Ulice Tyrii

Strażnicy Tyrii byli Valyrianami. Nad ich głowami latały ogromne, ziejące ogniem gady. Do tego mieli świadomość, że są ludzie, którzy po prostu na nich latają. Wykorzystywanie niedźwiedzia jako wierzchowca nie było więc czymś, co szczególnie by ich zszokowało. Prawda, nie widzieli kiedykolwiek wcześniej żeby ktoś to robił, ale nie było to dziwniejsze od rzeczy, do których przywykli. Wciąż jednak było to nietypowe, a Grzmot był wielkim zwierzem, tak więc Rickard został zatrzymany i dokładnie przepytany. Jego odpowiedzi uznano za wystarczające i wpuszczono go do miasta. Oczywiście jasnym było, że jakiekolwiek zakłócenie porządku ze strony zwierza będzie oznaczało konsekwencje.

Wszystkie kolejne sprawy jakie Jeleń zaplanował w mieście były mało skomplikowane i bez problemów odhaczał je jedną po drugiej. Niedźwiedź został zakwaterowany, nocleg znaleziony, wino zakupione, a na sam koniec przedstawiono prośbę jednemu z miejscowych mistrzów płatnerskich. Mężczyzna był dość sceptycznie nastawiony do pomysłu, ale list polecający z Valyrii zdawał się przechylić szalę na korzyść Rickarda. Teraz musiał tylko pomierzyć "klienta" i pomyśleć jak zlecenie wykonać. W końcu ni to był człowiek, ni to był koń. Inny nie tylko rozmiar, ale również budowa. Pewne szacunki płatnerz podał, a wkrótce podać miał i konkrety. Durrandona przy okazji zapytał o preferowany wygląd czy akcenty pancerze. Jakiś kolor? Wzory? Ozdoby? Gołej blachy kuć nie kuł, o czym Jeleń zdążył się już przekonać, ponieważ służyła za marną reklamę.

Owszem, na śmierć nie mieli zamiar niedźwiedzia wystawiać. Rozumieli wszak co znaczy "przechowanie". Na koniec pobytu Rickard mógł dowiedzieć się, że jego zwierz rozerwał trzy wilki i dwa cieniokoty. Sam ucierpiał jedynie dwie powierzchowne rany, które już zaczęły się goić. Można powiedzieć, że był to bardzo dobry układ. W końcu przyda mu się trochę ruchu i ćwiczeń.

Wybór dodatkowych usług oraz dopłata sprawić miały, że przed wielkim niedźwiedziem i jego jeźdźcem otworzą się pewne nowe możliwości. Pożądany typ zdobnictwa został uznany przez mistrza za zadowalający, aby nie musiał się wstydzić za nijakość wykonanego zlecenia. Lokalne targowiska okazały się tymczasem puste. Przynajmniej jeżeli chodziło o pożądane, wysoce rzadkie i nietypowe, przedmioty. Różnego rodzaju żywność - złociste zboża, soczyste owoce, świeże ryby, kraby czy małże, różnorakie trunki, to wszystko mogli dostać. Ozdoby ze złota, srebra i brązu? Jak najbardziej. Także wyroby z wełny czy jedwabiu nie były poza zasięgiem bywalców kolorowych, tyryjskich rynków. Niestety nie takich rzeczy Rickard poszukiwał. Jedyne co znalazł, to cień pogłoski.