Zamtuz "Muszelka Czarownicy"

Quhuru Nao, POTĘŻNY letniacki kapitan piratów, zasiadał na miękkich poduszkach w jednym z lepszych zamtuzów na Gogossos i bawił się przednio. Na kolanach miał cycatą dziewkę z Naath, która chichotała miło, ocierając się o niego i pieszcząc językiem jego szyję oraz ucho, puchar pełen był pysznego, słodkiego wina, a wokół zasiadali jego ulubieni kompani z załogi, z którą dzielił tak wiele trudów i niecnych czynów. Co zaś ważniejsze - mieli co opijać.
Z jednej strony powrócili z obfitych łowów, zajmując kilka kupieckich okrętów przepływających przez stopnie i zapełniając swoje ładownie towarami, złotem oraz niewolnikami. Trzy z tych łajb sprowadzili też do miasta, gdzie sprzedali je z zyskiem. Reszta? Reszta zapewne rozbiła się już na skałach Szarej Szubienicy lub Krwawego Kamienia. Drugą rzeczą, może nawet bardziej radosną, ponieważ nie tak częstą jak udana wyprawa, była śmierć wroga. I to jaka! Uszu Quhuru doszły wieści o śmierci Jalabhara Qhoqua, który zginąć miał na łowach w dżungli wokół domeny swego ojca. Nao nie był powstrzymać śmiechu, ponieważ wiedział co w tej głuszy się czaiło i za czyją sprawą. W dodatku późniejsze okoliczności tym bardziej go bawiły. Ciało jego nieprzyjaciela miała wykraść jakaś szalona, cudzoziemska kurwa, którą wziął na kochankę. Kurewsko to było zabawne, naprawdę!
Pirat spędzał więc czas wznosząc kolejne toasty za sukcesy swoje i swojej załogi, a także opowiadając różnego rodzaju krzywdzące i prześmiewcze historie na temat swojego zgładzonego - jak wierzył - wroga.