Przedpola Solanek

Shireen postanowiła poczekać trzy dni by jej ludzi spokojnie złożyli pod Pentos katapulty. Czekała już tyle lat, mogła poczekać marne dni. W końcu jednak zdecydowali się wypłynąć... Na początku ruszyli wzdłuż brzegów Essos na północ by nagle odbić na zachód wprost do Zatoki Krabów, trzymając się Szczypcowego Przylądka.  Meli w ten sposób zamiar płynąć przy brzegach Targaryena, omijając patrole morskie Doliny oraz Zatoki. Potomkowie Viserysa ponoć stracili flotę na Czarnym Smoku, nie było więc czego się obawiać, ale jednak Shireen nakazała zachować czujność. W końcu znaleźli się na miejscu... Pięć galer z najświeższymi rekrutami zablokowało port, lokując się w pobliżu małego zameczku Coxów. Utrzymywali się poza zasięgiem obrońców, gotowi by podpłynąć na sygnał królowej i ostrzelać go z machin oblężniczych obecnych na okrętach. Reszta ludzi wraz ze sprzętem zeszła na brzeg trochę wcześniej - galery zaczekały przed blokadą aż reszta się desantuje, by nie alarmować wroga - i jazdę natychmiast posłano do odcięcia miasteczka. Piechota dołączyła wkrótce później.
Dowódczyni nakazała przygotować i umocnić obóz - miały powstać zasieki oraz wilcze doły - wystawić warty, rozstawić pluteje oraz rozesłać patrole po okolicy. W końcu też mężczyzna pod chorągwią pokoju został wysłany do Solanek by nakazać władcy miasta przybycie. Łucznicy na galerach mieli zabić wszelkie wylatujące z twierdzy na południe kruki, aby Targaryen nie został powiadomiony lub powiadomić królową jeżeli wróg jednak otrzyma wiadomość. Na Coxa czekała w pełnym rynsztunku - poza hełmem - przed swoim obozem. Towarzyszył jej jej pierworodny i dziedzic, przystojny młodzieniec, a także jej mąż, zaprzysiężona tarcza i dwóch oficerów. Wokół ustawionych było sześciu rycerzy dzierżących chorągwie Baratheonów.
- Lordzie Cox - przemówiła, gdy gospodarz się zjawił. - Jeżeli jeszcze nie poznajesz, to przypomnę ci kim jestem. Shireen Baratheon, córka i dziedziczka Stannisa Baratheona, prawowita królowa Westeros. Wróciłam do domu i oczekują hołdu od moich lojalnych poddanych. Solanki zostały wybrane jako idealne miejsce by rozpocząć kampanię.
Nie miała zamiaru owijać w bawełnę, Żelazny Tron należał do niej przez wszystkie prawa Westeros i Cox dobrze to wiedział. Jego wybór był teraz prosty...
- Klęknij przed swoją królową, lordzie Cox - odezwał się sir Andrew Storm, jej gwardzista.

Więc lord Cox należał do zdradzieckiego miotu. Dobrze, dostanie czego chciał. To jego miasteczko na skraju niczego nie mogło mieć więcej niż dwóch setek zbrojnych, nie wspominając już o jego żałosnym zameczku. Zdobycie tej konstrukcji będzie kwestią kilku dni, a atak był bezpieczny biorąc pod uwagę zestrzelone ptaki. Łucznicy na okrętach mieli jednak wciąż uważać na kolejne próby, podobnie ci wokół osady na lądzie.
- Przekażcie załogom galer by podpłynęły na tyle blisko by katapulty i balisty sięgnęły zamku, niech rozpoczną ostrzał tej marnej twierdzy - nakazała bez żadnych emocji. - Mogą stosować ogień. To samo tyczy się jednej z naszych katapult na lądzie, niech miota pociski w stronę zamku. Druga ma stworzyć wyrwy w palisadzie miasteczka, chcę mieć ich jak najwięcej.
Ostrzałem ze strony lądu dowódczyni postanowiła pokierować sama, a wraz z nią był czterdziestoosobowy oddział jazdy gotowy do interwencji w wypadku wypadu wroga. Pozostali zbrojni szykowali do końca obóz oraz jego umocnienia, część miała również misje zwiadowcze. Shireen miała zamiar ostrzeliwać zamek oraz palisadę do ostatniego dnia miesiąca i zobaczyć jakie przyniesie to efekty.

Lord Cox próbował wypadu. Bardzo dobrze, bardzo dobrze... Łatwiej będzie wybić jego ludzi w polu. Gdy tylko wyjazd wojsk ich wroga został zauważony, zagrano na alarm. Królowa dała jasne rozkazy, strzelcy mają posłać salwę w nadjeżdżających ludzi Coxa, myryjscy kusznicy przede wszystkim powinni dobre się tu spisać. Wówczas cała jazda w obozie sformuje się i zaszarżuje w kontrze na przeciwnika. Piechota zaś uda się za towarzyszami by dołączyć do walki i pomóc w zmaganiach z przyszpiloną i unieruchomioną już kawalerią lorda Solanek. Królowa koordynowała działania swoich wojsk będąc blisko akcji, acz nie atakując w pierwszej linii. Jeżeli ta mała potyczka dobrze pójdzie, zamek będzie musiał poddać się już dzisiaj.

Bitwa zakończona sukcesem! Stracili kilkunastu dobrych ludzi, acz straty wroga były o wiele brutalniejsze. Królowa nakazała opatrzeć rannych zbrojnych, a później zająć się ludźmi przeciwnika, którzy po zapewnieniu pomocy mieli zostać związani i przydzieleni pod straż w obozie. Wszystkich należało rozbroić, ich oręż oraz broń przydadzą się później. W stronę zamku kazała natomiast posłać jeszcze dwie salwy z machin, po czym ostrzał wstrzymano. Do nowego lorda Coxa - starego głupca znaleźli martwego w polu - posłano gońca. Miał on do wyboru poddać się przed Shireen i przywdziać czerń, oszczędzając tym samym życie swoich ludzi, lub walczyć i zginąć jak jego ojciec, skazując na ten sam los swoich zbrojnych. Posłaniec miał powrócić z odpowiedzią, nowy władca miasteczka nie dostał luksusu czasu do namysłu. W końcu trwała wojna, należało działać zdecydowanie.

Gdy tylko poseł przybył Shireen kazała trąbić do ataku. Kilkudziesięciu ludzi w pełnym wyłomów zamku, dla jej kompanii będzie to krótka rozprawa. Strzelcy pchając przed sobą pluteje ruszyli by zasypać obrońców dwiema salwami nim wojska ruszą do szturmu, piesi zamykali krąg za nimi, jazda rozjechała się w czterech oddziałach w regularnych odstępach gotowa zapewnić wsparcie przeciwko kolejnym wypadom. Wtedy też - niespodziewanie - obrońcy wysunęli się po raz drugi. Mały oddział zaszarżował, a kilka osób próbowało uciec. Żałosne... Tak jak ostatnio strzelcy mieli posłać salwę w nadjeżdżających, a konni oraz piesi mieli za zadanie dokończyć dzieła. Wówczas natychmiast miał rozpocząć sie szturm na miasteczko i twierdzę. Oddział konny tuż przy królowej miał zaś zająć się uciekinierami, nie chciała ryzykować, że przebiją się przez zamykającą powoli pierścień piechotę. Wkrótce Solanki powinny paść, a wraz z nimi Shireen zdobędzie przyczółek w Westeros i zasoby potrzebne do prowadzenia wojny przez kolejne miesiące.

Bitwa przebiegła pomyślnie dla sił królowej, acz głupota młodego lorda doprowadziła do tragicznych wypadków, których dwie propozycje kapitulacji mogły pozwolić uniknąć. Uzbrojenie martwych nakazała zebrać, rannych opatrzyć, pojmani ludzie Coxa mieli dołączyć do więźniów. Młoda lady Cox miała zostać natychmiast opatrzona i zaprowadzona do zamkowego maestera, by zajął się jej raną. Ciało trzyletniej dziewczynki trafić miało do septu, pod opiekę Milczących Sióstr, niech przygotują ją do pochówku. Okręty Shireen miały w tym czasie wpłynąć do przystani, a oddziały opanować zamek. Na ludzi lorda Coxa czekały lochy. Pozostali zmarli w bitwach mieli zostać pochowani kilkadziesiąt metrów od miasteczka. Po opanowaniu Solanek jej ludzie mieli rozgłosić wśród ludu powrót prawowitej królowej oraz zająć się naprawą uszkodzonych umocnień. Jeszcze tego dnia wieczorem w sali tronowej zameczku oczekiwała na raport oraz spotkanie z nową lady Cox, jeżeli jej rana zostanie dobrze opatrzona przez maestera i będzie w stanie się stawić. W razie czego ze względu na ranę królowa pozwoli jej siedzieć w czasie rozmowy.