Dziedziniec

Kolejne dziesięć dni marszu, tym razem już nie tak prędkiego, doprowadziły armię Zachodu do siedziby domu Banefortów. Z pewnością nie był to przyjemny widok dla mieszkańców zamku będących częścią armii, ponieważ - podobnie jak odwiedzona po drodze Turnia - został on doszczętnie splądrowany. W dodatku najeźdźcy postanowili Banefort podpalić, a chociaż kamień nie płonął i wiele części zamku się zachowało, to szkody były poważne. W momencie dotarcia sił Zachodu na miejsce niewielka część bałaganu została już uprzątnięta przez straż przednią oraz sprowadzonych przez nią z okolicy parobków. Prości mieszkańcy okolicznych ziem, wedle tego co usłyszeli ludzie księcia Tymona, również dotkliwie odczuli ataki.
Nie mając wielu zajęć pomógł w urządzeniu obozu, przeszedł się jako cień swego ojca na naradę w sprawach dalszej strategii oraz rozkazów, poćwiczył trochę pod okiem Brooma, po czym przysiadł sobie na jakiejś skrzyni i wyciągnął lutnię. Chciał zagrać coś umiarkowanie wesołego lub optymistycznego, aby poprawić ludziom humor, ale też nie nazbyt skocznego żeby nie znieważyć tych, którzy niedawno polegli w obronie zamku oraz okolicznych ziem. Właściwie to ze względu na to zacząć mógł od czegoś niekoniecznie radosnego, ale odpowiedniego do upamiętnienia zmarłych.