Wody Ziem Burzy

Po długim czasie spędzonym w Lys, Lollys wracała w rodzinne strony, na wschód do Westeros. Słyszała jakieś pojedyncze pogłoski o trwającej w Westeros wojnie, w które zaangażowało się królestwo Ziem Burzy, aczkolwiek z tego co było jej wiadomo, ziemie ich królestwa były w miarę bezpieczne aby na nich podróżować.
Na statku z Lys przebywała już drugi dzień, przed nimi rozpościerał się widok na wąskie morze, raczej niewiele było do oglądania. Podróżowała jak zwykle w towarzystwie swoich dwóch wiernych, zaprzysiężonych tarcz, którzy od lat strzeli jej boku.
Już wczoraj zauważyła, że podróżuje z nimi samotna kobieta. Po aparycji od razu dało się zauważyć, że to Lysenka: miała jasne, srebrne włosy i - a przynajmniej tak się Lollys zdawało - fiołkowe oczy. Fakt, że podróżowała bez obstawy był dla niej nieco dziwny i co najmniej nieodpowiedzialny. Gdy lady Swann zobaczyła ją na pokładzie drugiego dnia podróży, ciekawość zwyciężyła i postanowiła do niej zagaić i dowiedzieć się kim jest i dokąd zmierza.
- Co samotna dama robi na takim statku jak ten, jeśli można zapytać? - Zapytała gdy podeszła do kobiety stojącej przy balustradzie pokładu. Na obdartuskę jej nie wyglądała, tym bardziej wydało jej się to nieco podejrzane.

Lana w końcu mogła odetchnąć pełną piersią! Z dala od Lys! Pokochała swoją robotę, zbytki, kosztowności i wszechobecnych adoratorów, ale niewola to jednak niewola. A Lana chciała być wolna. Ponieważ oskubała co do miedziaka tego młodego głupca, stać ją było na porządną kajutę, acz nie przesiadywała w niej dużo. Wolała widok morza. Rozległego, potężnego morza. Jak okiem sięgnąć tylko morze. Tak była nim pochłonięta, że nie zauważyła gdy podeszła do niej jakaś kobieta i zagadała do niej. Wyglądała dosyć zamożnie, jak jedna z tych westeroskich dam, które w dzieciństwie widziała. A z twarzy była prześliczna, jak mało która kurtyzana w Lys. Lana aż się w nią zapatrzyła o parę sekund za długo, co mogło wyglądać jakby nie znała języka, w których przemówiła Lollys. Zaraz jednak Polerys otrząsnęła się z osłupienia wywołanego zauroczeniem.
- Uciekam z Lys. Jak najdalej od Lys. Prawie całe życie spędziłam w tym cudnym mieście, ale chcę zażyć trochę wolności, poznać inne kraje i spotkać ciekawych ludzi. A statek jest doprawdy przecudny, więc nie będę narzekać. - uśmiechnęła się.

Przez chwilę zdawało jej się, że kobieta nie mówi we wspólnym, bowiem po jej słowach zapanowała dłuższa chwila ciszy. Gdyby się tak okazało, Lollys musiałaby wycofać się z rozmowy, bo w żadnym innym języku nie mówiła, aczkolwiek okazało się, że to tylko chwilowe milczenie. Uciekam z Lys - usłyszała zaraz, co wywołało u niej niejakie zdziwienie. Uciekała z Lys, a to pewnie oznaczało, że nie miała się gdzie podziać. Taka ładna kobieta w drodze na obcy ląd... Zapewne potrzebowała pomocy, za którą kiedyś byłaby komuś dłużna.
- Uciekasz z Lys? Przed kim to? - Zapytała z ciekawości, chcąc dowiedzieć się na ten temat jak najwięcej. Jeśli chciała poznać ciekawych ludzi, to nie musiała długo szukać, poznała właśnie najbardziej rozrywkową damę w całych Siedmiu Królestwach. Oparła się jednym ramieniem o wysoką balustradę statku stając bokiem tak, aby widzieć swoją rozmówczynię. - I dokąd się wybierasz w pierwszej kolejności? Wiesz, bez obstawy chodzić po traktach Westeros to raczej mało rozsądne... Ktoś na Ciebie czeka na miejscu? - Zapytała jeszcze.

Dama widocznie zaciekawiła się bardziej postacią Lany, gdyż zadawała coraz to nowe pytania. Gdy kobieta oparła się ramieniem o balustradę, ustawiając się bokiem do lysenki, ta przyjrzała się uważniej jej kształtom. Starała się to zrobić najdyskretniej jak umiała.
- Przed monotonią. Bo ileż można całymi dniami leżeć w łóżku. - odruchowo chwyciła się za usta zdając sobie sprawę, że te słowa mogą nakierować rozmówczynię na profesję Lany. Ostatecznie całe dnie w łóżku mogą spędzać arystokratki, no ale na arystokratkę Polerys raczej nie wyglądała. Szybko więc odpowiedziała na kolejne pytania mając nadzieję, że ślicznotka się nie uchwyci tego wątku.
- Cóż...Statek płynie do Ziem Burzy. To właśnie tam rozpocznę moją wielką przygodę. Pragnę poznać jak najdokładniej każdą krainę Siedmiu Królestw. - zamilkła na trochę. Zastanawiała się co odpowiedzieć na ostatnie pytanie. - Nie, nikt nie czeka. Nie mam tam ani rodziny ani przyjaciół. Na tym właśnie polega przygoda. - dodała zaraz wesoło.

Lollys spodziewała się jakiejś ciekawszej historii, a tutaj okazało się, że Lana ucieka jedynie przed nudą i monotonią. Czy lady Swann uwierzyła jej? Oczywiście, że nie. Samotna kobieta na statku do Westeros... Czuła, że jednak ucieka przez czymś więcej, niż chciała jej zdradzić. Mądra dziewczyna, nie zdradzała swoich sekretów pierwszej lepszej osobie poznanej na statku.
- To tak jak my wszyscy - odparła na jej słowa. Swann dobrze wiedziała jak monotonia zamkowa może odbierać chęci do życia. Dlatego podróżowała czasami. Słysząc jej kolejne słowa, ciemnowłosa podrapała się po policzku. Chyba zbytnia idealistka była z tej młodej Lany.
- Obawiam się, że samotna przygoda tak ładnej damy może zakończyć się w pierwszej lepszej wiosce. W Westeros trwa wojna i to nie jedna, szwędanie się samemu raczej nikomu nie wyjdzie na dobre - stwierdziła, zgodnie z prawdą zresztą. Miała niewielką obstawę, a nawet z nimi bała się podróżować. Do Końca Burzy na szczęście nie było daleko, a stamtąd do Stonehelm to już raczej szybka droga.
- Jestem lady Lollys Swann, z rodu Swannów ze Stonehelm. Zmierzam w stronę domu, zapraszam do przyłączenia się do mnie i moich rycerzy. Wycieczka po Ziemiach Burzy może być dobrym początkiem podróży, do tego zaowocować może w jakichś interesujących znajomościach na lądzie. Zawsze to lepiej posiadać przyjaciół w nowym miejscu - rzekła, uśmiechając się.

Rozmowa z pięknością z Westeros przyniosła Lanie coś więcej niż podniecenie. Nabyła sporo cennych informacji. Wprawdzie bogaci kupcy, z którymi wyczyniała cuda opowiadali o jakichś tam niepokojach, ale raczej o tych smutnych sprawach mówili niechętnie w miejscu, gdzie przecież chodziło o odprężenie i dobrą zabawę.
-Ja...ja nie miałam pojęcia. Lys jest takie bezpieczne...A Westeros zapamiętałam jako krainę pełną szarmanckich, honorowych rycerzy, pięknych dam i spokojnych wieśniaków. -Nooo...tylko troszeczkę skłamała z tym wyidealizowanym wyobrażeniem Westeros. Doskonale wiedziała, że rycerze mają swoje potrzeby jak wszyscy inni mężczyźni, tylko robią to po kryjomu. Kilku rycerzy w swojej karierze spotkała, a wątpiła aby przysięgi rycerskie i kawałek stali zmieniały naturę mężczyzny. Niemniej informacje uzyskane od ślicznotki nieco komplikowały sprawę. Może bezpośrednio z Ziem Burzy uda się do Lannisportu, gdzie znajdzie pracę w drogim burdelu i zarobi na obstawę? Nim na dobre zaczęła planować na nowo zruinowaną podróż, z pomocą przybyła damulka, która okazała się być z panienką z dobrego, westeroskiego domu. Serce zaczęło Lanie bić mocniej, gdy Lollys zaproponowała jej wspólną podróż. To znaczy, że spędzą więcej czasu razem! Może uda się w tym czasie wybadać charakter i preferencje Swannówny. Najpierw wypadałoby się jednak przedstawić.
-Jestem Lana Polerys. Jestem ostatnią przedstawicielką rodu, mój brat bliźniak zmarł lata temu a rodzice spłonęli wraz z całym majątkiem jeszcze dawniej. - powiedziała chcąc rozwiać wątpliwości co do swego szlacheckiego pochodzenia i jednocześnie samotnej podróży. - Jestem niezmiernie rada twą propozycją, pani, i z chęcią ją przyjmę. - diametralnie zmieniła ton i sposób wypowiedzi gdy dowiedziała się, że rozmawia z westeroską szlachcianką. - Chętnie poznam Ziemie Burzy w twoim towarzystwie, zapewne będzie to znaczniej pouczające i ciekawsze niż samotna podróż po omacku. Z resztą, i tak sama nie mam co robić. - uśmiechnęła się lekko. - Jestem pewna, że przy twoim boku poznam wiele ciekawych osobowości. - Lana na razie nie poruszała tematu pieniędzy. Trochę złota jej jeszcze zostało, ale nie była pewna, czy dama w czasie wspólnej podróży będzie opłacała wyżywienie.

Lana miała w głowie piękny obraz Westeros, szkoda tylko, że zupełnie nieprawdziwy. Lollys jako rodowita mieszkanka tamtego kontynentu znała go nieco z innej strony. Mogło być gorzej, biorąc pod uwagę że na Planetos są miejsca o wiele bardziej pokręcone ich stare dobre Westeros, ale zdecydowanie rzeczywistość była inna niż Lana ją zapamiętała.
- Cóż, na dworach i zamkach zazwyczaj można spotkać szarmanckich rycerzy i wychowane damy, aczkolwiek jeśli pytasz mnie o zdanie, to wszystko zazwyczaj kończy się za zamkniętymi drzwiami komnat - odparła wzruszając ramionami. Znała takie damy z dobrych rodów co to lubiły się kurwić z pierwszym lepszym rycerzem od siedmiu boleści. I w imię czego? Namiętności? Aż się prychnąć chciało na samą myśl.
Słysząc o pochodzeniu Lany, dyskretnie otaksowała ją wzrokiem. Była zadbana co prawda i nie nosiła na ciele żadnych widocznych oznak pracy fizycznej, więc chyba musiała mówić prawdę. Ubrana była nadal na lyseńską modłę, a w Westeros jeśli chciała uchodzić za szlachciankę, musiała ubrać się nieco lepiej. Wszystko w swoim czasie jednak.
- Z twoich opowieści wynika, że przez długi czas byłaś całkiem sama... Czym zajmowałaś się w Lys, że udało Ci się przeżyć samotnie w tym wielkim mieście? No chyba, że uciekasz od bogatego męża? - Zapytała z ciekawością w głosie, przyglądając się jej uważnie.
Gdy zgodziła się na jej propozycję, Lollys ucieszyła się. Lubiła otaczać się towarzystwem, miała wiele przyjaciółek w różnych zakamarkach nie tylko Ziem Burzy, ale także Westeros. Do tego czuła, że obecność tak urodziwej damy o nietypowej urodzie o nacechowaniu valyriańskim otworzy przed nimi kilka drzwi w zamkach, które mogłyby normalnie być zamknięte.

Lollys w jednej chwili zburzyła wyimaginowany świat Lany na temat Westeros.
-Czyli to wszystko to tylko pozory? Myślałam, że chociaż rycerze mają swój honor a damy cnotę. - nie, żeby Polerys jakoś o tę cnotę dbała. - No trudno, to przynajmniej poznam prawdziwe oblicze ziemi, tej ziemi.
Jednak Lana nie uciekła od pytania o swój zawód. Do tej pory może troszeczkę naprowadziła na niego, ale Lollys w tym momencie zapytała o niego wprost. Może i Polerys nie miała skrupułów i nie przeszkadzałoby jej oszukać nieznanej sobie osoby, to jednak sytuacja teraz była nieco inna. Swann zaproponowała jej wspólną podróż po Ziemiach Burzy, podczas której mogliby spotkać jej...klientów. Wolała teraz nie oszukiwać, zwłaszcza, że w sumie w Lys ten zawód nie jest jakoś strasznie haniebny. Skoro Lana nie zamierzała uciekać od odpowiedzi, postanowiła chociaż przedstawić się w jak najlepszym świetle. A jeżeli po tym oświadczeniu Swannówna zrezygnuje ze wspólnej podróży, to trudno. Już i tak dużo pomogła młodej lyseńce.
-Cóż...z tym bogatym mężem to po części prawda, ale zacznę opowieść od początku. Nie będę niczego ukrywać, gdyż właściwie przestałam się przejmować tym, co ludzie o mnie myślą, chociaż w Westeros chciałam pozostać anonimowa. Mój bliźniak po śmierci rodziców całkowicie się załamał, pochłonął go hazard i alkohol. Przegrał mnie w karty do innego hazardzisty, który z kolei sprzedał mnie do bardzo luksusowego ogrodu miłości. Wiesz czym one są? Coś jak wasze burdele, tyle że o niebo wyższych standardach, a ja trafiłam do jednego z najlepszych. Tamtejsze kurtyzany nauczyły mnie wszystkiego o sztuce zadowalania mężczyzn, ale jedna z nich, najlepsza w swym fachu, obecna właścicielka czterech burdeli rozsianych po Westeros i Essos, nauczyła mnie moich najcenniejszych sztuk. Rzadko spotykanych. Motyl i ośmiornica. Teraz ja jestem najlepsza. - Lana coraz bardziej się zapędzała w przechwałkach. Nic innego nie miała niż sztuki miłosne, niech więc przynajmniej w nich będzie najlepsza. - Jestem tak dobra, że wśród odwiedzających mnie magistrów i arystokratów zyskałam przydomki od tych właśnie dwóch sztuk: Motyl i Ośmiornica. W końcu jednak rozkochałam w sobie jakiegoś młodego naiwnego głupca, który za cały swój majątek wykupił mnie z niewoli. Nic biedakowi nie obiecałam, nie robiłam mu nadziei. W ramach podziękowań spędziłam z nim jakiś czas, ale potem odeszła. W końcu on mnie uwolnił a nie nabył na własność. Nie wiem teraz co z nim, ale pewnie śpi gdzieś na ulicach, głupiec. Nawet swój rodowy dom sprzedał. A ja przywykłam do luksusów, jakie mi zapewniali w ogrodzie rozkoszy. - skończyła swój wywód i spojrzała na Lollys bez cienia wstydu z wykonywanego zawodu, a nawet z pewną dozą dumy. W końcu pewnie młode kobiety takie jak Swannówna chciałyby taka uszczęśliwiać mężczyzn, jak robi to Polerys.

Słuchając opowieści Lany, lady Swann aż zaświeciły się oczy. Luksusowa kurtyzana z egzotycznymi umiejętnościami wprawiającymi mężczyzn w takie stany, że jeden z nich przepuścił dla niej cały swój rodowy majątek? Przecież w Westeros to mogła być żyłka złota... Damy Westeros zazwyczaj zadowalały swoich mężów leżąc na plecach niczym kłody, a tutaj... motyl, ośmiornica? Nigdy o tym nie słyszała, a była kobietą dość obeznaną.
- Och... To wszystko brzmi fascynująco. Miałaś bardzo interesujące życie - powiedziała na sam początek nieco skołowana, nie wiedząc za bardzo co odpowiedzieć na tak barwną opowieść. Ciekawiło ją, czy Lana miała w planach nadal wykonywać swoją profesję po zejściu na ląd. Taka kobieta mogła utrzymać się w Westeros na dwa sposoby: albo jako kurwa, albo jako żona kogoś bogatego. To drugie z kolei nie było takie proste... - Powiedz mi, lady Polerys... Czy masz zamiar nadal parać się swoją profesją w Westeros? Myślę, że kobieta o valyriańskiej urodzie z tak bajecznymi i egzotycznymi umiejętnościami, o których mi opowiadasz, zwróciłaby na siebie uwagę niejednego szlachcica i niejednemu bogaczowi mogłaby zawrócić w głowie. Myślę, że cieszyłabyś się w Westeros sporym zainteresowaniem, a już na pewno mogłabyś znacząco pogrubić swoją sakwę ze złotem jeśli działałabyś na własną rękę zamiast zatrudniać się w jakimś miejskim burdelu - powiedziała głosem pewnym siebie. Jakoś nigdy nie słyszała aby jakakolwiek kurwa pracująca w burdelu dorobiła się fortuny, ale z umiejętnościami Lany i jej szlacheckim powodzeniem, mogła mieć dostęp do zupełnie innej klienteli niż ta odwiedzająca burdele. - A tak się składa, że ja znam ludzi tam i ówdzie. Bycie kuzynką lorda otwiera drzwi na wiele zamków i dworów - dodała.

Lollys nie wyglądała na obrzydzoną kontaktem z kurtyzaną, a nawet Lana dostrzegła w niej coś na kształt fascynacji. Będzie dobrze. Gdyby to wyznanie miało zakończyć ich znajomość, to już by o tym wiedziała.
-Leżenie całymi dniami w łóżku nie było aż tak fascynujące. Za to opowieści klientów to inna bajka...Lubiłam wizyty tych wysoko postawionych, bo w chwilach uniesień zdradzali mi to i owo. Jestem świetna w przekonywaniu mężczyzn...oraz niektórych kobiet. - uśmiechnęła się zalotnie.
Swannówna nie dość, że nie była obrzydzona, to jeszcze wystosowała...propozycję? Tak? Miała w tym jakiś interes? Pewnie tak. Jeśli życie w Lys ją czegoś nauczyło, to to, że ludzie nie są bezinteresowni.
-Ależ oczywiście - odpowiedziała z rozbawieniem. - Nic innego nie umiem, a w tym co umiem jestem genialna. Nie wiem czemu miałabym z tego rezygnować. Jak inaczej miałabym się utrzymać? Prawdę mówiąc chciałam nawet nieco się zabawić. Udawać zwykłą ulicznicę i za parę groszy zabierać prostaczków do raju. Chciałabym widzieć ich miny! - roześmiała się. - Oczywiście tylko trochę, gdyż wolę luksusy i czystych, ważnych mężczyzn. Pewnie, że lepiej działać na własną rękę, ale wolałam zarobić w jakimś burdelu aby stać mnie było na własny dom. Renomę już mam. Wystarczyłoby rozpowiedzieć, że słynna Lana Polerys przyjmuje teraz w Westeros. Na niejednego zadziała magiczne słowo "Ośmiornica". - znów się roześmiała. Ależ ci mężczyźni są naiwni i prymitywni. - Nie jestem jednak przekonana co do twoich sugestii o owinięciu sobie wokół palca jakiegoś dzianego paniczyka. Czy przypadkiem waszym lordom nie przeszkadzałby kontakt z kurwą? Tak z kurwą. Nie boję się tego słowa. Kurtyzana to tylko ładne określenie panny dającej dupy nieco zamożniejszej klienteli. - Lana nie wytrzymała długo w kurtuazyjnych konwenansach. Przyzwyczaiła się do tego, że jej klientela lubiła brudne rozmowy, tak zwane świntuszenie. - Nawet w ogrodach rozkoszy panowie sobie folgowali językiem i nas, wykwalifikowane w swej sztuce kurtyzany nazywali kurwami, cycatkami i tymi podobnymi, więc się przyzwyczaiłam do tego, że w oczach mężczyzn kobieta sprzedająca swe wdzięki jest zawsze tylko kobietą sprzedającą swe wdzięki bez względu na cenę.

Jeśli Lana była chociaż w połowie tak dobra za jaką się podawała, to Lollys wróżyła jej wielki sukces w Westeros, a już na pewno spore powodzenie u mężczyzn. Dla kobiety to już połowa sukcesu. Nie mogła zaprzeczyć, że słowo ośmiornica lekko ją rozśmieszało, ale jednocześnie intrygowało niezmiernie. Mogła sobie co najwyżej wyobrazić tylko jakie sprośności kryły się za tym słowem. Słysząc jej obawy odnośnie tego, że lordowie nie chcieliby zadawać się z kurwą, lady Swann natychmiast pokręciła głową.
- Och nie, nie, moja droga. Przede wszystkim od dzisiaj unikajmy słowa kurwa, dobrze? Uznajmy, że jesteś... ekskluzywną damą do towarzystwa dla szlachetnych i bogatych, to brzmi zdecydowanie bardziej zachęcająco. Jeśli Ty sama w to uwierzysz, to inni także w to uwierzą. Większość lordów nie było nawet pięć mil od swojego zamku, jeśli powiesz im, że z całego Essos magistrzy i władcy zjeżdżali się do Lys aby tylko spędzić z Tobą noc, rzucą się na Ciebie jak septoni na małego chłopca - powiedziała typowym dla siebie, pewnym siebie zadziornym tonem. Lollys nie miała krzty szacunku ani sympatii dla ludzi Westeros. Kurwę w burdelu mógł mieć każdy, ale jeśli Lana zrobiłaby z siebie towar ekskluzywny, niedostępny dla każdego pierwszego lepszego, wtedy lordowie i możni prześcigali się w tym, aby ją mieć.
- Musisz się cenić, moja droga. A wtedy inni uwierzą, że tyle jesteś warta - dodała jeszcze i nie miała na myśli marnych kilku złotych smoków, jakie ludzie zostawiali w co lepszych burdelach miejskich.

- No dobrze, mogę przestać używać słowa "kurwa" mimo, że tak naprawdę nią jestem. - uśmiechnęła się bez cienia wstydu. - Ale faktycznie, ludzie kupią każde badziewie jeżeli tylko ładnie się je zapakuje. Ja oczywiście nie jestem badziewiem, wręcz przeciwnie. - powiedziała. - Czy septoni rzucają się na małych chłopców? To część waszej religii? - zapytała zaciekawiona.
Zapatrzyła się w dal za dziobem statku. W oddali majaczyło skaliste wybrzeże Ziem Burzy. Lana westchnęła.
- Ależ oczywiście że się cenię. Jestem bardzo droga, nie każdego stać na moją dupę. Chociaż właściwie nie wiem ile za nią płacono, wszystko rozliczała nasza burdelmama. Całkowicie nie jestem zorientowana w waszych westeroskich cenach. Z resztą, co ty z tego będziesz miała? - zapytała w końcu wprost.

Zaśmiała się tylko krótko, po czym machnęła ręką lekceważąco. Zapomniała, że Lana pochodzi z Lys, gdzie wiara w Siedmiu nie jest tak bardzo powszechna jak w Westeros, dlatego mogło zabrzmieć to co najmniej dziwnie.
- To tylko taki żart. Jak pomieszkasz dłużej w Westeros, to zrozumiesz. Po prostu... nie wszyscy septoni są tacy święci na jakichś się kreują. Znam niejednego, który sam chętnie skorzystałby z burdelu - rzekła od niechcenia, uznając to za dość znaczącą i przydatną na przyszłość dla lady Polerys informację.
- Nieważne ile za Ciebie płacili w Lys, ważne, że teraz będą płacić więcej - odparła na jej słowa, nie mając właściwie zielonego pojęcia ile płaci się za kurwy w Lys. Nigdy nie korzystała z takich usług. Uważała, że cena zazwyczaj powinna być dostosowana do tego, ile ktoś może zapłacić. A lordowie mogli zapłacić o wiele więcej niż mieszanie w Lys. - Co ja z tego będę miała? Jeszcze nie wiem... Powiedzmy, że lubię dobre towarzystwo i nietuzinkowe sytuacje i czuję, że z Tobą będzie ich w przyszłości co najmniej kilka. O mnie się nie martw, potrafię zadbać o swoje - dodała jeszcze, uśmiechając się zadziornie. Odbiła się ramieniem od balustrady i wyprostowała.
- Jutro powinniśmy dotrzeć na brzeg. Przemyślę kilka spraw w swojej kajucie i prześpię się. Ty też powinnaś skorzystać ze snu. Do zobaczenia jutro - dodała, po czym udała się pod pokład do swojej kajuty.

- Aha. - skwitowała żart o septonach. Nie była wyznawczynią Siedmiu ani nie znała ich specyfiki, więc po prostu nie było mowy o tym, aby go zrozumiała. Rozumiała natomiast to, że septoni tak jak wszyscy inni mężczyźni muszą od czasu do czasu skorzystać z usług takich jak ona.
- Hmmm...Jeżeli zapoznasz mnie z dzianymi lordami, to może oskubię ich co do miedziaka. - zachichotała. - Wiem z doświadczenia, że wyobraźnia rozpala bardziej niż gołe cycki, więc trochę flirtów mnie czeka, jeśli chcę dorobić się majątku. W każdym razie nie mam nic przeciwko. Po to Płacząca Matka z Lys obdarowała mnie tak cudnym ciałem, abym umiejętnie z niego korzystała.
Lana uspokoiła się, że Lollys nie chce na razie nic w zamian poza dobrą zabawą. Polerys też na nią liczyła, a śmieszniej będzie owijać sobie lordów wokół palca niż udawać ulicznicę, ale dlaczego ma wybierać, najlepiej wybrać obie zabawy. W każdy razie ze Swannówną nie będzie się nudzić. Przygoda rozpoczynała się wspaniale.
-Dobrze, do zobaczenia jutro. Po raz pierwszy od lat zejdę na ląd w Westeros. Nie chcę być niewyspana. A juto musimy udać się na zakupy. Jeżeli mam być przekonującą ekskluzywną panią do towarzystwa, to muszę się tak ubierać. - powiedziała z uśmiechem i także udała się do swojej kajuty.