Port Lannisportu

Nie brakowało wewnątrz murów Lannisportu rzemieślników do których mógłby się młodzieniec ze swoją sprawą udać i nie brakowało też przybytków, w których wraz z kompanami mógłby sobie wypić. Oczywiście lepiej było najpierw załatwić sprawę z jakimś płatnerzem, nim zacznie się raczyć alkoholem - w końcu z takim towarzystwem to do gospody można wejść jednego dnia a wyjść dwa lub trzy dni później, zupełnie nie pamiętając, co też się wyprawiało. Tak więc... Płatnerz.

Miał na imię Henry i prowadził przyzwoity zakład w mieście, sam zaś jegomość był raczej burkliwy ale i znać było, że towar swój raczej zachwalić umie w ten swój nieco szorstki sposób. Sprzedawał porządną stal i z zasady raczej nie bawił się w zdobienia, aczkolwiek miał na składzie jakieś rękawice czy hełm zdobione złotą taśmą. Ibbeńczycy, co jasne, raczej by nie pochwalili takiego wyboru, bo i kosztowniejsze to było, i wcale w niczym w walce nie pomagało. Niemniej... Do sedna sprawy przechodząc, powiedzieć należy, iż mógł on odkupić blachy zmarłego Thrugga za czwartą część ich wartości - taką przynajmniej dał propozycję. Na Finroda i tak one nie pasowały, zaś jeśli o dopasowanie chodzi... Cóż, może mógłby wziąć rękawice, na pewno hełm. Pozostałe części ciała Pan Naczelnik miał raczej masywniejsze i krótsze, także ten... Przysposabiać to to, to właściwie kuć na nowo.
Ogólnie rzecz miała się tak, że za te czwartą część chciał kupić - porządne ale poobijane blachy z użytku, właściwie sam materiał prawie. Dziesięć złotych monet dawał. Za resztę rynsztunku zaś trzydzieści osiem żądał, bo ponoć jego robota dobra. Można się było targować, oferować inne części rynsztunku - ale to by nie wystarczyło. Rozwiązaniem byłoby sprzedać opancerzenie jednorożca lub nawet jego samego - za materiał z pancerza pewnie też coś około dziesięciu czy piętnastu monet by dostali a za zwierzaka to... Cóż, było w mieście trochę rzekomych krewniaków Lannisterów, Lantellów i innych srantelów to może by kupili sobie dla frajdy, żeby mieć takie zwierzątko. W końcu kto bogatemu zabroni, nie?
To zależało od Finroda jak rozwiąże sprawę. Jego towarzysze raczej by przeciwni nie byli, bo i tak dobytek po Thruggu do niego należał. Problem był jednak jeszcze jeden, nawet jak zapłacą to do tygodnia trzeba by było poczekać. Ot, robótka nie na dzionek. Znaczy część to był płatnerz rzeczy gotowych i nawet pasujących, ale to i owo musiał dorobić. Co teraz? Czekać, szukać gdzie indzie, rezygnować?

Poszukiwaniami statku do transportu i nakręcaniu jakieś roboty miał zająć się Brogg. I z tym i z tym drugim raczej problemu nie będzie. Nie w Lannisporcie. Szybko zatem okazało się, że jest coś do zrobienia. Nawet nie jedna rzecz... Bo tak, Brogg z młodymi i Unnykiem miał pomóc pewnemu pewnemu osobnikowi - był to kupiec z Essos - załatwić kilka kłopotliwych interesów. Taki tam, spotkania handlowe i odbieranie długów. W zamian za to ów kupiec miał ich za darmo zakwaterować na swym statku płynącym do Starego Miasta. No i pewnie jeszcze zapłaci.
Dla Finroda i Vrugga było co innego. Jakiś gładki chłopaczek, paniczyk jakby, chciał pomocy z pewną sprawą - Ibbeńczyk niechętnie wdawał się w szczegóły, pewnie nieco brudne, jak to sprawy najemnych ostrzy. Otóż zwał się najemca Petyr i ponoć nadepnęli mu na odcisk - wzięli część zapłaty i nie wykonali zadania - jacyś najemnicy. Na tyle śmiali, że nawet po swym występku obozowali sobie pod miasteczkiem. Było ich z pięciu, ponoć zawodowi - ale dla Vrugga nie był to raczej kłopot. Wziąłby "rekruta" i sprawę załatwił. Wymusił oddanie pieniążków albo sprawił lanie i sam zabrał. Tak czy inaczej, mieli odzyskać osiemdziesiąt monet a zarobili by na tym trzydzieści srebrników.

Podły, niewdzięczny i nieuprzejmy płatnerz nie chciał dostosować zbroi Thrugga do wymagań Finroda! To dopiero szuja jedna, warta jeno by na nią napluć! Kiedy jednak został nieuprzejmie pożegnany przez chłopaka, sam zdobył się na odrobinę szorstkiej uprzejmości i poradził poszukać magika, coby pstryknięciem palców zmienił kształt metalu. Tak... Ekhm, tak poważnie to nie umiał tego zrobić. Nie nie chciał, ale nie umiał. Zmienić rozmiar kolczugi - prosta rzecz, wystarczy "rozpruć", trochę kółek dodać. Zbroja jednak rzecz inna, konkretnie ukształtowana i nie dałoby się takich nagolenników rozciągnąć by pasowały do dłuższych, ale węższych nóg Finroda. Cóż począć, by mieć sprzęt to trzeba nań wyłożyć kaskę.

Vrugg miał pewne obiekcje. Brogg też. Oczywiście, pewnie będzie trzeba sklepać tych najemników, by oddali srebro, ale priorytetem było odzyskanie monet a nie zabijanie. Trupy to zazwyczaj problem a Lannisport to nie jakieś Maidenpool. Druga sprawa to taka była, że kontrakt jest kontrakt i jak go przyjmą, to raczej powinni się tego trzymać - tak przynajmniej robił Thrugg. Łamanie słowa i oszukiwanie zleceniodawcy nie ma nic wspólnego z honorem a zarazem nie sprzyja pozyskiwaniu dobrej renomy. Ewentualne problemy z tym gładkolicym też nie były im potrzebne. Niby nie prezentował się na takiego, co to wiele może, ale z drugiej strony... Na co ryzykować dla kilkudziesięciu srebrnych monet.

[z/t]

Po czterech dniach rejsu wreszcie zobaczył cel swojej podróży Lannisport. Trochę zajęło mu wybycie z Fairmarket i dotarcie tutaj, ale wreszcie jest, już z daleko widział to miasto. To musiał Lannisterom przyznać, że rozbudować i korzystać z tego potrafili, łopoczące w oddali flagi rodu z którym jeszcze rok temu toczyli boje na brzegach ich ziem. Halleck stanął na dziobie okrętu gdy ten zbliżał się do portu, aż z chęcią by był teraz po drugiej stronie, w mieście, jaka jest reakcja ludzi na widok drakkarów nad którym powiewają bandery Hoarów, za pewne nie rodziło to miłego wspomnienia, ba stawiał na niepewność oraz strach w sercach mieszkańców. No cóż, nie przybył tutaj plądrować, a rozmawiać, więc nie musieli się niczego obawiać z jego strony. Oczywiście jeżeli trzeba było, aby okręty Zachodu odeskortował ich do zatoki to to zrobiły.
Gdy tylko drakkary przybyły do mola Halleck pierwszy zszedł z okrętu na ląd. Był ubrany w dłuższy płaszcz z herbem swojego rodu wyższej jakości niż zwykle ubrania, jakoś prezentować się musiał. Oczywiście stale przy jego ubraniu był przyczepiony do paska toporek, a także miał przewinięty przez siebie pas z mieczem bogato zdobionym. Za nim wyszło od razu kilku wojów, w tym jego dwie wierne tarcze - Quellon Greyjoy oraz Euron Harlaw. Spodziewał się tego, że jak tylko strażnicy z miasta zobaczą okręty na horyzoncie to powiadomią kogo trzeba i zostanie przywitany przez kogoś w porcie.

Halleck przyglądnął się ludziom, którzy przyszli go przyszli, czerwone płaszcze, rycerze i złotowłosy człek, który od razu przykuł na myśl, że jest Lannisterem po dosyć charakterystycznych dla nich cechach wyglądu. Jego wystąpienie na przód i pierwsze słowa od razu wskazały na to, że młody Hoare miał rację co do tożsamości jegomościa. Książę podał również swoją prawicę na przywitanie gdy tamten wyciągnął swoją. Już wypowiedziane jego imię dało do myślenia, kojarzył je i to całkiem dobrze, bo to jego armia stacjonowała rok temu na Zachodzie i to ludzie pod jego komendą potem maszerowali brzegami Zachodu, aż skończyli swoją wędrówkę pod Raventree Hall, na szczęście zima ich wtedy nastała.
- Oczywiście, nie poskąpiłbym jadła i nieco odświeżenia się przed spotkaniem z jego wysokością - odpowiedział Halleck. Tak się domyślał przecież tylu ludzi nie pomieści się na zamku, pewnie pomieściło się ale po co, zwykli żołnierze będą mieli więcej uciech w mieście niż, tak jak wspomniał Lannister w korytarzach zamkowych. - Zamienię tylko słowo z moimi ludźmi i będziemy mogli ruszać - powiedział do Tymona. Młody Hoare zrobił parę kroków do tyłu nieco się wycofał, przywołał do siebie tych dowódców, którzy zostaną w mieście z ludżmi.
- Żadnych rozrób i burd, ma być spokój. Ludzie mogą korzystać z miasta, ale nie ma dojść do mnie, że coś się odpierdoliło. Wyładujcie to co wam trzeba, w razie czego też zostawiać jakieś warty przy okrętach, będziecie nocować w gospodach w mieście - wyjaśnił pokrótce im swoje rozkazy, raczej wiedział, że mają być spokojni, ale dla pewności im to powtórzył. On sam chciał wziąć ze sobą tych bardziej sprawnych wojów jako straż oraz oczywiście tych spostrzegawczych i bystrzejszych jako najbliższych współpracowników. Zaraz potem wrócił do księcia Tymona.
- Wszystko załatwione, więc możemy ruszać - rzekł do Lannistera, no chyba że coś więcej jeszcze miał mu do przekazania w porcie.

Handlu, handlu...:

Pokaż mi swoje towary...: