Ogrody Pałacu

Usiedli przy stole z dwoma pucharami wina, które Mithruil od razu skosztował i uśmiechnął się samowolnie na smak trunku. Po chwili odstawił do połowy opróżniony kielich i powiedział wesoło:
- Tego mi było trzeba. - Chwile później zaś zamyślił się nad odpowiedzią. W sumie to nawet o tym nie myślał. Wszystko prowadziło do realizacji planu Dębowobrodego, później się zobaczy. Najpierw trzeba przeżyć.
- Jeśli miałbym być szczery, to nie wiem. O ile przeżyję to pewnie będę siedzieć spokojnie z winem w jednej dłoni. Drugą najpewniej będę trzymać na pośladku ładnej dziwki - zaśmiał się i popił winem.
- A ty przyjacielu? - Była to z pewnością ciekawa kwestia, która też nie była najłatwiejszym pytaniem. Spojrzał na Ibbeńczyka, ciekawy odpowiedzi.

Skubnął z talerza trochę kaczki, słuchając Mithruila. Uśmiechnął się na jego słowa, wspaniała wizja przyszłości. Kiedy mężczyzna zadał pytanie, Thogg nie miał odpowiedzi na już. W zasadzie to nie do końca miał jakieś konkretne plany na późniejszy okres.
- Szczerze to nie wiem do końca. - odparł. - Najpierw musimy podbić Dolinę, potem się zobaczy. Na pewno będzie trzeba zorganizować i wzmocnić nasze nowo odradzające się królestwo, sprowadzić rodziny naszych wojowników i zasiedlić krainę prawowitymi rdzennymi mieszkańcami. Przebudować krainę, czeka nas wiele pracy. Wojna to tak na prawdę dopiero początek ciężkiej drogi. - zakręcił trunkiem w pucharze. - Miałbym też propozycję dla Ciebie. W Dolinie będzie wiele pustych zamków i miast do obsadzenia Namiestnikami. Może zechciałbyś zostać jednym z nich..? - zapytał, spoglądając na przyjaciela. - Dzisiejsze Gulltown będzie naszym oknem na świat i miejscem, gdzie każdy będzie mógł się czuć swobodnie. Powiedzmy, że nawet Andalowie będą tam mieli nieco więcej... swobody. Dobrze byłoby, aby zarządzał tam ktoś nie będący Ibbeńczykiem, a zaufany.

Sam się poczęstował jadła, który wyraźnie mu smakowało. Rzadko kiedy miał okazję zjeść coś znośnego, nigdy nie udało mu się zatrudnić dobrego kucharza do kompanii. Wszyscy się go bali i uciekali, jak go widzieli. Nie wiedział czemu, czasem proponował dwa razy większą zapłatę niż zwykle.
- Ciekawe jak tamte tereny wyglądają, nie zwykłem pojawiać się w Westeros. Tamte tereny z opowieści wydają się inne niż w Essos. I nawet jeśli Dolina teraz jest w kryzysie, my możemy to wykorzystać i ostatecznie przekształcić na najważniejsze królestwo. Pod twoją wodzą nawet takie miasta jak Lorath, odżywają przyjacielu. - Następnie Thogg zaproponował mu obsadzenie jednego zamku. Mith nie spodziewał się tej propozycji w tym momencie, ale ucieszył się na nią. Uśmiechnął się, odsłaniając równe, żółte zęby i odpowiedział:
- Chętnie obsadzę ten zamek i dostosuje się do twych instrukcji. Lepiej, żebym tamtym ludziom nie pokazywał się bez maski - zaśmiał się i popił wina - ale mam nadzieje, że uda nam się to wszystko wdrążyć w życie.

- Prawda to, stworzymy najwspanialsze i najpotężniejsze z królestw, a ty mi w tym pomożesz. - odpowiedział szczerze, uśmiechając się. - Jeżeli zaś chodzi o Westeros... To sama Dolina wygląda mniej więcej jak góry Norvos. Cała kraina poprzecinana górami i rzecznymi dolinami, kiedyś byłem pod samym... Orlim Gniazdem. - musiał poszukać w pamięci nazwy, jaką usłyszał od ojca lata temu. - Ci kozojebcy andalowie przywłaszczyli sobie i zapewne przebudowali naszą królewską siedzibę pod górą, na której postawili swój zameczek. Może i trudno się tam dostać, lecz dziecinnie łatwo oblegać. Wystarczy poczekać, by mieszkańcy zaczęli głodować, a będą musieli zejść. - uśmiechnął się szalenie na myśl zabijania Andalów. Skubnął kaczkę i popił.
- W masce, czy bez dostosują się do swojego nowego władcy. Jeżeli nie, zginą. - stwierdził beznamiętnie. Nie miał zamiaru nakazywać przyjacielowi nosić maskę, czy też nie. - Bogowie są z nami, tak jak moi przodkowie. Jestem pewien, że wygramy. A jeżeli nie... Nie poddam się, pójdę do swej ostatniej walki o chwałę przodków. - powiedział dumnie...