Sept

**Waymar Royce** Pią Maj 06, 2022 10:17 am

02/07/7 PP, wieczór

Gdy dzień powoli zmierzał do końca, Waymar zgodnie z planem pojawił się w sepcie, uprzednio informując septona o swoich planach. Spróbował też namówić swe zaprzysiężone tarcze, by też rozważyły, czy nie chcą zostać pasowane na rycerzy. Nie wywierał żadnej presji, ale zasugerował, iż rycerski status z pewnością będzie przydatny w przyszłej Próbie Siedmiu, o ile oczywiście do niej dojdzie. Jednakże ostateczna decyzja należała do nich. Choć wielu pewnie spędziłoby noc na niecierpliwym odliczaniu do świtu lub nawet na ordynarnej drzemce, on zamierzał podejść do czuwania bardzo poważnie. Choć nie był wewnętrznie przekonany, czy robi słusznie, ani nie do końca wiedział, co tak właściwie sądzi o Siedmiu, poświęcił ten czas na rozważania. Co jeśli to Siedmiu rzeczywiście było prawdziwymi Bogami? Co wtedy z wszystkimi jego przodkami? Czy jeśli Siedmiu istnieje, to czy potępi go za przysięgę, za którą nie stoi głęboka wiara? A jeśli prawdziwi są Starzy, to czy nie ściągnie na siebie przekleństwa przysięgą wobec Siedmiu nawet pomimo tego, że w sercu zachowywał Starych Bogów? Ostatecznej konkluzji nie było. Starzy nigdy nie byli przesadnie obecni, a Nowi nigdy nie dali o sobie znać. Być może istnieli wszyscy, a równie dobrze mógł nie istnieć żaden. Skoro nie istniał sposób, by się przekonać, równie dobrze mógł odepchnąć od siebie niepewność. Oparł się więc na rzeczach znanych, przysięgając samemu sobie, że postara się wedle własnego osądu być dobrym mężem, ojcem, lordem i rycerzem, a słuszne przysięgi Bogowie powinni wspierać, którzykolwiek mieliby to być. Z tą nową pewnością zastał go świt. Był gotowy do przysiąg i pasowania.

**Mistrz Gry** Sob Maj 07, 2022 8:02 pm

Przyjaciele Waymara przemyśleli jego propozycję. Na koniec dnia każda z jego zaprzysiężonych tarcz postanowiła podążyć za nim w stan rycerski. Oczywiście żaden z nich nie był wspomniany podczas rozmowy z ser Jaimem, jednak znali na tyle dużo rycerzy z Księżycowych Wrót, że znaleźli chętnych do pasowania ich po nocnym czuwaniu.

Mężczyźni pojawili się w sepcie odziani skromnie, jak to wskazał im wcześniej septon, a ich miecze oraz pancerze złożono przed statuą Wojownika. Tam, na kolanach, mieli czuwać przez całą noc. Przemyśleć swoje życie i swoją przyszłość, modląc się do Siedmiu o siłę na nowej drodze jaką mieli rozpocząć. Dobrze też, że było ich czterech, ponieważ zawsze mogli poratować się pomocnym szturchnięciem w żebra jeżeli ktoś zaczynał przysypiać. Co do intencji... Willam do czuwania podchodził mało poważnie, jednak uspokoił się szybko, kiedy okazało się, że pozostali mieli zamiar odpowiedzialnie podejść do tej części ceremonii.
O świcie drzwi do septu zostały otwarte. Weszli do środka septon, ser Jaime Corbray, rycerze mający pasować towarzyszy Waymara, a także wszelcy inni domownicy oraz goście, którzy chcieli być świadkami ceremonii. Lord Royce oraz jego przyjaciele namaszczeni zostali siedmioma olejami, a następnie każdy z nich uklęknął przed tym, który miał nadać im tytuł. Każdy z rycerzy dobył miecza i dotknął nim prawego ramienia jednego z klęczących. Słowa przysięgi dla wszystkich wypowiadał dziedzic Heart's Home jako najbardziej zasłużony z obecnych.
- W imieniu Wojownika zobowiązuję cię być dzielnym - powiedział, po czym przeniósł miecz na lewe ramię Waymara. Pozostali rycerze uczynili podobnie. - W imieniu Ojca zobowiązuję cie być sprawiedliwym - kontynuował, ponownie przenosząc miecz na prawe ramię. - W imieniu Matki zobowiązuję cię bronić młodych i niewinnych - miecz znowu znalazł się na lewym ramieniu. - W imieniu Dziewicy zobowiązuję cię chronić wszystkie kobiety - prawe ramię. - W imieniu Kowala zobowiązuję cię otaczać opieką ludzi pracujących - lewe ramię. - W imieniu Staruchy zobowiązuję cię być mądrym - prawe ramię. - W imieniu Nieznajomego zobowiązuję cię szanować zmarłych i poległych. Czy przysięgasz wypełniać wszystkie z tych zobowiązań?
Kiedy każdy z kandydatów zaprzysiągł głośno rycerze schowali swe miecze.
- Powstań więc rycerzem! - rzekł Corbray.
Słudzy podnieśli spod statuy Wojownika oręż Royce'a i jego towarzyszy, aby zapiąć na nich pasy z ich mieczami. Dokonało się.

Maester

**Waymar Royce** Sob Maj 07, 2022 9:01 pm

Waymara ucieszyła decyzja jego przyjaciół. Nie, że miałoby w jakiś sposób popsuć ich relację, gdyby zdecydowali inaczej, ale taka jednomyślność była budująca. No i likwidowało to jeden z problemów, które mogły się pojawić w potencjalnej Próbie Siedmiu.

Wykorzystał nocny czas na rozważania, jako, że rzadko miał tyle czasu i spokoju na rozmowę z samym sobą. Nie zamierzał żartować ani spać, wychodząc z założenia, że jak się angażuje to na poważnie. Ostatecznie nie miał też pewności, czy ściany septu nie mają uszu i czy ktoś nie chciałby nakryć małżonka królowej na kpieniu z Andalskich zwyczajów. Nie kpił więc i razem z resztą wywarł wpływ na Willama, który miał luźniejsze nastawienie.

Świt nastał szybciej niż sądził i choć teraz tego nie czuł, to zdawał sobie, że droga do Gulltown będzie męcząca. Cóż, będzie odsypiał na postojach. Teraz jednak skoncentrował się na wchodzących, w tym na żonie, do której się uśmiechnął. Uważnie słuchał zobowiązań i przyznał w duchu, że nie widzi w nich niczego, czemu mógłby się sprzeciwić. -Przysięgam. - rzekł szczerze gromkim głosem. I było po wszystkim.

**Findis Arryn** Sro Paź 12, 2022 4:27 pm

26/10/07 PP

Któż lepiej sprawdza się w czasach utrapienia, jak nie sami bogowie? Do kogóż kierować całą swą ufność i nadzieję, jak nie do wszechmocnych? W zasadzie to Findis Arryn niekoniecznie zgadzała się z takim punktem widzenia, ale ludzie mieli postrzegać ją jako pobożną władczynię, dlatego też musiała ona stwarzać pewne pozory. Górskie klany, najazdy Dzikich wiedzionych ponoć przez jakiegoś fanatyka… Wszystko to było idealną okazją do tego, aby wznosić modlitwy ku Siedmiu i prosić ich o posłuchanie. Septoni i septy przynajmniej mogli widzieć, że ich pani nie zapomniała o sprawach duchowych.
Jej Miłość ostatnio była wielce zajętą osobą, albowiem w czasie wolnym albo to oddawała się swym pasjom, jak chociażby wyszywanie, albo też ćwiczyła swą wytrzymałość, gdyż dzień próby mógł nadejść szybciej, niż się tego spodziewała. Mimo wszystko wciąż znajdywała wolne chwile, aby w spokoju oddać się rozmyślaniom w świątyni.
-Do ciebie wołam, Ojcze, ku tobie lgnie moja dusza – mówiła cicho wyjątkowo słowami własnej modlitwy. –Oddal ode mnie mych wrogów, niech odstąpią od mego ludu. Rzuć ich na kolana przed swoją potęgą, rzuć ich falom i odmętom. Niech wrócą do pieczar, z jakich wypełzli, niech… - nie dokończyła, albowiem jeden ze sług postanowił zakłócić królewskie modlitwy swym przybyciem. Nie dość, że te śmierdzące, jebane, przebrzydłe, dzikie skurwysyny ośmieliły się nękać jej Witch Isle, to teraz jeszcze to. Findis potrzebowała chwili, by przetrawić wieści, jakie przybyły do niej z Runestone, ale okazało się, że sługa również miał dla niech ciekawe informacje.
-Podajcie moje buty – zarządziła do towarzyszących jej kobiet, gdyż do septu przybyła bosa. Egzotycznych gości jednak wypadałoby podjąć nieco inaczej.

Trening ducha:

**Findis Arryn** Nie Mar 19, 2023 1:55 pm

23/11/07 PP

I nadszedł wreszcie ten wyczekiwana dzień! Tuż po pasowaniu lorda Huntera na rycerza Jej Miłość udała się do swych komnat, aby odpowiednio się do niego przygotować. Przede wszystkim miała wyglądać godnie, ale też i skromnie. Po pierwsze - nie przepadała za przepychem i wolała nosić się nie nazbyt zdobnie, a po drugie - to lepiej pasowało do obrazu dobrej i pobożnej władczyni. Odziała się zatem w barwy swego rodu, podkreślając dominację Arrynów, a swe długie włosy podpięła w drobne warkocze. Nie mogła też nie użyć swych szczególnych kosmetyków, które trzymała właśnie na takie chwile. To jednak było wszystko, jeśli szło o wygląd Jej Miłości. Nie był to bowiem jej dzień, a ona była jeno gospodarzem tego wydarzenia. W sepcie zajęła zatem miejsce przeznaczone dla niej, a rolę prowadzącego zostawiła samemu Wielkiemu Septonowi.
Na czas zaślubin pozwoliła swym dwórkom przywitać się ze swoimi rodzinami i w czasie uczt towarzyszyć im, jednakże w świątyni chciała je mieć jeszcze przy sobie. Mimowolnie wróciła myślami do dnia własnych zaślubin. Zastanawiała się, jakby teraz wyglądała Dolina, gdyby jej paskudny ojciec zgodził się wysłać ją do Domu Matki. Cóż, z pewnością los jej braci również byłby odmienny. Feanor nie gryzłby teraz ziemi, a Finrod może wciąż mieszkałby w Księżycowych Wrotach. Rowena musiałaby zapewne zamiast niej poślubić Waymara, którego doprowadziłaby do furii po pierwszym księżycu małżeństwa. Ale może w tym wszystkim przynajmniej Findis wreszcie odnalazłaby szczęście? Zaraz jednak królowa pomyślała o wszystkich swoich dzieciach, tych zrodzonych z jej ciała, ale też tych przygarniętych. Widać brak zakonnego życia był ceną za możliwość ich posiadania, a one były warte najwyższej ceny.
-Dobra Matko, strzeż naszą Dolinę i zachowaj ją ode złego - przemknęło jej przez myśl w trakcie modłów. Niby już dawno odeszła od Siedmiu, ale w wyjątkowych momentach swego życia wciąż wracała do nich myślami. Po krótkim czasie zorientowała się jednak, iż winna nie być aż taka zamyślona i zachować świeży umysł. W końcu po uroczystościach w sepcie to ona już całkowicie przejmie rolę głównodowodzącego, a w czasie jej trwania czeka ją wiele rozmów z wieloma osobami.

**Horrmund Hunter** Nie Mar 19, 2023 5:28 pm

Horrmund czuł się zadziwiająco spokojnie jak na naturę dzisiejszego dnia. Nawet niewielkie zdenerwowanie odczuwalne od jego przyjazdu zdecydowało się rozpłynąć, mimo odrobiny ekscytacji odczuwał raczej spokojne, stonowane szczęście. Po zadbaniu o sprawy turnieju przespał się nieco by wypocząć po całonocnym czuwaniu, nie był nim przesadnie zmęczony lecz wolał być w formie tej nocy. Następnie porządnie się wymył, wyczesał brodę i włosy które związał w porządny warkocz, przegryzł nawet lukrecję dla przyjemniejszego oddechu. O wygląd Deany raczej martwić się nie musiał, wiedział że wie by dobrze prezentować się na takiej uroczystości, poza tym leżało to też w jej interesie by dobrze wyglądać wśród ludzi, bardziej dopilnował za to braci, wiadomo nie dość że chłopcy to jeszcze nieco młodsi.
Gdy uznał że wszystko gotowe, odział się w barwy swego rodu - rudobrunatny kaftan z wyszytymi srebrną nicią, skrzyżowanymi strzałami, wygodne spodnie, wysokie buty, szeroki pas skórzany z ozdobnymi ćwiekami i ciemny płaszcz spięty klamrą w kształcie strzały. Pod koszulę założył też swój wisior z czardrzewa, wolał go zbytnio nie eksponować, lecz lubił mieć go przy sobie, szczególnie w ważnych sytuacjach - a ta była w końcu niezwykle ważna. Wprowadził bliskich do świątyni i sam zajął przykazane mu miejsce. Nie pozostało nic innego jak czekać z uśmiechem na swoją wybrankę i początek ceremonii.

**Rowena Arryn** Nie Mar 19, 2023 8:11 pm

Po ceremonii pasowania Horrmunda, Rowena również wróciła do komnat by jeszcze wypocząć. Przed nią długa noc i ciężki dzień. Musiała być wypoczęta. Rankiem gdy nadeszła odpowiednia pora z pomocą Alys oraz odziała się w suknię, którą zamówiła u najlepszej krawcowej. Suknia mieniła się przy każdym promieniu jaki padł na srebrne nitki wplątane w materiał. Upięte włosy, w które wplecione zostały ozdoby. Tak też będąc już gotową dopilnowała jeszcze czy dziewczynki są odpowiednio ubrane. Gdy już wszystko było dopięte na ostatni guzik i miała pewność, że również dziewczynki są ślicznie ubrane w piękne delikatne sukienki, mogła udać się do septu. Nim jednak wkroczyła do świątyni upewniła się, że Alys tego dnia będzie miała na oku dziewczynki przynajmniej do czasu uczty. Poprawiła jeszcze założony płaszcz rodowy i czując jedną wielką kluchę w gardle. Czuła, że nie podoła, czuła że strach przezwycięża ją co było totalnie dziwnym odczuciem dla niej bowiem niczego się nie bała. Wspinała się na drzewa, śmiała się i podglądała a teraz...bała się pobrać z kimś, kogo szczerze kochała. Dziwne to...ale strach zaraz minął, gdy tylko poczuła że jej Pani matka z troską ujęła ją za przedramię by poprowadzić ku Lordowi Hunterowi. Odetchnęła i skinęła głową, że jest gotowa. Nie pozostawało już nic innego jak tylko stanąć twarzą w twarz przed tym, przed czym tyle czasu się broniła. Chwilę później stanęła u boku Horrmunda przyglądając się mu z tym jej zadziornym uśmiechem.

**Waymar Royce** Pon Mar 20, 2023 5:39 pm

Kolejny raz w sepcie tego samego dnia? Gdyby to było bez okazji, to jeszcze ludzie skłonni byliby pomyśleć, że zmienia się w swoją żonę. Tym razem jednak miał ważny powód bytności w tym miejscu. Horrmund Hunter brał ślub! Poza tym, że była to wyjątkowa uroczystość, to na dodatek, dzięki osobie swej wybranki (a właściwie ich wybranki!), stawał się z Waymarem jeszcze bardziej rodziną niż był do tej pory! Zajął teraz miejsce obok Findis i przyglądał się parom, mającym otrzymać błogosławieństwo od Wielkiego Septona. Oczywiście najwięcej uwagi poświęcał kuzynowi i Rowenie, tak bardzo niepodobnej do swej siostry. Promieniująca od nich radość przywodziła mu na myśl jego własny ślub, na którym emocji było zdecydowanie mniej. Waymar żenił się wówczas z córką niedawnego wroga, podczas gdy Findis ostatecznie żegnała się z marzeniami o stanie duchownym. Na całe szczęście ich wspólne dni nie przypominały tamtego wydarzenia, a pomiędzy nimi narodziło się coś, czego pojawienia się wówczas nie podejrzewali. I to nawet pomimo tego, że Findis nie należała bynajmniej do osób wylewnych. Odgonił przeszłość, wracając do rzeczywistości, wszak wyszłoby dziwnie, gdyby tępo wgapiał się w ścianę. Choć nie był głównym aktorem tego przedstawienia, to i tak czuł pewien stres. Co jeśli Horrmund zapomni języka w gębie? Co jeśli suknia Roweny nie wytrzyma napięcia? No, to drugie pewnie dla wielu byłoby bardziej pożądane i spektakularne. Tyleż rzeczy mogło pójść nie tak, że Waymar podświadomie modlił się, by wszystko potoczyło się zgodnie z planem. Do kogo? Chyba sam nie był pewien.

**Mistrz Gry** Sob Mar 25, 2023 8:15 pm

Kiedy wszyscy goście zajęli miejsca, ceremonia mogła się rozpocząć. Prowadził ją sam Wielki Septon, a wspomagało go w tym dziele czterech innych duchownych. W tym Najpobożniejszy Gilbert oraz septon Hugh. Składała się z modlitwy oraz śpiewów pochwalnych Siedmiu, kończyło ją zaś złożenie przysiąg oraz wymiana płaszczów panien młodych.
Płaszcz panieński Marselli Arryn zdjął jej z ramion brat - książę Ecbert. Był to młodszy z jej braci, ale książę Agravain sam stał właśnie na ślubnym kobiercu i jego obowiązkiem było przede wszystkim założyć swój płaszcz na barki Belleny Eleonid. Płaszcz panieński z ramion jego narzeczonej zsunął król Hugor z Tir Manos w miejsce ich nieobecnego ojca. Pozostały jeszcze dwie księżniczki z domu Arrynów, którymi ktoś musiał się zaopiekować. Elton i Jon Arrynowie zginęli, pozostawiając dziewczęta bez bezpośrednich męskich krewnych. Ich płaszcze również usunąć mógł książę Ecbert, jako najbliższy męski krewniak, lub mogła uczynić to sama królowa jako głowa domu Arrynów. Sokoły z pewnością uzgodniły to pomiędzy sobą wcześniej.
Kiedy płaszcze zostały zmienione, młodzi powtórzyli za Ojcem Wiernych ostatnie słowa swoich przysiąg. "Z tym pocałunkiem ślubuję ci miłość..." powiedzieli oboje. "...i biorę za mego pana i męża" dokończyły panny młode. "...i biorę za moją panią i żonę" odpowiedzieli mężczyźni. Ostatnie słowo należało teraz do Awatara Siedmiu.
- Niech każdy wie wszem i wobec, że każda ze stojących tu przed obliczem Siedmiu par jest od tej pory mężem i żoną, jednym ciałem, jednym sercem, jedną duszą. Teraz i na zawsze.
Ceremonia została zakończona. Więzy tu zawarte nierozerwalne z woli śmiertelników. Nadszedł teraz czas świętować i cieszyć się, uczcić to wiekopomne wydarzenie.

(z/t)

Maester

Sponsored content

Sept

Sept

Re: Sept

Re: Sept

Re: Sept

Re: Sept

Re: Sept

Re: Sept

Re: Sept

Re: Sept

Re: Sept

Re: Sept