogą, negocjacje swoją, a to... no, to swoją. Wychowanie pod kloszem zrobiło swoje i chociaż Aemon intensywnie teraz nad nią pracował, pewne rzeczy zapewne zostaną z nią już na stałe, a z pewnością powodować będą pewien dyskomfort i zmieszanie. A takie rzeczy... powodować go będą w stopniu zwielokrotnionym.
-Tak, ja... ja wcale się nie smucę ani nic - mruknęła odwzajemniając pocałunek.
To tylko jej wyobraźnia uciekała zdecydowanie zbyt daleko niż sobie tego życzyła, a natrętne myśli nie chciały uciec w kąt. Tak chyba miał jednak każdy i tylko nietypowy temat rozważań odróżniał ją od typowego, trapiącego się człowieka. Mimo wszystko Aemon nieco na tę przypadłość pomagał i niesforne myśli uciekały ustępując nieco bardziej aktualnym tematom.
-Nie sądziłam, że mogą istnieć książki, których lektura byłaby tak kłopotliwa i do których zdecydowanie nie będzie się chciało wracać - westchnęła zerkając na leżący nieopodal tom. Normalnie takie traktowanie książki uważałaby za zbrodnię, ale tutaj wystąpił mały wyjątek.

- Już lepiej by było chyba zabrać się za prezent od kuzyna, kiedy tak patrzę na twoją reakcję - zauważył cicho, po czym wstał i odłożył rzucony tom tak by zasłoniły go jakieś inne księgi. - Chcesz się tego pozbyć czy po prostu schować to gdzieś na najwyższej półce stojącego gdzieś na uboczu regału? - zapytał, wracając na łóżko i zdejmując buty. - Tyle się teraz dzieje, na pewno jest coś o czym możesz pomyśleć by oderwać się od tego co właśnie zaczęło cię dręczyć. Co sądzisz na przykład o naszych gościach z Braavos?
Książę usiadł wygodnie obok małżonki, obejmując ją jedną ręką i przytulając lekko. Alayne musiała naprawdę być niezadowolona z tego co wyczytała jeśli zdobyła się na tak straszny czyn jak rzucenie książką, lepiej więc było powoli zmienić temat po usunięciu jej z zasięgu wzroki oraz określeniu dalszego losu.

-Chyba tak, zapewne treścią nie odbiegają od siebie aż tak bardzo - mruknęła, a po jego pytaniu pokręciła głową. - To prezent od matki, nie mogę go wyrzucić. Ale tak, wysoka półka to dobry pomysł. Bardzo wysoka - w sumie najchętniej dałaby ją do jakiegoś ciemnego magazynu w najwyższym i najbardziej niedostępnym zakamarku pałacu... no ale jednak jakiś sentyment był. - Są bardzo... rozrywkowi. I otwarci. Zastanawiam się, czy to ogólna cecha mieszkańców wolnych miast, czy jednak Braavos w tym przoduje. W Westeros wszyscy są bardziej powściągliwi, dopiero po większych dawkach alkoholu można przeprowadzić taką rozmowę, jaka przy nich jest czymś normalnym.
Była ciekawa, czy to kwestia wychowania, innej kultury, czy może po prostu szlachta w Westeros była tak sztywna i nie od życia. Co ciekawe nie zauważała tego nawet, póki nie wyjechała i nie zderzyła się z nieco innym podejściem do życia.
-W sumie spędzanie z nimi czasu jest całkiem przyjemne. Gdyby przyjmowanie gości zawsze tak wyglądało w sumie mogłabym to polubić.

Ucieszył się, że goście z Braavos przypadli Alayne do gustu, w końcu zostawali z nimi do jej uczty z okazji dnia imienia, więc wielka szkoda by była gdyby okazało się, że zepsują Lwicy podobny dzień. Sam książę również musiał powiedzieć, że raczej nie ma nic przeciwko Braavosom, byli całkiem mili, chociaż wydawali mu się w pewien sposób... mało godni zaufania.
- Hmm... Westeros rzeczywiście jest inne, chociaż ludzie nie są tam wcale aż tak niechętni do zabawy jak może ci się wydawać. Pamiętaj, że wychowywali cię w Casterly Rock pod okiem mało rozrywkowych opiekunów - zauważył. - Jednak Wolne Miasta z pewnością są bardziej... wyzwolone. Momentami nawet za bardzo.
Aemon nie był z pewnością osobą ściśle trzymającą się sztywnych reguł narzuconych w zachodnim kontynencie przez obyczaje oraz Wiarę, ale daleko mu było do rozpusty i rozrzutności często spotykanych w miastach wschodu.
- Po twoim dniu imienia przybyć miał również książę z Portu Lotosów na Wyspach Letnich - dodał w kwestii gości. - Sądzę, że po Letniakach spodziewać się możemy przynajmniej równie beztroskiego podejścia do życia.

Jak mieli nie przypaść, byli otwarci, zabawni, ale też nie przekraczali pewnych granic, nie trzeba się więc było martwić ani o nich, ani co mogą zrobić. Fakt, że trzeba im było dostarczać rozrywek, ale skoro oni sami również brali w nich udział, to nie było to wcale takie złe, a wręcz przeciwnie.
-Całkiem możliwe. Albo to cecha wysoko urodzonych, którzy zadzierają nosa. Może w niższych warstwach ludzie mają nieco więcej dystansu do życia - wzruszyła ramionami. - Za bardzo? Cóż takiego może być takim przekroczeniem granic? Nie podoba mi się część tutejszej kultury, jak choćby niewolnictwo, ale pod tym względem i Miasta między sobą mają spory, jestem więc ciekawa cóż takiego innego masz na myśli.
Alayne, oprócz Pentos, nie miała okazji zwiedzić innych Wolnych Miast, a i chyba ich własne było jednym z tych spokojniejszych. Ciekawe co by powiedziała po spotkaniu, jak nie brutalnym zderzeniu, ze zwyczajami panującymi w innych zakątkach. Teoretycznie ciągłe nakazy i zakazy panujące w domu ją męczyły, z drugiej wychowana w taki sposób już chyba nie potrafiła funkcjonować bez jakichkolwiek zasad, a nawet sporej ich ilości.
-Nigdy nie widziałam nikogo z tamtych stron. Musze przyznać, że jestem całkiem ciekawa. Literatura ma na ich temat często skrajne zdanie, więc wiedzę będę musiała czerpać u źródła.

- Często ludzie w niższych warstwach mają go mniej niż ci wyżej - odpowiedział w kwestii dystansu. - Mało to teraz Braci Ubogich kręci się po Westeros jakąkolwiek formę radości poza tą wątpliwą, znajdowaną w modlitwie, uznając za straszne zło? - spojrzał na żonę lekko przechylając głowę. Alayne chyba jednak wiedziała o Essos mniej niż mu się zdawało. - Większość lordów i dam w Westeros odwiedzając burdele, oddając się dworskim romansom czy zdradzając małżonków stara się przynajmniej robić to po cichu. W Essos... Tutaj podobna rozwiązłość bywa raczej czymś całkiem normalnym. Spory o niewolnictwo zaś są zasługą Braavosów - powiedział. - Ich miasto założyli zbiegli niewolnicy i to oni wymusili zakaz handlu ludźmi na Pentos przed laty. Czym dalej na wschód, tym coraz gorzej, zwłaszcza wokół słynnej Zatoki Niewolniczej.
Ae nie był na pewno człowiekiem pozbawionym poczucia humoru i nie widział w sensu we wprowadzaniu stalowej dyscypliny w każdym obszarze życia, ale jednak były pewne granice dobrego smaku.
- Na pewno zdecydowanie różnią się od mieszkańców Westeros i Essos wyglądem - stwierdził, przypominając sobie Letniaków jakich spotkał w czasie swoich rejsów z ich ciemnymi oczyma, hebanową skórą i płaszczami z barwnych piór egzotycznych ptaków. - Ale myślenie, że na powierzchowności różnice się kończą byłoby bardzo złudne... Na Wyspach Letnich czczą wielu bogów, ale najbardziej kochają tych poświęconych miłości, płodności i pięknu. W przeciwieństwie do Westeros prostytucja jest tam cenioną profesją praktykowaną nawet przez szlachciców, a sztuka miłości jest tam uznawana za bardzo ważną, o ile nawet nie świętą - powiedział. - Kiedy przebywałem u rodziny mojej matki w Lys słyszałem, chociaż nie wiem ile w tym prawdy, że każdy Letniak musi przesłużyć określony czas w świątyni miłości, dzieląc się swoim ciałem z każdym chętnym przybyszem.

Wiedziała może i sporo, ale nie od tej strony. Jej wiedza pochodziła wyłącznie z książek i to tych dostępnych w Casterly Rock, nie dość więc, że tematy kulturowe i obyczajowe były raczej pomijane, to już szczególnie unikano podobnie rozwiązłych i nieodpowiednich informacji. Dlatego też oparła się o ramię męża i słuchała go uważnie, bo chociaż zdobywana wiedza nie do końca odpowiadała temu co chciała usłyszeć, zawsze mogła być bardzo przydatna, a i Lwica po prostu lubiła uczyć się nowych rzeczy.
-W takim przypadku chyba polubię Braavosów nawet jeszcze bardziej. Niewolnictwo to chyba jedna z najobrzydliwszych rzeczy jakie istnieją - zmarszczyła nosek.
Przy kolejnych wieściach nie było już tak spokojnie, jej oczy otwierały się coraz szerzej, usta rozchyliły a po ostatniej rewelacji nie potrafiąc wydusić z siebie żadnego sensownego zdania jedynie sapnęła cicho. Zdecydowanie nie mieściło jej się to w głowie, nie mogła, czy też nie chciała, tego przyjąć, a jej mina świadczyła o skrajnym zgorszeniu i oburzeniu jednocześnie. W sumie była już niemal podobna do tej, którą miała po zakończeniu lektury książki, czyli oficjalnie nie było dobrze.

Mrugnął dwukrotnie słysząc o tym jak okropne jest niewolnictwo. Osobiście miał do niego mieszane uczucia. Niby wydawało mu się czymś złym, ale jednak... Valyria wykorzystywała niewolnictwo na tak wielką skalę, a przecież była największym i najbardziej cywilizowanym mocarstwem jakie kiedykolwiek istniało! Nawet Lannisterowie z tym całym swoim złotem byli ledwie potężniejszymi watażkami barbarzyńców w porównaniu ze Smoczymi Lordami Włości u szczytu ich potęgi. Postanowił jednak w żaden sposób tego nie komentować, w Czarnej Zatoce niewolnictwo było zakazane i utwierdzili to w Pentos. Nie było sensu tego zmieniać.
- Ktoś chyba jest w lekkim szoku - zauważył, patrząc jak Alayne zareagowała na informacje o kulturze Wysp Letnich. - W takim razie może chciałabyś bardziej praktycznie poznać zwyczaje Letniaków?
Po tych słowach złożył na ustach małżonki namiętny pocałunek...

(z/t)

23 sierpnia 336AC

Po tak długiej podróży dobrze było wreszcie wyspać się we własnym łóżku. Zwłaszcza, kiedy podróży nie znosiło się zbyt dobrze. A przynajmniej na podróż zwalała sporo swoich ostatnich dolegliwości, jednak kiedy z rana i na stałym lądzie wróciły typowe dla niej ostatnio mdłości stwierdziła, że chyba musi zmierzyć się z faktem, że to nie morska podróż była tego powodem. Do medyków na statku zwracać się nie chciała, z pewnością dobrzy byli dla żołnierzy przy rozciętych brzuchach czy innych utratach kończyn, jej jednak trzeba było kogoś o nieco innej specjalizacji.
W ten oto sposób utwierdziła się w przekonaniu, że nie można było uzasadnić mdłości, braku comiesięcznych dolegliwości, wahań nastroju, zwiększonego apetytu i jeszcze sporo, sporo innych rzeczy tylko faktem podróży. I chociaż w sumie szykowała się na ten fakt już od dłuższego czasu kiedy usłyszała potwierdzenie od kogoś innego zaczęła się bardziej denerwować niż cieszyć. Co teraz będzie? Da radę? A jak jej stan się pogorszy? Przecież mieli zaplanowane tyle podróży spraw do załatwienia, a jeśli sobie nie poradzi? Powinna w ogóle płynąć, czy lepiej było zostać na miejscu?
Z takimi myślami biła się niemal przez pół dnia, aż do czasu, kiedy dołączył do niej Aemon. Zapewne nie wyglądała w tej chwili zbyt radośnie, a raczej do tego stanu było jej dosyć daleko. Jego widok chyba też do końca nie pomógł, bo przecież musiała mu jakoś to wszystko zakomunikować, a w tej chwili nie do końca wiedziała jak.
-Aemonie... musimy porozmawiać - niechcący jej ton bardziej zwiastował rozmowę o czyjejś śmierci niż coś wręcz przeciwnego.

Miał za sobą długie godziny narad i planowania w gabinecie, kiedy dotarł w końcu do swoich komnat. Można było powiedzieć, że był trochę wyczerpany, ale raczej zadowolony. Budowanie. Budowanie było czymś co sprawiało mu radość. Nawet jeśli na jego wiecznie melancholijnym obliczu nie było tego widać, to tak właśnie było. Niektórzy mogli myśleć, że książę czerpie przyjemność z wojny po kampaniach w Ziemiach Korony, Pentos i pod Volantis, jednak nie było nic bardziej mylnego. Wojna była mu... obojętna. Była czymś, co czasami musi po prostu z różnych przyczyn mieć miejsce i może zostać wykorzystane ku przyśpieszeniu rozwoju jeśli zostanie dobrze poprowadzona. Była też czasami irytująca. Jak ta z Volantis, która nagle odciągnęła go od własnych planów. Przynajmniej zwróciła się pozwalając finansować dalsze inwestycje. Optymistycznie nastawiony był również do wizji posiłku, ponieważ po drodze nakazał przynieść sobie wieczerzę do komnat. Był pewien, że Ordell sprezentuje mu coś wyśmienitego. Na miejscy zastał Alayne, która zdawała się mieć jakiś problem.
- Tak?

Aemon był chyba zadowolony. Chyba. Nigdy nie można było mieć pewności co chodzi mu po głowie. Jak ją to denerwowało... no dobrze, w sumie zazwyczaj nie denerwowało. Teraz denerwowało. Nie potrafiła określić czemu dokładnie, ale denerwowało. Mimo wszystko postarała się wziąć głęboki wdech i wydech i się uspokoić. Mieli porozmawiać, to nie czas na denerwowanie się o takie rzeczy. Miała masę innych powodów do denerwowania.
-Od jakiegoś czasu nie czułam się najlepiej. Byłam przekonana, że to kwestia podróży, w sumie sporo na to wskazywało. W końcu jednak objawów zrobiło się za dużo, poszłam do medyka... i jest pewny, że jestem w ciąży.
Patrzyła na niego uważnie. Spodziewała się... jakiejś reakcji. Jakiejkolwiek. To jednak była dosyć ważna wiadomość, nawet jeśli zapewne od jakiegoś czasu się na podobną szykował. Pewnie nie widać tego po niej było, ale naprawdę lepiej, by smok wyraził swoje emocje nieco bardziej wylewnie niż jakieś typowe dla niego "och", bo inaczej wszyscy strażnicy i gwardia królewska mu nie pomogą.

Och? Właściwie to można się było tego spodziewać. Aemon myślał nawet, że wcześniej usłyszy podobne wieści, ale po słowach Alayne domyślał się, iż chciała się mocno upewnić nim zacznie rozgłaszać wkoło, że jest brzemienna. Przez pierwszą chwilę nic nie powiedział, ponieważ zwyczajnie nie wiedział co. Nigdy wcześniej nie oznajmiono mu, że zostanie ojcem i potrzebował tego krótkiego momentu by przyswoić podobną informację. Na R'hllora... Jak w ogóle obsługuje się takie małe coś?
- Och... To... - zaczął, aby nie przedłużać ciszy. - Wspaniale - uśmiechnął się lekko, delikatnie ułożył dłoń na brzuchu Lwicy i spojrzał jej w oczy. - Jak sądzisz, chłopiec czy dziewczynka?
Właściwie dobrze, że jego paź był taki młody. Można będzie na nim poćwiczyć obchodzenie się z dzieckiem! Oczywiście nie był nowo narodzony, ale nie ma co wybrzydzać, sześć dni imienia to jeszcze nie tak dużo.

Początek jego wypowiedzi zapowiadał kataklizm, na jego szczęście postanowił jednak coś dodać, a nawet się uśmiechnąć. W sumie już sam ten uśmiech wystarczył, by zeszło z niej napięcie i odpowiedziała tym samym. Zapewne powinna zacząć się przyzwyczajać do takich wahań nastroju, bo będą jej jeszcze trochę towarzyszyły, ale tym zajmie się później.
-Nie wiem... w sumie nieważne i tak będzie najwspanialsze na świecie - uśmiechnęła się szeroko. - Nie wiem tylko jak teraz z podróżami... to na pewno będzie dla niego bezpieczne? A jak jeszcze coś mu się stanie?
Początkowo jeszcze martwiła się swoimi objawami, ale w sumie czy je miała w domu, czy gdzieś indziej, chyba nie robiło już aż takiej różnicy. Dwórki do pomocy i odrobina samozaparcia zapewne mogą czynić cuda, a może od medyków zdobyłoby się jakieś zioła, które nieco ułatwiłyby jej funkcjonowanie.

- Tak - przytaknął. - Będzie najwspanialsze na świecie - zgodził się, chociaż w swoim chłodno kalkulującym aemonowym umyśle stawiał to pod znakiem zapytania. W końcu skąd mieli być pewni czy na pewno? W dużej mierze zależało to od nich i na pewno przyłożą się ze wszystkich sił, ale kto wie co się ostatecznie stanie... Ech... Trzeba być dobrej myśli. - Nie mam pojęcie - odpowiedział w kwestii podróży. - Medycy dokładnie zbadają twój stan i ocenią czy podróże stanowią jakies ryzyko. Wyjazd do Braavos nie jest taki ważny byśmy musieli być tam koniecznie oboje.
Ślub kuzyna nie był wydarzeniem wymagającym obecności zarówno Aemona, jak i Alayne, a jeśli jej nieobecność będzie spowodowana stanem zdrowia, to nikt nie mógł mieć pretensji. Jeśli zaś będzie mieć... Cóż, trudno, księcia nie będzie to zbytnio obchodzić.

Była szczęśliwa, absolutnie szczęśliwa. Tak rozpromienionej chyba jej jeszcze nie widział. Szeroki uśmiech błyszczące oczy, delikatne rumieńce na twarzy. W tej chwili jej głowy nie zaprzątały żadne negatywne myśli. Ani że czeka ich sporo pracy, ani jaka to odpowiedzialność. Widziała same jasne strony i lepiej, by zostało tak jak najdłużej.
-Tak, lepiej się zapytajmy. A nawet jeśli się zgodzą wolę mieć jednego z nich zawsze przy sobie.Ta na wszelki wypadek...
W sumie wyjdzie na to, że jej dziecko przyjdzie na świat ledwie parę miesięcy później, niż najmłodsze z jej rodzeństwa, którego właśnie spodziewała się jej matka. Właśnie, matka, dobrze by było wysłać do domu radosną wiadomość. Nie była pewna, czy kobieta bardziej ucieszy się z wnuka czy ciut przerazi z czekającego ją tytułu babci, ale nawet jeśli uświadomienie sobie swojego wieku nieco ją przytłocz to raczej finalnie powinna być zadowolona.
-Muszę jeszcze wysłać wieści do rodziny, ty chyba zresztą też - uśmiechnęła się promiennie.

- Jednego? Będziesz mieć na zawołanie przynajmniej dwóch żeby na pewno nic się nie stało - powiedział i rzeczywiście miał zamiar zadbać o to by stało się to faktem. - Z pewnością napisze list do Smoczej Skały, ale wydaje mi się, że zwyczajowo powinniśmy to ogłosić. Może za dwa dni zbierzemy magistrów, rycerzy i kapłanów w wielkiej sali by przekazać im radosną nowinę? - zapytał z typową dla siebie pozorną, melancholijną obojętnością. Szczerze mówiąc nigdy nie przykładał dużej wagi do akurat tych aspektów rządzenia i nie wiedział na pewno co powinni zrobić. - Chyba cały kraj powinien się cieszyć z radosnych wieści, ród będzie miał następcę. Moglibyśmy zebrać ich nawet w wielkiej sali w nowym zamku, pierwsze jej wykorzystanie - zaproponował. - Swoją drogą moglibyśmy jutro go odwiedzić i zobaczyć jak się prezentuje.

-Masz rację, zawsze lepiej mieć kogoś na zapas - przytaknęła głową. - Rzeczywiście, o tym nie pomyślałam. Zawsze można urządzić jakieś małe atrakcje dla ludzi. Każdy powód do rozrywki jest dobry, niech dobrze zapamiętają ten dzień. Można się dopytać jak typowo to tutaj wyglądało, może mają jakieś ważne dla nich tradycje - zaczęła snuć plany i nieco odpłynęła myślami. Trochę z wypowiedzi Aemona mogło jej umknąć, ale wróciła na ziemię w odpowiedniej chwili, by zarejestrować propozycję zwiedzenia pałacu. - Co? A, tak, bardzo chętnie. Jestem ciekawa jak finalnie wszystko wyszło.
Robiło się coraz więcej spraw do załatwienia, a przed kolejny wyjazdem mieli tak niewiele czasu. Gdy wracali sądziła, że przez tych kilka dni w domu odpoczną, wyjdzie chyba jednak na to, że będą mieli tym więcej pracy, a ponowne wejście na statek przyjmą wręcz z ulgą.

- Wśród ich tradycji znajduje się składanie księcia w ofierze dla bogów jeżeli na miasto spadają nieszczęścia, a dla zapewnienia urodzaju powinienem na początku każdego nowego roku rozdziewiczyć dwie panny - dziewicę pól i dziewicę mórz - powiedział, niezbyt przekonany co do kultywowania pentoskich zwyczajów. Szczerze mówiąc wolał część z nich, między innymi te właśnie wspomniane, usunąć z listy uroczystości mieszkańców. Mogli zastąpić je czymś innym, wprowadzić jakieś nowe przekonania i zwyczaje. - Może zostańmy przy heroldach z ogłoszeniem i wynajęciu bandy artystów do zabawiania mieszkańców. Może jeszcze posłanie paru wozów żywności do najbiedniejszych dzielnic - zaproponował. Wydawało mu się, że Lwica na chwilę odpłynęła, ale w miarę szybko wróciła myślami na ziemię. - W takim razie jutro z rana załatwię kilka rzeczy i w okolicy południa wrócę żebyśmy pojechali do zamku - stwierdził, musiał w końcu odwiedzić Alchemików oraz świątynię R'hllora. Wolał zabrać się za to wszystko zanim wyleci mu to z głowy, lepiej było załatwiać sprawy na bieżąco. - Zgoda?

-... tak, może... może z części tradycji zrezygnujmy - mruknęła w końcu. Pomijając, że nie chciał, to nawet gdyby z jakichś powodów to rozważał, to Ala prędzej by rozpętała wojnę niż mu pozwoliła. Więc w sumie dobrze, że nie chciał. - To cudowny pomysł. I jakieś słodkości dla dzieci - uśmiechnęła się szeroko. - Dobrze, ja w sumie nie mam żadnych planów, więc jak ci będzie wygodniej - skinęła głową.
Resztę dnia spędziła głównie z książką, ale też u medyków wypytując się o wszystkie możliwe wskazania i przeciwwskazania co do zachowania w ciąży, jak i odwiedziła kuchnie prosząc o małe poprawki w jej diecie i całkowite wykluczenie alkoholu. Teoretycznie większość kobiet piła rozwodnione wino, gdyż takie nie miało być już dla dziecka szkodliwe, ale ona wolała nie ryzykować nawet z takim. Tych parę miesięcy na wodzie i sokach jej nie zaszkodzi.

z/t