Polanka nieopodal zamku

Ser Glendon, bo tak się nazywał zbrojmistrz Sharp Point, czekał już na umówionym miejscu. Starszy ten już jegomość dni swej świetności i rycerskiego rzemiosła miał już za sobą i z pewnością wolałby spędzić czas w zaciszu komnaty lub, jeśli musiał, na dziedzińcu doglądając treningu kilku zbrojnych których posiadali w Sharp Point niźli chadzać po krzakach i ucząc księcia jak władać bronią. Jeśli wszak przez okres jego dzieciństwa nie zdołał go nauczyć za który koniec należało trzymać miecz, to wątpił, że zrobi to teraz. Mimo to nie skomentował w żaden negatywny sposób decyzji Togariona czy samego Beriona na jego ponowione zainteresowanie walką. Wprost przeciwnie, wyraził szczerą nadzieję, że tym razem spisze się o wiele lepiej jako nauczyciel.
- Oh. Jesteście już książę... - Powiedział mężczyzna wstając ze stęknięciem z pieńka na którym siedział. - To dobrze. Możemy więc pewno zaczynać jeśli nie macie nic przeciwko... Nie wiedziałem czym będzie książę chciał zacząć i jak wyglądają jego warunki fizyczne, także zabrałem kilka ćwiczebnych sztuk oręża. - Powiedziawszy to wskazał na kilka sztuk broni, w większości o stępionym ostrzu mieczy długich i krótkich, paru obuszków czy toporków, a także tarczę, gambeson, hełm i rękawice do ochrony
- Jesteście czymś konkretnie zainteresowani w treningu czy wolicie zdać się na mnie? - Zapytał się.

Zbrojmistrz jeno skinął na to głową i kazał mu przyodziać. Jak powiedział - trzeba było najpierw przetestować Beriona, sprawdzić jak się porusza, jak macha mieczem, jak wygląda jego wytrzymałość, słowem - sprawdzić na jakim poziomie znajdowały się jego umiejętności, choć Glendon mógł słusznie podejrzewać, że nie były one wysokie. Kto wie? Może jednak miał zostać zaskoczony? W każdym razie ubrał się on i dobrał sobie broń podobną do tej używanej przez księcia - miecz, tarczę, gambeson, otwarty hełm i rękawice. Poruszał się w tym chwilę, zamachał kilka razy na próbę i stęknął mrucząc pod nosem, że jest już na to zdecydowanie za stary. Polecił młodzieńcowi także kilka razy zamachać mieczem, wymienili się kilkoma próbnymi ciosami nim po tak krótkiej rozgrzewce mężczyzna zakomenderował, że mogą zaczynać na poważniej.
Jak powiedział - mieli przeprowadzić zwyczajną walkę treningową w trakcie której będzie obserwował i oceniał księcia. Jak książę wypadł? Cóż... Słabo. Bardzo słabo. Zbrojmistrz, mimo swego wieku, wciąż okazał się szybszy od mającego problemy z poruszaniem się Berionem i zaatakował go pierwszy, ale nie zdołał go zaskoczyć bo ten sparował cios. Rozochocony swoim małym sukcesem książę przeszedł do ataku, jednakże tak niefortunnie, że niemal się wywrócił i stracił broń którą walczył. Potem zaś na księcia posypały się ciosy - jeden, drugi, trzeci i czwarty. Każdy celny i każdy dość bolesny. Raz udało mu się co prawda kontratakować i zdołał nawet dosięgnąć zbrojmistrza, ale nie wyglądało nawet na to że poczuł on uderzenie. W końcu zbrojmistrz litościwie zdecydował się zakończyć tą pożal się Siedmiu walkę.
- Hmm. Tak... Nie poszła wam wcale źle, książę. - Powiedział pocieszająco. - Ale jest wiele rzeczy, które wymagają poprawy. Hmm. To co ja bym proponował na wstępie, to by książę podniósł nieco swoją tężyznę fizyczną. Może to zabrzmieć kontr intuicyjnie, ale walcząc w byle łachu długo nie przeżyjecie jeśli ktoś was zaatakuje. Jakiś napierśnik lub nawet lepiej, kolczuga, to by się wam zdała... Tak. A by to dźwigać, szczególnie kolczugę, trzeba mieć trochę siły. Poza tym tarcza. Każdy głupi umie używać tarczy, ale nie każdy wie jak jej używać dobrze. Poza tym, tarczę można mieć prawie zawszę pod ręką i łatwo ją wyekwipować. Co jeszcze, co jeszcze... No, ogółem bym wam radził nieco pomachać mieczem, nabrać wprawy i nabrać nieco trochę więcej ciała i przyzwyczaić się do ciosów, ot co byście ich tak mocno nie odczuwali. To tak na początek...