Drogi Arbor

Ludzie Harrasa wzięli ze sobą... wszystko. Uzbrojenie, konie, skarbiec, żywność. Harlaw zadbał nawet o zabranie ze sobą pieczęci lorda Arbor. Z powodu sporej ilości towarów, konwój jechał powoli i podróż miała jeszcze trochę potrwać. Harlaw stwierdził jednak na razie, że w środku nocy ich konwojowi nie będzie groziło wielkie zagrożenie. Kazał więc swoim ludziom osiodłać konie Redwyne'a. Poza paroma ludźmi wysłanymi z wiadomością do Ryamsportu, kazał osiodłać aż 1500 koni. Jeźdźcy mieli przejechać się po okolicy, dotrzeć na znajdujące się tam winnice, wziąć ich pracowników w niewolę, zabrać znajdujące się tam wina i kierować się z powrotem do ich orszaku i w ten sposób go powiększyć. Po sprowadzeniu towarów, a jeżeli mieli jeszcze trochę drogi do portu, mieli powtórzyć proces. I do skutku, żeby splądrować jak najwięcej. Gdyby zabrakło winnic, mogli zwiedzić tartaki... albo wszelkiego rodzaju farmy. W tej misji miało uczestniczyć 14 setek jego ludzi. Ostatnia konnych Żelaznych miała na razie zostać na zamku. Gdy nastanie świt, mieli ruszyć stamtąd do Ryamsportu, po drodze podpalając tak wiele, ile będą w stanie. W ten sposób wyspa miała ucierpieć i stracić możliwość na szybkie podniesienie się ze strat.

Opór przeciwko żelaznym był praktycznie zerowy. Ludzie wiedzieli, że nie mają żadnych szans z konnicą, jeśli nie są uzbrojeni. Tylko garstka desperatów próbowała się bronić. Oczywiście zostali zmasakrowani, a żaden żelazny nie nabawił się przy tym nawet siniaka...
Brano do niewoli kogo się dało bez względu na płeć czy wiek. Król Harras nie był tak wybredny jak Theon, żeby łapać tylko najlepsze dziewki. Chłopi, baby, dzieci i starcy, wszyscy szli na powróz. Grabiono też bez litości co się dało. Niestety łup nie był tak wysoki jak można by było oczekiwać. Toteż Żelaźni zemścili się niszcząc wszystko na swej drodze z taką furią, że w wielu miejscach została jedynie goła ziemia.