Samotnia Króla

Przez ostatnie kilka dni Tyrek buszował w bibliotece. Powodów buszowania było kilka. Pierwszym było to, że odkrył jej fragment, do którego przejście dotychczas zawalone było księgami i nie wiedział o jego istnieniu. Drugim było to, że ten odkryty fragment zawierał księgi o machinach oblężniczych. Trzecim było to, że kilka ksiąg skupiało się na konkretnie trebuszach. Stara fantazja z dzieciństwa na powrót odezwała się w Lannisterze i pochłaniał księgi jedna za drugą.

Tion siedział właśnie przy biurku zaczytany w książce opisującej od "naukowej" strony czyny wielkich dowódców Zachodu. Dzięki temu młody król poznawał tajniki dowodzenia armią, co mu się może kiedyś przyda, ale miał nadzieję, że jednak nie. Lekko poirytowany podniósł wzrok znad pożółkłych stronic aby ofuknąć intruza, ale zaraz cała energia z niego wyparowała, gdy zauważył kim jest. Ciekawe czego tym razem od niego chciała. Uderzyłby się dłonią w czoło, gdyby nie było to niegrzeczne.
- Znakomicie, mamo. - odpowiedział.
Nieco się skrzywił, gdy jego policzek dotknęła pośliniona chustka matki.
-Mamoooo.... - jęknął. Mogła mu przecież powiedzieć, a sam by się wyczyścił. Z resztą mógł się spodziewać, że się ubrudzi jedząc te ciastka z marmoladą.
Matka zajęła miejsce, co wróżyło, że nieprędko da mu spokój. Zwłaszcza teraz, gdy nie wiedzieć czemu jej zachowanie było jakieś żywsze. Wysłuchał uważnie, co miała do powiedzenia. Uśmiechnął się, gdy go pochwaliła. Zrobił to w końcu aby sprawić matce przyjemność. Jednak uśmiech powoli opuszczał jego twarz, gdy zrozumiał, do czego królowa dąży, a już zupełnie zniknął, gdy w końcu powiedziała to na głos. Jej się chyba naprawdę nudzi, że postanowiła pobawić się w swatkę!
- Ależ mamo! - wykrzyknął. W głosie dało się usłyszeć mieszankę zdenerwowania, zawstydzenia i niedowierzania. - Ja...ja... ja mam jeszcze czas. Nie muszę się jeszcze żenić. To prawda, że Kiyara to cudowna dziewczyna, ale to jednak chyba za wcześnie na tak pochopną decyzję.
Zastukał kilkukrotnie palcami o biurko i starał się unikać wzroku mamy, bo nie lubił jak na niego patrzyła, kiedy jej odmawiał. Bał się, że jej ulegnie.
- Crakehallowie to dobry i lojalny ród, słusznie to zauważyłaś. Z tego powodu właśnie nie mam interesu w mariażu z nimi. Lepiej dla nas, gdybym wziął za żonę córkę sąsiedniego króla. Choćby Blackwooda albo Baratheona. Wtedy Zachód byłby zabezpieczony od wojny z nimi. A poślubiając Kiyarę nie sprawimy, że Crakehallowie staną się silniejsi lub lojalniejsi niż są teraz. - odpowiedział wciąż unikając jej wzroku. - Mam jeszcze czas. - dodał ciszej.

Młody król zarumienił się, gdy mama powtórzyła, że niedługo stanie się mężczyzną i będzie się musiał ożenić. Przecież ma jeszcze sporo czasu, a w dodatku jest królem i sam zdecyduje kiedy się ożenić. Tak myśląc zmarszczył nosek, jak zawsze, kiedy się denerwował. Nic jednak nie powiedział, tylko słuchał dalej.
Królowa matka dobrze wiedziała, jak bardzo nienawidził Żelaznych, i zapewne dlatego właśnie o nich wspomniała. Zdenerwowany wstał od biurka i zrobił parę kroków w kierunku rodzicielki. Teraz już jego twarz była calutka czerwona i wykrzywiona w gniewie.
- Za kogo ty mnie masz, matko?! Greyjoy? Prędzej ożeniłbym się z...z...panią lekkich obyczajów niż z Greyjoyem. - Po wybuchu gniewu Tion zaczął chłonąć. Zaczął też powoli ulegać zdaniu matki, pod której mocnym wpływem był od urodzenia, i której nie lubił odmawiać, gdyż bardzo ją kochał. Czasami tylko czuł się zmęczony jej nadopiekuńczością. Poderwał ostatnie argumenty, które posiadał.
- A gdybym tak poślubił kogoś od Blackfyre'ów? To potężny ród z wielką flotą. Pomogliby nam zmiażdżyć morderców mojego taty i dziadka. - Zamilkł na krótką chwilę sprawdzając jej reakcję, po czym kontynuował:
- Poza tym nie wiem, co stryjek Tyrek powiedziałby na mariaż z Crakehallami. Trzeba by było też spytać lorda o zgodę, może obiecał już Kiyarę komuś innemu. - dopowiedział widocznie zrezygnowany i ulegający matce.

Gdy ręka matki dotknęła jego głowy ulżyło mu jeszcze bardziej, a na twarzy zagościł uśmiech. To bardzo miłe uczucie. Już cały w sidłach mamusi przytulił ją i dał całusa w policzek.
- Myślałem, że Blackwood przeszedł na prawdziwą wiarę. Ale pewnie masz rację, to poganin w głębi duszy. Nic nie robi przeciwko parszywym wyznawcom spróchniałych pniaków. Co do Jeleni to również prawda. Obrzydliwe pijaki jak ta świnia Robert! I do tego cudzołożnicy. Odzyskam złoto, które mi się należy. Już za długo Lannisterowie z tym zwlekają. - powiedział, aby sprawić mamie przyjemność.
Jej kolejny argument odnośnie do Blackfyre'ów był jeszcze bardziej solidny, niż poprzednie, i tutaj Tion choćby chciał, to nie miał jak się kłócić.
- Tak...słodka Alayne, piękna Alayne, Alayne Mądra, Alayne Wspaniała. Palcem nie kiwnęła w sprawie Zachodu, i do tego stała się wyznawcą pustynnych demonów. Wyrodna wnuczka pobożnego króla Lancela. - opowiedział znów irytując się i lekko marszcząc noc. W sprawie Tyreka tylko pokiwał głową uznając rację matki także w tej sprawie. Zresztą ciepłe dłonie mamy skutecznie paraliżowały jego wolę wzięcia stryja w obronę.
Nieco się zmartwił, gdy usłyszał, że Kiyara jest wolna. Teraz nie ma nawet pretekstu przed matką aby się wycofać, a jeszcze trzeba będzie załatwiać te sprawy z proszeniem o rękę, ślubem, weselem...Król poczerwieniał z nieśmiałości na samą myśl o tym.
- Mamo, nie mogłabyś ty poprosić Crakehalla w moim imieniu? I Kiyarę też... - poczuł uczucie bezwładności, a może adrenalinę, rozchodzącą się w jego rękach i nogach, gdy wyobrażał sobie scenę, w której musiał najpierw prosić lorda o rękę jego córki, a potem jeszcze powiedzieć jej, że będą małżeństwem. - To małżeństwo to też nie tak od razu. Za rok, może dwa, będzie w sam raz. - znów jego wzrok usilnie omijał oczy mamy.
Odszedł na bezpieczną odległość, aby nie mogła znowu go miętosić. Podszedł do otwartego okna i spojrzał na spokojną czerń morza. Jego rozognionej, poczerwieniałej i spoconej twarzy doszedł lekki podmuch wiatru, który zadziałał trzeźwiąco. Chwilę stał tak w ciszy, by potem odwrócić się do mamy.
- Nie dam rady, po prostu za bardzo się wstydzę. -  powiedział cicho. - Poza tym może Kiyara nie będzie chciała za mnie wyjść, a ja nie chcę jej stawiać w takiej sytuacji. Może się jej nie podobam. - spojrzał ze strachem na mamę. - A co jeśli...jeśli...nie spodoba się jej...no wiesz, małżeństwo ze mną? - ledwo wydusił.

Król odetchnął z ulgą, gdy mama zdjęła z niego ciężar obowiązku poproszenia o rękę. Był przekonany, że rozkaże mu to zrobić samemu, jak było przy okazji powitania Crakehallów na Skale.
Już mniej mu się spodobało, że matka nie zgodziła się na odwleczenie ślubu na dłużej, niż kilka dni po jego szesnastym dniu imienia.
- No dobrze, niech będzie tuż po moim dniu imienia. - odpowiedział zmęczonym głosem. - Jeżeli Crakehall się w ogóle zgodzi na ślub, to mu powiedz, że może nawet tu zostać aż do czego czasu. Chociaż lepiej, aby odwiedził swój zamek, by przygotować skarbiec na wielki posag. Byle sakiewka ze złotem nie zadowoli przecież Lannistera.
Tion także przytulił się do mamy. Od razu poczuł się pewniej. Kiedy prawiła mu komplementy, uśmiechnął się mimowolnie.
- Tak...muszę być zdecydowany. - powiedział. - Poślubię Kiyarę jak dojrzały mężczyzna, a potem poprowadzę osobiście wielką flotę na podbój Wysp. Odnajdę kości ojca i dziadka i złożę je tam, gdzie ich miejsce. Zaprosiłem na Skałę Wielkiego Septona, to poproszę go o pobłogosławienie mnie, oraz wszystkich moich statków. Marynarze i żołnierze będą lepiej walczyć czując nad sobą boską siłę.
Spojrzał na zabójcze morze, które od 40 lat było polem walk.
- Mamo, co uważasz o lodzie Crakehallu? Dawno go nie widziałem. Wydaje się sympatyczny. Pytam, bo chyba wypada zaprosić go do Małej Rady, ale nie chcę jakiegoś gbura na spotkaniach. Może słyszałaś, co mówią o nim na Zachodzie? Może uchodzi za mądrego człowieka, albo dobrego wodza, lub sprawnego wojownika?
Gdy usłyszał odpowiedź, do jego głowy wpadła myśl, która była tak oczywista, że skarcił się w myślach, że nie wpadła wcześniej.
- Chyba wypada kupić Kiyarze dwa prezenty. Jeden z okazji zaręczyn, a drugi z okazji ślubu. Chcę, aby były one godne króla. Pomożesz mi z wyborem?

Opinia o Crakehallu była bardzo pochlebna, toteż król ucieszył się, że będzie miał takiego dobrego ojca.
- Znakomicie. W takim razie zaproszę go do Małej Rady i dam mu dużą, luksusową komnatę. Przyda mi się doświadczony i wierny wódz. Kto wie, co myślą inni moi wasale. Na przykład taki Marbrand czy Swyft. Kilkadziesiąt lat temu znani byli ze swojego wrogiego stosunku do prapradziadka.
Matka jako obyta kobieta z klasą okazała się niezawodna przy wyborze prezentów. Tion uśmiechnął się do niej z wdzięcznością.
- W takim razie zamówię koronę u najlepszego złotnika w Lannisporcie. Będzie miał sporo czasu do ślubu. Zaręczyny będą jednak już niedługo, więc proszę pośpiesz się z tym dowiedzeniem się. Pewnie to będą jakieś głupoty, które zwykle interesują kobiety. Jakieś pierścionki, naszyjniki, sukienki. Masz gust, to z pewnością wybierzesz coś dobrego.
Król również uśmiechnął się do matki, ale bez widocznego entuzjazmu, a nawet z przebijającym się smutkiem. Nie wiedział jednak co powiedzieć, więc czekał na dalsze słowa matki, albo na jej pójście.