Przedpola Księżycowych Wrót

Ostatnie zmagania turnieju zakończyły się. Tłum gapiów zdążył uczcić z zachwytem zwycięzcę i ochłonąć już nieco. Wydawałoby się, że nic więcej się nie wydarzy, kiedy to ze swego miejsca uniósł się Ojciec Wiernych. Znajdujący się w jego pobliżu rycerze Synów Wojownika uderzyli w tarcze i unieśli głosy, uciszając wszystkich przed przemową Awatara Siedmiu.
- Andalowie, rycerze, wierny ludu Doliny! - zawołał Wielki Septon. - Wspaniałym było widowisko, które mogliśmy oglądać i z uśmiechem patrzy na nas dzisiaj Wojownik, podczas tego zwieńczenia największego turnieju jaki widziała w swej historii Dolina Arrynów - twarz starca zdobił do tej pory łagodny, opiekuńczy uśmiech, jednak po wypowiedzeniu tych słów przybrała ona surowy i poważny wyraz. - Niczym jednak innym niż pustą pychą są popisy rycerskiego rzemiosła jeżeli ich wykonawcy nie wykorzystują swoich darów w praktyce! Dzisiaj, kiedy tyle wspaniałych przymierzy zostało zawartych poprzez więzy krwi i przypieczętowanych w braterskiej rywalizacji nadszedł czas, aby ogłosić wielkie dzieło, które na próbę wystawi wszystkich wspaniałych mężów zmagających się tu w ostatnich dniach - zapowiedział podniośle Awatar. - Za propozycją królewskiej pary Doliny Arrynów i pod przewodnictwem Siedmiu, Wiara zadecydowała, aby ogłosić Święty Marsz na Ziemie Burzy!
Deklaracja Wielkiego Septona, pierwsza w swoim rodzaju, wywołała wielkie poruszenie pośród wszystkich zgromadzonych. Wszyscy obecni, od najniższego prostaczka po największych lordów, zastanawiali się co dokładnie oznaczało to dla Doliny i ich przyszłości.
- Wszyscy mężni i wierni Siedmiu ludzie powinni przyłączyć się do tego wielkiego dzieła! Jeśli czujecie niemoc i wątpicie w swą użyteczność, albowiem jesteście jedynie jednymi z maluczkich, nie lękajcie się! Zawierzcie swoim panom, szukajcie rady septonów i módlcie się do Siedmiu, aby użyczyli im swojej mądrości we wsparciu naszej świętej misji! - kontynuował Ojciec Wiernych, kiedy szmer wywołany przez szepcących między sobą ludzi nieco ucichł. - Za pół roku, pierwszego dnia szóstego księżyca, nasze siły wyruszą ku Ziemiom Burzy i wyzwolą je spod władzy ciemnoty, zabobonu i leśnych demonów! Światło Siedmiu oświeci tę krainę, tak jak oświeciło Dolinę Arrynów! Każdy kto przyczyni się do spełnienia tego dzieła zyskać może dla siebie miejsce w tej nowej domenie, a przede wszystkim liczyć będzie mógł na przychylne spojrzenie bogów!
Plany snute za zamkniętymi drzwiami stały się oto przyszłością setek tysięcy ludzi. Nie było już odwrotu, a przynajmniej nie takiego, który okazałby się łatwy. Zebrani Andalowie wznieśli tymczasem okrzyki, witając z radością słowa Wielkiego Septona. Najgłośniej zadowolenie okazywali wojownicy Ogara, chociaż znaleźli się również rycerze Blackstone'a, Thosley'ów czy andalskich władców Doliny, którzy niewiele im ustępowali. Jeżeli ktoś chciał mocno się przyglądać, to nawet kilku pasowanych mężów w barwach Arrynów - ich zaprzysiężonych rycerzy - bardzo entuzjastycznie podeszło do deklaracji. Pośród Pierwszych Ludzi reakcje były drastycznie różne. Niektórzy - raczej chętniej okazujący swą nową wiarę - również wydawali się w pewien sposób podekscytowani. Niektórzy nawet dołączyli do okrzyków z zapałem płonącym w oczach. Inni byli milczący. Ich twarze ponure i zmartwione. Konkluzja mogła być jednak taka, że kraj nie był rozdarty w pół. Część Pierwszych Ludzi radowała się razem z Andalami, ale żaden Andal nie wydawał zamartwiać się wraz z Pierwszymi Ludźmi.

Wielki Septon zakończył swą mowę, jednak temat Świętego Marszu dopiero się zaczynał. Ojciec Wiernych miał jeszcze zamiar pomówić na ten temat z wszystkimi przywódcami Andalów, którzy znajdowali się na miejscu - Arrynami, Thosley'ami, Bar Emmonami, Eleonidami, Blackstonem i Ogarem. Szkoda było zmarnować tak dobrą okazję do poczynienia pierwszych przygotowań skoro już się zebrali, prawda? Rycerze Synów Wojownika poinformowali wszystkich władców o pragnieniu Awatara Siedmiu. Oczekiwał ich tego wieczora.