Trakt Oceaniczny

Srebrna korona błyszczała na przedzie zatrwożonych wojsk, które prowadził władca Równin w stronę Wysogrodu. Wędrując przez trakt na swym rumaku, zapuszczał wzrok na piękne, zielone widoki. Wówczas zaczęły napływać do niego niezbyt przyjemne raporty odnośnie ataków grasantów na wozy z zaopatrzeniem. Równocześnie z tym dotarły do niego wieści o morskich bitwach stoczonych w okolicach Tarcz. Powiedziałbym, że równowaga wieści została zachowana. Wpierw jednak począł zastanawiać się, jaki ruch wykonać przeciwko partyzantce. A niestety możliwości były dobrze okrojone. Nakazał wówczas, by każdy wóz z furażem i zapasami chroniło odpowiednio więcej osób. Dostawcy wiedzieli, mniej lub więcej, ilu średnio ludzi napada na ich towary. Oakheart pragnął tę liczbę zdziesięciokrotnić. Nakazał również rozsyłać regularne zwiady dookoła drogi, którą pokonywali. A każdego napotkanego nieprzyjaciela eliminować.
Oprócz podjętych działań przeciwko regularnym atakom zaczął się przysłowiowo modlić. Pozostała nadzieja, iż ich liczebność zostanie ograniczona do poziomu, iż skutki nieprzyjaznych ruchów nie będą widoczne, gdy dotrą pod mury stolicy królestwa Reach.
Tematu podbicia statków wroga przy Tarczach postanowił nie komentować. Wystarczyło, iż wieści wprawiły go w dobry nastrój. W tymże czasie jego ludzie prawdopodobnie wracali już w stronę Starego Dębu, skąd też mogliby wspierać królestwo Równin, gdyby ktokolwiek spróbował je zaatakować.