Przedpola Turni

Niewielu Żelaznych Ludzi należało do cierpliwych, a w ich poczet z pewnością nie zaliczał się lord Goodbrother. Znużony czekaniem pod Turnię władca z Wysp postanowił zająć zamek szybkim - i krwawym - szturmem. Łupieżcy przygotowali dziesiątki drabin oraz trochę osłon mogących im pomóc w podejściu pod mury i kiedy uznali liczbę posiadanego sprzętu za wystarczającą popędzili z wojennym okrzykiem na ustach prosto na mury Westerlingów. Lord zamczyska z wytrzeszczonymi oczyma patrzył na ten przejaw głupoty najeźdźców, acz samemu będąc doświadczonym dowódcą wiedział, iż Żelaznych Ludzi nie należy lekceważyć. Może i zachowywali się jak ostatni durnie, ale mieli znaczną przewagę w liczbie, a ich wojownicy znani byli ze swej dzikiej skuteczności.
Bitwa jaka się wywiązała była długa i niezwykle krwawa, szala zwycięstwa raz po raz przechylała się z jednej strony na drugą. W końcu jednak fala Żelaznych Ludzi przeważyła, chociaż straty jakie im zadano były porażające i mogły zmusić nawet taki zakuty łeb jak lord Goodbrother do zastanowienia się czy warto było postąpić tak jak postąpił. W walce padło też wielu szlachetnie urodzonych mężów - lord Westerling wraz ze swoim dziedzicem oraz bratem, a także drugi syn lorda Goodbrothera wraz z lordowskim bratankiem.
Po bitwie najeźdźcy zajęli się swoimi rannymi, a także wzięciem jeńców i ograbieniem zamku ze wszystkiego co tylko można było dostać. Zabójcy szlachciców z Zachodu pamiętali o tym by zabrać ich głowy na dowód zabójstwa, ponieważ król obiecał hojne nagrody dla wojowników, którzy dostarczą mu łby możnych wroga.