Lasy Arbor

Powoli obrał kierunek na zamek. - Wydaje mi się, że jutro z rana możemy wyr... - urwał, albowiem przerwał mu dziwny dźwięk dobiegający z krzaków. Kiwnął głową swoim ludziom i Selwynowi, a sam dobył Zmierzchu i powoli począł się zbliżać do miejsca, z którego dobiegał dźwięk... Okazało się jednak, że jest to mały szczeniak, zostawiony tu najwyraźniej sam, bez mamy. Wyskoczył z krzaków i zaczął się intensywnie wpatrywać, jakby błagalnie, w Harrasa. Król schował miecz do pochwy i podszedł do niego, a następnie wziął go na ręce. - Wezmę go na zamek i tam się zastanowię, co z nim zrobić. - oznajmił wszystkim dookoła, jakby szukając aprobaty. - Może się kiedyś na coś przyda.

Wtem rozległ się jakiś dźwięk. Król wyszarpnął swój miecz, Blacktyde też odruchowo sięgnął do pasa po jeden ze swoich toporków, tak samo napiął się jego syn-gwardzista Willard. Po chwili jednak okazało się, że całe poruszenie było niepotrzebne, bowiem ich oczom ukazało się psie szczenię.

- Ale nas pokurcz zmobilizował - parsknął Selwyn z uśmiechem, patrząc na przyszykowane bronie całej grupy. Sam schował swój topór i podszedł bliżej, pozwalając sobie pogłaskać małego psiego berbecia na rękach Harrasa - Ale co też robi sam w głębokim lesie? Może warto sprawdzić czy w okolicy nie ma jego rodzeństwa. Kto wie, a nuż bym też sobie przygarnął jakąś wierną psinę - lord Blacktyde coraz wyraźniej pokazywał, że w gruncie rzeczy był całkiem przyjemnym w codziennym obyciu człowiekiem, co bynajmniej nie ujmowało mu srogości w boju.

- Nikogo więcej nie słychać. - stwierdził oględnie Harras, spoglądając jeszcze na pieska. - Jak chcesz możesz sprawdzić. Może ktoś jeszcze się znajdzie. - przerwał rozmowę, bo usłyszał tętent kopyt. Obrócił się w tamtą stronę i ujrzał swojego byłego wychowanka, dawno niewidzianego już Theona z Goodbrotherów. Harlaw uśmiechnął się w jego kierunku i skomentował wzmiankę o psiaku. - Wyskoczył nam na drogę z krzaków. Biednego chyba osierocono, to pomyślałem, że może ja mogę się nad nim zaopiekować. - wyjaśnił całą sytuację król. - Może kiedyś będzie z niego wspaniały wilk morski. - zaśmiał się jeszcze, po czym już przybrał trochę bardziej poważną postawę, ale wciąż okraszoną lekkim uśmiechem. - Witaj w domu. Gdzieżeś się podziewał przez te kilka lat? - spytał, wręcz zaciekawiony. Następnie jeszcze poczuł się zmuszony odnieść do wypowiedzi co do Ryamsportu. - Arbor jest tymczasowo bezpieczne, ale to kwestia czasu, zanim to się zmieni. Otworzyli nam drogę do Starego Miasta, ale teraz... nie wiem czy jeszcze będą mieli okazję okazać się przydatnymi.

Nim Selwyn zdążył zareagować na odpowiedź króla i ewentualnie udać w kierunku krzaków, usłyszał rżenie koni i odgłos kopyt. Jako, że Żelaźni nie za bardzo lubowali się w koniach, przez chwilę pomyślał że może to Redwyne coś wykombinował i chce wziąć ich w zasadzkę oraz wymordować, więc znowu sięgnął do topora. Okazało się jednak, że jeźdźców było tylko trzech, a sam król zareagował na nich z uśmiechem. Złoty Przypływ nie znał żadnego z nich, choć po kraśnym licu jadącego na czele domyślił się z kim może mieć do czynienia. Wyspy nie były aż tak wielkie, a dzięki zakorzenionej w kulturze Żelaznych skłonności do snucia opowieści, nazwiska oraz przezwiska krążyły nawet bez osobistych kontaktów.

- Nasi wojowniczy chłopcy chodzą pijani od nadmiaru arborskiego wina, a kapłani od morskiej wody - powiedział przyjaznym tonem do przybysza. Lord Blacktyde lubił ludzi z weselszym podejściem do rozmowy niż tylko ryki, krzyki i pomruki, tak niestety częste na Wyspach - Najwyraźniej przeoczyli tę zacną okazję złupienia czegoś. Ale cóż, nie znamy się chyba? Nie osobiście przynajmniej. Jestem Selwyn Blacktyde, choć możesz mnie prędzej kojarzyć jako Selwyn Złoty Przypływ... - uśmiechnął się serdecznie, aż nostalgicznie wspominając jak świetnie bawił się na swojej uczcie weselnej. Ahh, wtedy to miał głowę! Teraz to już tylko równia pochyła i z roku na rok coraz mniej kielichów potrzebował by paść pod stół - Ty zaś nie jesteś tym chłopakiem od Goodbrotherów? Panienka? - pozwolił sobie strzelić, nie byl jednak pewny. Ot coś mu się w pamięci tam kojarzyło.

Harras uśmiechnął się, zaciekawiony wspomnieniami Theona. Zawsze miał słabość do słuchania opowieści. A młody Goodbrother przez 6 lat na pewno ma wiele do opowiedzenia. - Z chęcią dowiedziałbym się czegoś więcej. Panowie! Co powiecie na wspólną kolację? Idealne miejsce by posłuchać więcej takich opowieści. A na pewno lepsze, niż środek lasu, ha! - zaśmiał się i gdy obaj zgodzili się mu towarzyszyć, ruszył powoli w kierunku zamku. W drodze poczuł się jeszcze zobowiązany do wyjaśnienia kilku spraw, odnośnie wyprawy i wstrzemięźliwości Żelaznych. - Gdy czuwa nad nimi odpowiedni człowiek, nie ważą się przeciw niemu wystąpić. Bardziej się obawiam, co się stanie, gdy mnie już zabraknie. - żeby jednak okazać choć trochę skromności i rozluźnić atmosferę dodał: - Chociaż pewnie bogate łupy z Starego Miasta zdecydowanie pomogły tego dokonać. - i znowu zaśmiał się wesoło. I w tym momencie pogrążył się w zamyśleniu - po co Theon, po 6 latach podróży - wrócił do Żelaznych Wysp? Czy to kolejny, który chciał tylko skorzystać na ich sukcesie? Czy może jednak jego intencje były bardziej przyjazne i szczere? - A jakież to wiatry Cię przywiały do domu, Theonie, po tylu latach?

Selwyn słyszał podobne przechwałki z ust swojego brata, więc tylko uśmiechnął się niemal nostalgicznie na wspomnienie wspólnych wypraw. Czasem zazdrościł możliwościom, jakie mieli młodsi synowie, na których nie spoczywało jawne brzemię władzy. A czasem znowu nie zazdrościł i cieszył się, że sprawuje nad czymś swoje panowanie i napawał się swoim autorytetem. Oj tak, władza uderzała do głowy jak dobre wino i uroda pięknych kobiet. Pociąg Blacktyde'a do dwóch ostatnich były szeroko znane, do pierwszego może nieco mniej, ale nigdy nie ukrywał że jest człowiekiem o ambitnych pragnieniach.

- Mój brat przyklasnąłby ci gdyby żył - powiedział, nie zdejmując uśmiechu z ust - Ostatnio trafił jednak na silniejszego lub bardziej cwanego od siebie, więc przyszło mi tylko oddać go falom oceanu.

Pokiwał głową słysząc odpowiedź Goodbrothera. Nie pomylił się aż tak bardzo, to i dobrze bo szkoda byłoby antagonizować tak wygadanego rozmówcę.

- O ile wiem to jak dotychczas fika cały i zdrów - uspokoił Theona, o ile wiedza o życiu jego ojca faktycznie dawała mu uspokojenie. Wszak nie każdy syn miał powody do wdzięczności względem swego rodziciela. Pragnienia młodzików nie zawsze szły w parze z ambicjami ojców, a z tego co Selwyn słyszał to młody Goodbrother nie opuszczał Wysp żegnany nazbyt wylewnie. W zasadzie to wręcz musiał salwować się ucieczką za zabójstwo kapłana. Cóż, temu akurat Złoty Przypływ się nie dziwił aż tak bardzo. Żercy Utopionego mieli często nie po kolei w głowie. No i utopili jego wuja, Baelora. Niby nie było co narzekać, wszak dzięki temu właśnie to Selwyn dziś sprawował lordowską władzę, ale... no rodzina to jednak rodzina, a wpływy kapłanów niepokoiły go bardzo. Któż wie czy kiedyś sam im nie podpadnie?

Nie były to jednak rozmyślania na teraz, zwłaszcza że król Harras zaproponował wspólną wieczerzę, gdzie mieli skupić się na weselszych tematach.

- Ja jestem za - entuzjastycznie odpowiedział więc lord Blacktyde - Już wkrótce pewnie czeka nas powrót na wyspy, a nie wiem czy uda mi się załadować na moje statki tyle wina ile bym chciał, więc wypada mi korzystać z lokalnych specjałów na miejscu.