Pola Dorzecza

Gońcy od księcia Robina ruszali jeden za drugim, kiedy ten patrzył to na tą, to na tamtą stronę pola bitwy, wydając kolejne polecenia. Raz za razem też kolejne oddziały Doliny odrywały się od odwodów by wypełnić wolę swego księcia.
Wtem zza lasku na północnym-zachodzie, który ukrył ich przybycie wyłonili się jeźdźcy Blackwoodów. Mniej liczni niż ci, którzy zniknęli w tamtej okolicy wcześniej, acz to świadczyć mogło jedynie o tym, że wykonali swoją misję płacąc ofiarę z krwi. Wpadli oni w część jeszcze trzymających się w szyku pieszych lady Belmore przy północnym kotle zbrojnych i dołączyli do walki drastycznie przechylając szalę na stronę Dorzeczan. Książę Jasper zw swymi jeźdźcami znalazł się w potrzasku, zaś kilku ze wspierających go pieszych czmychnęło do lasu ciągnąc za sobą ranną panią Strongsong. Młody Sokół wciąż też zmagał się ze swoim upartym przeciwnikiem, który z pewnością był jednym z lepszych wojów Blackwooda.
Lord Allard na południu ruszył w pościg i doścignął wrogą jazdę, zatrzymując ją na chwilę, acz nie był tu ruch mądry. Odważny, ale nie rozsądny. Wróg górował na nim liczebnie znacznie i jeźdźcy Royce'a zostali otoczeni i wybici, on sam otrzymał potężny cios w głowę, który pozbawił go nieprzytomności. Ostatnie co dane mu było ujrzeć to sztandar z Pstrągiem Tullych powiewający nad potyczką. Na lorda Pryora tymczasem wypadł z południa mały oddział konnych z Dorzecza, po który gońca posłał wcześniej król Myle.
W końcu też obie armie miały znaleźć się w zasięgu swoich strzał. Kusze, łuki i skorpiony wystrzeliły posyłając setki na śmierć. Lord Piper również strzelał ze swojego łuku i nawet kogoś trafiał, acz trudno mu było ocenić w tym deszczu czy wyrządził tym komuś jakąś krzywdę. Trzeba było też przyznać, iż strzelcy z Dorzecza jak na razie spisywali się wyśmienicie w przeciwieństwie do swoich przeciwników. Doszło też do starcia rycerzy posłanych za jazdą Blackwooda na południu z ich zwierzyną, acz mimo udanego uderzenia ludzie Robina szybko zrozumieli, że mogli popełnić błąd, kiedy liczniejszy wróg zaczął się wokół nich owijać.
Lord Pryor rozprawił się z napastnikami i dołączył do piechoty lorda Royce'a, którą próbował zorganizować tak by osłaniać flankę armii przed liczną jazdą Blackwooda, która wykończyła ścigających ją rycerzy. Konni z Dorzecza tymczasem przesuwali się na tyły wojsk Doliny szukając dobrego miejsca do przeprowadzenia dewastującej szarży. Wymiana strzelecka mimo doskonałej w późniejszej fazie formy Myryjczyków zakończyła się wielką klęską sił Sokołów. Ich strzelcy zostali rozgromieni, a najemnicy po stracie ponad połowy swoich sił zaczęli brać się za rannych i wycofywać. Piechota posłana do kotła na północy przegoniła wrogą jazdę, ale tylko po to by zobaczyć, iż wróg rozprawił się już całkiem z oddziałem księcia. Jasper musiał leżeć gdzieś wśród ciał, żyw lub nie, to czas pokaże. Oddział konnych posłany na wycofaną pozycję skorpionów Blackwooda poniósł ciężkie straty e strony obecnych tam strzelców, acz przeprowadził piękną szarżę i toczył obecnie zawziętą walkę z pieszą obstawą machin by wyrwać się i zdobyć zdolność manewru. W końcu też doszło do starcia się ze sobą linii piechoty, acz nie widać tam było dominacji żadnej ze stron.

Piesi na północy sami szykowali się już do starcia z konnymi Blackwooda, którzy szarżą uderzyli w nich przed dotarciem gońca od Robina. Szczęśliwie wytrzymali. Zakończyła się jednak walka przy wrogich skorpionach, które ponownie mogły rozpocząć ostrzał wojsk Arrynów. Jeźdźcy Dorzecza na południu również nie czekali na decyzje wroga i kiedy Robin oddalał się ze swoim zastępem podzieleni na dwa hufce pędzili odpowiednio na resztki konnicy Arrynów w odwodzie i na skorpiony chronione przez odwody pieszych. Wciąż trwały też krwawe starcia głównych linii piechoty, gdzie zbrojni Doliny powoli uzyskiwali przewagę.
Niestety piękny sen Arrynów o skąpanym w blasku Siedmiu kontynencie miał zakończyć się właśnie tutaj za sprawą Myle'a Blackwooda. Tysiące strzał opadły na rycerzy księcia Robina. Niektóre odbijały się od zbroi oraz tarcz, inne jednak wbijały się między płyty, a częściej uśmiercały konie, które z przeraźliwym kwikiem padały na ziemię ciągnąc za sobą swoich jeźdźców. Wkrótce cała chwalebna szarża zmieniła się w niekontrolowane domino upadających wierzchowców gniotących swoich jeźdźców lub zabijających ich wierzgając na ziemi przed śmiercią. W tym samym czasie jazda Blackwooda na północy rozbiła wysłane tam siły, ponosząc jednak znaczne straty, zaś konny hufiec Dorzeczan wpadł w odwody Doliny czyniąc znaczne szkody.
Lord Pryor widząc sytuację i upadek swego księcia postanowił wycofać się i ratować resztki wojsk, zaś żołnierze w odwodach rzucili broń na skutek tego co działo się wkoło. Pozostali walczący w centrum piesi, którzy nie pokazywali po sobie jakby chcieli się poddać, acz szarża rycerzy z Riverrun pod komendą Starego Pstrąga na ich tyły rozwiązała ten problem. Wkrótce konnica Blackwoodów zajęła również słabo bronione trebusze i tabory, biorąc obrońców tych pierwszych do niewoli, zaś za drugimi patrząc, kiedy uciekali w dal.

Księcia Robina znaleziono rannego wśród trupów, przygniecionego własnym rumakiem. Trafił do niewoli. Podobny los spotkał lorda Allarda Royce'a, którego zbrojni lorda Brackena znaleźli nieprzytomnego pośród ciał. Książę Jasper był ciężko ranny i trafił pod opiekę maestera z Kamiennego Żywopłotu, który towarzyszył wojsku. Czas było liczyć zmarłych i rannych...