Wybrzeża Ziem Burzy

Ziemie Burzy okazały się mieć wielu wrogów gotowych wykorzystać ich konflikt z Dornijczykami. Oczywiście Żelaźni Ludzie nie byli żadnym zaskoczeniem i walki między dwoma królestwami wybuchłyby prędzej czy później, ale udział w boju Tyroshyjczyków, których w wojnę wciągnęli po swojej stronie Martellowie mógł być odrobinę nieoczekiwany. Zwłaszcza, że wydawało się, iż niewielki spór między poddanymi Archonta a Szafirową Wyspą został zażegnany dzięki bezspornej wypłacie odszkodowań. Jakby jednak Tyroshyjczycy nie wystarczali o zemstę na brzegach Burzy upomniał się jeszcze jeden przeciwnik - piraci. Morscy rozbójnicy ze Stopni nie zapomnieli o niedawnej wyprawie Burzowców, którzy polowali na ich okręty i palili kryjówki. Wolne Miasta czasami to czyniły i musieli to przełknąć, nie mogąc zrobić z tym wiele, ale teraz... Ziemie Burzy walczyły z Żelaznymi Ludźmi, walczyły z Dorne, a tyroshyjska flota pustoszyła ich brzegi. Teraz mieli idealną szansę by nie tylko się zemścić, ale również zdobyć łupy oraz, co ważniejsze, niewolników. Podczas gdy połączone floty Tyrosh i Dorne łupiły brzegi Ziem Burzy bardziej na północy, piraci uderzyli na południowe oraz wschodnie wybrzeże Przylądka Gniewu.

Burzowcy dzielnie bronili swojego terenu, zarówno powołane z rozkazu króla do obrony wybrzeży patrole, jak i prości chłopi, jednak nagłe uderzenie ze strony piratów i siła z jaką przybyli były dla mieszkańców przylądka zbyt dużym wyzwaniem. W dodatku najeźdźcy nie tworzyli jednej, dużej siły, a dziesiątki band, które opadły na wybrzeże w wielu punktach jednocześnie i przemieszczały się w dość nieprzewidywalny sposób. Wkrótce całe wybrzeże, z wyjątkiem bezpośredniego sąsiedztwa Cheering Town oraz Kamiennego Hełmu stało w ogniu. W pierwszej fali najazdu piraci wzięli wielu jeńców by sprzedać ich w niewolę. W kolejnych zaalarmowani ludzie częściej już uciekali, opuszczając szybko swoje osady, które wkrótce strawić miał ogień. Największymi ofiarami tej agresji byli lordowie z regionu - Whitehead, Mertyns, Swann, a nawet Dondarrion.

Wracające w kierunku Stopni okręty piratów zaskoczył sztorm, acz był on niezwykle słaby i krótki, nie wyrządzając doświadczony wilkom morskim żadnej krzywdy. Wkrótce na targi Wolnych Miast trafić miały nowe rzesze niewolników z Ziem Burzy, zaś piraci mogli oddawać się świętowaniu, opijając złupionymi trunkami wszystkie dobra jakie udało im się rozkraść.

Przez kolejne tygodnie wybrzeża Przylądka Gniewu atakowane były przez dziesiątki galer pełnych łowców niewolników, którzy chętni byli po raz kolejny wykorzystać angażujące Ziemie Burzy wojny i niewielkim wysiłkiem napełnić swoje ładownie. Wioski płonęły od Kamiennego Hełmu po Deszczowy Dom, jednak poza atakiem na Estermont handlarze zaniechali tym razem uderzeń na zamki, miasteczka czy inne większe cele. Była to z pewnością wielka ulga dla mieszkańców Weeping Town, którzy obawiali się kolejnego złupienia ich osady, a także dla ludzi żyjących na rozpoznawalnej już w najbliższym świecie - dzięki podatności na grabieże - Szafirowej Wyspie.
"Łagodne" najazdy czy nie, z pewnością wywrą one presję na lordach Burzy, którzy zaangażowani byli obecnie w dwa konflikty na kontynencie - wojnę z Dorne oraz konflikt z Żelaznymi Ludźmi. W końcu czy mogli być pewni, że rzeczywiście na tym się skończy?