Królewski Trakt

Siedział sobie właśnie na jakimś kamieniu i ostrzył pradawny miecz rodowy. Wesoło przy tym pogwizdywał, taki oto sielankowy widok zastał posłaniec.-- Bogowie, co się stało żeś tak zdyszany człowieku? Mów, mów ale też oddychaj!--podniósł lekko brew gdy usłyszał, że wieści dotyczą jego córki. Następnych chwil każdy z obecnych raczej nigdy nie zechciał wspominać. Torrhen zrobił dziwną, stateczną minę i lekkim uśmieszkiem przy którym drżały mu kąciki ust popatrzył na posłańca. Jego ręka cały czas jeździła osełką po mieczu, raz po raz. Potem z tą samą miną, odchylając lekko pod dziwnym kątem głowę spojrzał na towarzyszącego mu Rodrika a potem znów na posłańca.-- Mhm, mhm, mhmmmmmmm... AAAAAAAAAAAAAAA--wydarł się nagle Stark porywając się na drzewo znajdujące się obok, zaczął je rąbać bez opamiętania.-- JAK MOGŁA, KURWA WYRODNA.

Towarzyszył Królowi jak ten ostrzył "Lód" bardzo stary dwuręczny miecz z valyriańskiej stali, chluba rodu Starków. Nie wymienił nawet kilku słów z Królem a już przybiegł do nich posłaniec. Okazało się, że jakiś prostak z Czarnej Zatoki porwał córkę Starka. Twarz Lorda Cerwna, zrobiła się lodowata, spojrzał na Króla który robił się jak niestabilny dziki ogień aby w końcu wybuchnąć.  

Miał już kolejny dzień na Królewskim Trakcie, wojska Północy po krótkim postoju właśnie zwijały obóz, niby nic niezwykłego, lecz dziś najwyraźniej bogowie nie czuwali na Rodrikiem. Lord właśnie wracał z namiotu króla po kolejnej naradzie, minął jeszcze nie złożone namioty aby jak najszybciej dostać się do części obozu gdzie stacjonowały wojska Cerwyna. Przechodził obok grupy konnych, których przywitał gestem dłoni. Nagle jednak stracił równowagę aby chwile potem uderzyć o ziemie.  Zaklną pod nosem gdy ujrzał na czym się poślizgnął, nie mogąc nic na to poradzić chętnie przyjął i podziękował za pomoc. Teraz tylko musi szybko dotrzeć na miejsce przed tym jak jego ludzie zwiną mu namiot...  Szkoda, że służba dopiero co mu wyczyściła zbroje.

18/04/336AC

Kolumna Północy zatrzymała się i właśnie rozkładała obóz, zwiadowcy zostali rozesłani, warty były ustalane. Sam Lord Rodrik dbał o ład i porządek w swojej części obozu, raz na jakiś czas pomagał zbrojnym w rozkładaniu sprzętu, przecież nie będzie tylko darł się na nich i mówił co mają robić. Gdy prace postępowały, a Cerwyn znalazł wolną chwile jego zaprzysiężona podeszła do niego.
- Lordzie.. - Powiedział kłaniając się, - Dotarły do mnie niepokojące plotki o waszej osobie - Przerwał na chwile - Z pewnością są one nieprawdzie, ale myślę, że chciałbyś wiedzieć o tym. - Powiedział, gdy Lord dał gestem ręki aby kontynuował, zbrojny rozejrzał się wokół - Dowiedziałem się od mojego przyjaciela w służbie rodu Karstarków, że Lordowie podobno szepczą iż  za mało podarowałeś mieczy Starkowi. Mają wątpliwość co do twojej lojalności. - Powiedział, nerwowym głosem, nie musiał długo czekać na odpowiedz Cerwyna. - Wojna nie sprowadza się tylko do ataku ale i do obrony. Dużo ludzi o tym zapomina - Stwierdził chłodno - Żołnierze których tu przyprowadziłem są dobrze wyszkoleni, może dlatego nie zdążyłem z rekrutacją większej ilości zbrojnych. .  - Przerwał tym samym skończył wywód na temat plotek. - Wezwij Lorda Umbera i Karstarka do mojego namiotu. Musze z nimi pomówić.

- Biegnij poinformować Króla - Powiedział - Czarne skrzydła, czarne słowa - Dodał jak żołdak wyszedł.

Lord Cerwyn postanowił, że wyruszy  wcześniej - jak to miał w zwyczaju - Z resztą, miał pilne sprawy do załatwienia które nie mogły czekać. Wziął ze sobą swoją wierną gwardie oraz zaprzysiężone tarcze, Rodrik spokojnie uznał, że taka grupa zbrojnych wystarczy i odstraszy nawet większe grupy bandytów.
Wjechali w gęsty las, nawet słońce miało trudności w przedostaniu się przez nie. W przeciągu chwili kilku zbrojnych wpadło w wilcze doły - Zawrócić konie! - Krzyknął Lord Cerwyn, wyciągając miecz i zawrócił konia. W pierwszych sekundach już zaczynały padać rozkazy od Rodrika, Zbrojni mieli połączyć się w dwójki i ruszyć jak najszybciej się da w stronę z której przyszli wyżynając każdego kogo spotkają na drodze, Lord Cerwyn natomiast ruszył przez środek kolumny na jej początek, gnając jak najszybciej się da i prowadząc resztę zbrojnych do bezpiecznego miejsca.
- Zamek Cerwyn! - Krzyknął jeszcze raz aby pokazać rozbójnikom z kim mają do czynienia.

Plany, planiki:

Rodrik mógł tylko zakląć we własnych myślach, jego ludzie sobie nie radzili. Bandyci ich zaskoczyli i przejęli inicjatywę nad walką, jednak Rodrik nie miał zamiaru im dalej na to pozwalać. Przesunął się na przód kolumny, gdzie zostal zatrzymany przez pięciu banitów, całe szczęście dwie jego tarcze poświęciły się i zatrzymały plugawych banitów. - Zapamiętam to -  Pomyślał i pojechał dalej wydając przy tym jeszcze jeden rozkaz - Przebić się i wycofać za wszelką cene! - Krzyknął i pomknął przed siebie, gdy był już w odpowiedniej odległość zatrzymał się i czekał na swoich ludzi którym wydał polecenia. Podzielić się na trzy grupy, jedna zaszarżuje centrum pozostałe dwie pozbędą się łuczników i kuszników.

Wiadomość dla MG:

Obserwował pole bitwy z pewnej odległości, zbrojni walczyli lepiej i odzyskiwali inicjatywę po zasadzce. Widząc pierwszych jeźdźców który nadjeżdżali w jego strone, uniósł miecz do góry i dwa razy zatoczył kręgi w powietrzu tym samym okazując miejsce zbiórki. Chwile potem wokół Rodrika zebrało się aż dziesięciu gwardzistów. Tuż po wypowiedzeniu rozkazów w jego rumaka trafiły strzały dotkliwie raniąc jego konia - Prr, Spokojnie - Powiedział cicho i poklepał zwierze po szyi, wątpił aby cokolwiek to dało - zwłaszcza, że koń ma strzale w głowę - Nie ociągając się ześlizgnął się na ziemie, żeby zamienić się koniem ze zbrojnym. W końcu ruszyli, Rodrik poprowadził szarżę w centrum krzycząc tym razem bardziej rozsądniej - Zamek Cerwyn! - Jego ludzie tuż po nim zawtórowali okrzyk pędząc co raz szybciej w strone wroga. I nagle, świst, pisk konia oraz głuche uderzenie o ziemie przerwane trzaskiem pękającej kości - Niech inni porwą te strzały! - Zaklną w myślach pojękując przy tym, z początku chciał odruchowo złapać za bolącą rękę ale w ostatniej chwili się powstrzymał. Przewrócił się na plecy i rozejrzał po polu bitwy, szukając swojego miecza wzrokiem, gdy go odszukał- ponownie - Przewrócił się na lewą stronę doczłapując się do miecza aby potem chwycić rękojeść i ruszyć dalej do walki

---

Nim doszedł do centrum  bitwy, to walka już była zakończona. Zbrojni wyżynali ostatnich banitów a jeńców których pochwycili prowadzili na środek drogi.  Gdy już wszyscy zebrali się w jednym miejscu Rodrik począł wydawać rozkazy - Niech kilku zbrojnych pilnuje terenu wokół nas, może być ich więcej. Wasza trójka, zebrać rannych w jednym miejscu i ich opatrzyć. - Powiedział i wskazał zdrową ręką gwardzistów - Wasza dwójka niech zacznie sprzątać trakt z ciał. Reszta przeszukać jeńców i macie ich pilnować - Po ich przeszukaniu i związaniu im rąk podszedł do nich trzymając nadal miecz w lewej ręce - Zaatakowaliście Królewskiego Namiestnika i jego ludzi nie ominie was kara. - Powiedział chłodno, przeszywając ich wzrokiem - Możecie jeszcze coś dobrego zrobić zanim dosięgnie was sprawiedliwość. Odpowiadajcie na moje pytania. - Przerwał na chwile - Jest was tu więcej? Macie gdzieś kryjówkę?  - Powiedział i gdy uzyskał odpowiedz zapędził ich do pracy w pracach porządkowych. Mieli jeszcze wykopać  jedenaście grobów dla gwardzistów Namiestnika oraz dla zaprzysiężonej tarczy.  Po ogarnięciu wszystkiego odbył sie krótki pogrzeb.

---

Siedem lin zawisło na drzewach, siedem pieńków na których stali banici a pod nim klęczał jeden z rabusiów. Rodrik podszedł do niego, wysłuchał ostatnich słów - Ja, Lord Cerwyn i Królewski Namiestnik skazuje was na śmierć - W tej chwili wziął zamach i uderzył w szyje skazanego do skutku dopóki głowa nie odpadła, podczas tego siedem pieńków zostało usuniętych przez zbrojnych Rodrika. Bandyci wili się  próbując złapać oddech aż w końcu znieruchomieli. Wszyscy wsiedli na konie i pojechali w dalszą drogę. Sprawiedliwość została wymierzona starą Północną tradycją.

Wiadomość dla MG: