Wielka Sala

Streszczony przez wojowników opis tego, co zastali w lochach nie zrobił większego wrażenia na Skagirze. Oczywistym przecież było, że nie dostałby wizji uratowania byle kogo. Przedwieczni nie dbali o życie większości swych wyznawców, więc ów mąż musiał znaczyć na tyle dużo, by wnieść coś do misji, jaką Thenn prowadził. Niemniej, rad był z zasłyszanych wieści, gdyż znaczyło to, że mężczyzna potrafił sobie nieźle radzić, będąc nawet w łańcuchach.
Przyjrzał mu się więc, lustrując od stóp do głowy, kiedy przyprowadzono byłego już jeńca przed jego oblicze. Z pewnością był wojownikiem i to bardzo dobrze wyposażonym wojownikiem. Z tego, co zdążył się już dowiedzieć, stalowe, pełne uzbrojenie było rzadkością i to nawet wśród ludów wydobywających ten metal. Czy był dobrym wojownikiem..? Tego nie wiedział. Coś mu jednak mówiło, że ten szyderczy uśmiech na hełmie nie był tam bez powodu.
- Znasz język Vaertigerna..? - zapytał w języku Valyriańskim. Jeśli nie doczekał się odpowiedzi, zapytał o znajomość swego ojczystego języka, rzecz jasna w nim przemawiając. Nie doczekawszy się odpowiedzi, zirytowany, rozkazał posłać po Czarownika. Matka z akolitą dokończy składanie ofiar, a jemu tu przyda się ktoś znający szerzej świat i jego tajniki. W tym czasie Wybraniec zaprosił mężczyznę do stołu, wskazując miejsce przy ławie na przeciw siebie. Do uczty jeszcze kawałek, ale przynajmniej posilić się jakoś mógł.
Po przybyciu Czarownika i krótkiej rozmowie, okazało się, iż jeniec mówi w języku Andalskim. jak mu wytłumaczono, mężczyzna pochodził z ludu zamieszkującego daleko na wschodzie, który przybył na ten kontynent ze świętą misją. Mało go to w tej chwili obchodziło właściwie, więc szybko zbył historyjkę.
- Dobrze wykonana broń. - położył przed sobą na stole wielki miecz po tym, jak już go obejrzał. W zasięgu ręki andala, rozpychając nieco postawioną zastawę. - Powiedz kim jesteś i dlaczego jesteś tak ważny dla naszych Bogów, że kazali mi cię uratować..? Co możesz zaoferować, byś okazał się przydatny w osiągnięciu naszego celu..? - z góry zakładał, że mężczyzna jest gorliwym jak on wyznawcą Przedwiecznych i nie są mu obce tajniki jego misji. Wszystkie słowa Wybrańca oczywiście tłumaczył Czarownik...

Zmrużył oczy, przyglądając się mężczyźnie. Niezbyt podobała mu się myśl, by nawracać kolejnego ślepca na właściwą drogę. Głównie przez wspomnienie na temat pieprzonej Boltonówny, która zdradziła tak jego, jak i Bogów. Może jednak ten człowiek okaże się oddanym sługą, jeśli wróci na wyznaczony kurs..? Zastanowi się również nad mieczem. Osobiście nic magicznego w nim nie wyczuł.
- Czujesz coś z tego, co on mówi..? - zapytał Czarownika, wskazując brodą leżący miecz. Zakładał bowiem, że skoro mężczyzna tak biegle posługuje się magią, jest w stanie wyczuć coś z przedmiotu. Jeśli rzeczywiście był magiczny i pragnął krwi, był dla Skagira idealnym narzędziem. Już on by nakarmił.
Co jednak, jeśli to nie o broń Przedwiecznym chodzi, a o człowieka..? Bo miecz z pewnością musiał im służyć, nie bez powodu wszak pragnął krwi. Ale co jeśli..?
- Nasi Bogowie. - rzekł, ponownie spoglądając na mężczyznę. - Przedwieczni. Ci, którzy przed wiekami zostali zamknięci w katakumbach na odległej wyspie. My natomiast jesteśmy ich narzędziami na świętej ścieżce do ich uwolnienia. - odpowiedział mężczyźnie, po czym spojrzał na Czarownika.
- On lub miecz, nieważne. Ważne, że przedmiot tak chętnie służący Naszym Bogom wraca na prawidłową ścieżkę i będzie mógł w ich imieniu chłeptać krew. Damy mu szansę wykazać się i wyczulić słuch na zew Przedwiecznych. - zadecydował, równocześnie wracając wzrok na Andala.
- Czego pragniesz..? - zapytał, w zasadzie praktycznie nie dając mu czasu na odpowiedź. - Nasza obecność tutaj nie jest przypadkiem. Nie bez powodu Bogowie wskazali mi w wizji ciebie i ten zamek, inaczej złupilibyśmy wyspę i płynęli dalej. Służąc z nami Przedwiecznym możesz zyskać wiele ich łask. Spójrz na mnie. - rozłożył szeroko ręce. - Zabiłem w walce przynajmniej pięć setek, nieważne czy to olbrzym, czy grupa doświadczonych wojowników z Północy. Nikt nie jest w stanie stanąć mi na drodze. Z nami przelejesz jeszcze mnóstwo krwi, a kto wie, jeśli okażesz się odpowiednim sługą, być może i Ciebie Bogowie obdarują swoją łaską. - rzekł do mężczyzny, jednocześnie oferując mu dołączenie do drużyny...