Dziedziniec

Najemnicy ochoczo zabrali się za wykonywanie rozkazów swojego dowódcy. Wkrótce trupy były obdarte z całego uzbrojenia, a ciała najemników należycie pochowane. Zaraz po tym część Wybrańców zabrała się za przenoszenie uzbrojenia i skarbca Farwyndów na statki. Jednocześnie pozostali zaczęli wybierać co ładniejsze kobiety do zabrania ze sobą na statkach. Oddzielili całkiem pokaźną ilość od reszty i postawili przy nich straże. Po tym wszystkim każdy niezajęty najemnik zabrał się za łupienie zamku na własną rękę.

Atlovart dość szybko odszukał samotnię lorda, udało mu się dotrzeć do niej pierwszemu i nie zastał w niej nikogo. Odnalezienie pieczęci nie zajęło mu dużo czasu, ponieważ stała ona na samym środku lordowskiego biurka. Po zgarnięciu jej najemnik przeszukał wszystkie szuflady i szafki, które miał w zasięgu wzroku. Po oględzinach zdołał wyciągnąć z nich 2 złote smoki i 17 jeleni. Widząc, że przeszukał już większość samotni i słysząc entuzjastyczne okrzyki, zbliżającej się reszty najemników skierował swe kroki do komnaty maestra. Na miejscu zastał naprawdę ubogą, pracownię, była tam jedna książka traktująca o medycynie i kilka niepodpisanych fiolek. Może ktoś z medycznym lub zielarskim wykształceniem, miałby jakieś pojęcie, co w nich jest, ale rycerz Czarnego Słońca nie mógł się w tym zorientować.

Emmon nie miał szczęścia przy oględzinach zwłok, większość starców i dzieci miała toporki bądź zwyczajne miecze w swoich martwych dłoniach. Do komnat lady przybył nieco za późno, ponieważ jego towarzysze broni znaleźli się wcześniej i już beztrosko plądrowali całą przestrzeń. Tutaj już nie miał czego szukać, więc podążył do piwnic, gdzie ludzie karła otworzyli już kilka beczek i zaczynali świętować, Emmonowi też skapnęło parę kielichów.

Rosh z Gulltown miał mieć chyba najlepszą niespodziankę ze wszystkich najemników, którzy przeszukiwali mały zameczek. Przechodząc jednym z korytarzy zauważył jak jedne z bocznych drzwi otwierając się nagle. Gotów do walki podążył w tamtym kierunku, aby w niewielkiej spiżarni znaleźć się twarzą w twarz z niezwykle urodziwą, młodą niewiastą, która uśmiechnęła się doń zalotnie. Dziewka powiedziała, że widziała z ukrycia jak w czasie szarży przez wrota zarąbał jednego z najlepszych zbrojnych lorda Farwynda i byłaby zachwycona mogąc zostać morską żoną tak wspaniałego wojownika. Jej chęć by oddać się Roshowi wydawała się szczera, chociaż panienka wyglądała również na inteligentną i zapewne wiedziała, że tak silny patron jest o wiele lepszym wyjściem niż pozwolenie by pojmali ją najeźdźcy, których intencje były nieznane. Dziewczyna powiedziała również, że zna się na ziołach i sztuce leczniczej, co na pewno mogłoby przydać się Graftonowi by przynieść ulgę jego ranom po bitwach. I zagwarantować, że bez bólu zniesie ukojenie w łożu... Poza tym panienka wiedziała również, gdzie kilku z Żelaznych ukrywa swoje zbierane na czarną godzinę łupy.