Okolice Starego Dębu

***

Myrcella była rada, że armia Zachodu wreszcie weszła na ziemię Reach. Liczyła, że rozpoczną się wreszcie jakieś działania wojenne, na przykład bitwy, zdobywanie zamków, jednakże nic bardziej mylnego. Armia Zachodu zaczęła oblegać... oblężenie. Lepsze to niż stanie na granicy i oczekiwanie na rozkazy króla Lancela, który ostatnimi czasy opuścił armię i przesiadywał w Casterly Rock, zwalając całą robotę na swojego syna i jednocześnie królewskiego namiestnika. Ostatnie miesiące i szereg decyzji, z którymi się nie zgadzała, sprawiały, że miłość lady Brax do panującego nieco malała.
Oblężenie było raczej mało interesujące. Mało się działo, większość czasu spędzali na czekaniu. Kiedy w jej namiocie zjawił się ktoś na rozmowę, Myrcella z wielką chęcią przyjęła gościa. Słysząc od swojego strażnika o przybyciu kuzyna pomyślała raczej o synu lorda Lefforda, dlatego pojawienie się Androsa pozytywnie ją zaskoczyło.
- Andros, witaj - odparła na jego powitanie, wskazując mu krzesło, na którym mógł usiąść. Kiedy już spoczął, zaproponowała mu wina na zwilżenie gardła. - Przed czym co się niedługo stanie? Co masz na myśli, kuzynie? - Zapytała, nie podejrzewając, aby jej kuzyn, jedyny dziedzic Ashemarku, miał brać udział w jakiekolwiek bitwie.

Myrcella do pewnego stopnia podzielała zdanie kuzyna. Gdyby to od niej zależało, dzisiaj wszyscy siedzieliby na Zachodzie w swoich zamkach. Zamiast wojny, wolała znacznie bardziej dbanie o własną domenę i pomnażanie dobrobytu swoich poddanych. Zagraniczne podboje nie interesowały jej aż tak bardzo, bo wiedziała, że Braxowie i tak nie uszczypną ani kawałka ziemi, które Lancel zdobędzie w Reach. Żaden z lordów nie miał dostać od króla nic prócz wdzięczności i chyba zaszczytu, że mogą być częścią wielkiego królestwa Zachodu.
- Rozumiem co masz na myśli, kuzynie. Ja także nie jestem zwolenniczką tej wojny. Co jednak począć, jeśli król każe, sługa musi - odparła prosto, zgodnie z prawdą. Chociaż działania wojenne jej się nie podobały, nie miała zamiaru i nie mogła zignorować rozkazu króla.
- Wydaje mi się jednak, że lepiej byłoby dla wszystkich, a już szczególnie dla Ashemarku i Twojej rodziny, jeśli w walkach nie brałbyś bardzo czynnego udziału. Jesteś dziedzicem Ashemarku, bardziej niż wojną powinieneś zajmować się zapewnieniem ciągłości rodowej. A skoro już o tym mowa, jak poszukiwania małżonki? - Zapytała, dobrze pamiętając wizytę Androsa w Hornvale podczas pogrzebu jej ojca. Mówił wtedy o poszukiwaniu małżonki i staraniu się o rękę Elizabeth Lannister. Nie miała zamiaru pytać jak poszły te starania, bo skoro o zaręczynach cisza, to chyba nie tak jak Marbrand by tego chciał.

Myrcella odetchnęła z uglą kiedy dowiedziała się, że jej wuj, lord Marbrand, nie był w żaden sposób zamieszany w spisek zaaranżowany przez lorda Swyfta. Wszakże jej wuj nigdy nie krył się specjalnie z niechęcią do króla Lancela, a Myrcella nie chciałaby być powiązana więzami rodzinnymi z dwójką zdrajców. Co prawda żona jej stryja, lady Swyft, nic o planach brata nie wiedziała, toteż lady Brax mogła śmiało odciąć się od tej sprawy.
- Strach o własnych ludzi, to zrozumiałe. Najchętniej chciałabym żeby żaden z nich nie musiał ginąć, ale to nieuniknione na wojnie. Mam tylko nadzieję, że książę Tytos wie co robi - stwierdziła, bowiem na wojnie znała się raczej niewiele i pokładała swoich ludzi na łaskę królewskiego Namiestnika. Gdy Andros poruszył temat poszukiwania małżonków, Myrcella z chęcią go podjęła, bowiem nie chciała już dłużej dywagować o wojnie. Robiła to od tygodni z każdym kogo spotkała.
- A owszem, całkiem pomyślnie. Jedna z moich młodszych sióstr została zaręczona z księciem Lambertem Lannisterem, ślub odbędzie się po zakończeniu wojny. Ja sama zaś zaręczyłam się ze swoim kuzynem, synem lorda Lefforda, ślub połączony z turniejem również odbędzie się po wojnie. Dla jednej z moich sióstr nadal poszukuję kandydata, aczkolwiek turniej i kufer złota w posagu raczej bardzo mi to ułatwią. Jeśli któryś z Twoich szlachetnie urodzonych przyjaciół szuka małżonki, nie omieszkaj się dzielić wieściami, że lady Brax wyda a mąż swoją siostrę razem z wielkim kufrem złota, kilka tysięcy złotych smoków. Jeszcze nie ustaliłam ilości, ale skłaniam się ku dziesięciu tysiącom złotych smoków nawet - odpowiedziała, mając nadzieję, że taka ilość sprawi, iż jej siostra będzie pożądaną partią w Westeros, bo nie chciała, aby ta czuła się gorsza od tej, która miała wyjść za księcia Lamberta.