Wody Wokół Arbor

21 Kwietnia Południe

Tak oto dotarli, przed nimi oraz za nimi było pełne morze, nigdzie nie było widać tej przeklętej wyspy. Tak oto zaczęło się pożegnanie byłego kapitana, jego truchło oraz innych członków załogi zostały wrzucone do morza. Zostali oddani Utopionemu. Teraz tylko trzeba było coś zrobić z więźniami. Sternika los był przypieczętowany, został on związany, włożony na katapultę oraz wystrzelony. Jeśli by wypłynął, ludzie Harlana mieli go zabić, strzelając z łuków i kusz. Teraz tylko było pytanie, co zrobić z tym drugim... Pierwsze co Harlan nakazał zrobić, to podpłynąć swojej galerze, jakieś 200m przed dromon. Kiedy galera płynęła, Pyke podszedł do człowieka i zapytał się.
- Umiesz może pływać? - Jedno szybkie pytanie, jeden szyderczy uśmiech na koniec. Nie czekając na odpowiedź, nakazał swoim dwóm ludziom złapać Rhonysa i wrzucić do morza. Jeśli by się zaczął topić to trudno, jednak jeśli by się okazało, że umie pływać. Wtedy Harlan zakrzyknął.
- Płyń do galery, to twoja jedyna szansa. - Kiedy tylko odpłynął na jakieś 15 m od Dromonu, Harlan znów krzyknął, tym razem do swoich ludzi.
- Przynieść kamienie, kto pośle go na dno, dostanie 5 złotych smoków.

Sternik może i walczył nieźle, ale o dziwo nie umiał pływać. Zresztą nawet gdyby umiał, niewiele by to dało. Trudno pływać będąc związanym i do tego wystrzelonym z katapulty...
Po wystrzeleniu zrobił w powietrzu kilka obrotów wokół własnej osi po czym walnął głową w taflę wody i zniknął pod powierzchnią, by już nigdy nie wypłynąć.
Rhonys na swoje szczęście, albo może i nieszczęście pływać umiał. Trudno go było jednak nazwać pływakiem wybitnym. Do dobrego pływania potrzeba odpowiedniej siły i zręczności, a na długie dystanse przydała by się jeszcze odpowiednia kondycja.
Tymczasem kupiec był cherlawy i miał 2 lewe ręce, co zmniejszało jego szanse na przeżycie.
Kiedy znalazł się 15 metrów od statku ludzie Harlana zaczęli rzucać kamieniami celując w głowę pływaka. Wszyscy starali się jak mogli, w końcu 5 złotych smoków to kupa kasy. Można sobie za to kupić ciężką zbroję, albo niezłego konia.
Szczęście im dopisało więc jeden z nich trafił pływaka w lewe ramie. Cios był na tyle mocny, że biedak nie mógł już skutecznie używać tej ręki, więc zaczął płynąć wolniej.
Na szczęście dla niego kolejna salwa żelaznych totalnie spudłowała, a ranny powoli lecz systematycznie się oddalał utrudniając trafienie.
Kolejna salwa i znów same pudła! W następnej też chybili o włos! Rhonys mógł już nabierać nadziei, że ujdzie z życiem.
Żelaźni jednak wstrzelili się już w cel. Pechowiec znów oberwał w lewą górną kończynę, tym razem w dłoń. Było jasne, że nie użyje już tej ręki do końca swej ucieczki.
Następne rzuty i tym razem prawe ramie oberwało. Uciekinier nie miał szczęście, lewa ręka była niesprawna, teraz dostała w prawe ramie i przynajmniej przez jakiś czas nie będzie mógł uciekać.
Znów szczęśliwy rzut i potężne uderzenie kamienia prawie strzaskało mu prawą dłoń. Z niesprawnymi górnymi kończynami nie mógł już robić nic poza desperacką próbą otrzymania się na powierzchni wody przy użyciu nóg.
Może żelaźni specjalnie tak strzelali, by go unieruchomić? A może to Bogowie się od niego odwrócili?
Nawet jeśli, to można powiedzieć, że na koniec okazali łaskę. Ktoś cisnął potężnie wielki kamulec i trafił Rhonysa Vaela między łopatki. Biedak zdążył wypluć krew z płuc, które po chwili zalała słona woda. Pozbawiony oddechu poszedł na dno nieopodal swego sternika.
Różnica była taka, że sternik coś w życiu osiągnął, tymczasem Rhonys żył marnie i zdechł marnie.
Harlanowi pozostało wynagrodzić tego kto zadał ostateczny cios.

Walczyć może umiał ten sternik, ale pływać to już nie bardzo. Może to przez to, że był związany? Może przez to, że został wystrzelony z katapulty? Tego niestety Harlan już nigdy się nie dowie. Jeśli chodzi o drugiego człowieka, jemu też się nie udało, chociaż przez chwilę był blisko, żeby uciec. Jednak ludzie Harlana zmotywowani pieniędzmi, w końcu trafili pływaka. Kilka celnych rzutów i tylko unosił się na wodzie, nie mogąc już płynąć. Potem zaś oberwał w plecy i utonął. Co jak co, ale to poważnie rozbawiło Harlana. Podszedł to osoby, która tak pięknie trafiła, poklepał ją po ramieniu i dał mu pięć złotych smoków, jak wcześniej obiecał. Co jak co, ale Harlan nie lubił łamać danego przez siebie słowa. Miał pieniądze po tym biednym kupcu, więc mógł zapłacić. Przecież nie obiecywał by, aż pięciu złotych smoków, gdyby nie miał jak zapłacić. Gdy już skończył się śmiać, nakazał swojemu Dromonowi oraz Galerze powrót do Raymsportu. Gdy tam powrócił, miał zrekrutować tyle ludzi, by miał pełne załogi na obu statkach, a przynajmniej tylu, na ilu mu starczyło pieniędzy.