Wybrzeża Wielkiej Wyk

Potężna burza wybuchła u brzegów Wielkiej Wyk. Deszcz ciął z nieba bez litości, wiatr zawodził niby setka przeraźliwych zjaw, błyskawice rozświetlały niebo raz za razem, a wysokie fale rozbijały się o brzegi wyspy. Z kilku chat zerwało dachy, jeden nieszczęśnik zginął rażony piorunem, a co najgorsze trzy z drakkarów lorda Goodbrothera uległy zniszczeniu pokarane siłą żywiołu. Dzień po burzy na całej wyspie ludzie przeklinać mieli Boga Sztormów i złorzeczyć w jego kierunku, zanosząc jednocześnie modły do Utopionego Boga by roztoczył nad nimi swoją opiekę i ochronił od kolejnych podobnych wypadków. Wszyscy mieli nadzieję, że ludzie wysłani na wyprawę zadowoloną ich bóstwo licznymi ofiarami i będzie ono skore do wysłuchania ich próśb.