Wybrzeża Słodkiej Siostry

Nadszedł czas na ostatnią konfrontację z Siostrzanami. Jak na razie Wilki pozyskały do swojej sprawy Torrenta oraz Longthorpe'a, a także ich floty, żołnierzy oraz wyspy. Pozostało teraz przekonać do zniszczenia Alestera pozostałych dwóch panów w Sióstr. W drodze na Słodką Siostrę - zachowując podobny szyk co dotychczas - Leman postanowił od razu wypytać swoich stronników jakimi dokładnie liczbami okrętów dysponują oraz jakich flot spodziewać można się po innych lordach Doliny. Graftonowie z tym ich portem pewnie będą największą drzazgą w boku na wodzie, ale inni... Nie powinni być raczej wielką siłą, zwłaszcza, że Pryor i Elesham zostali już wyeliminowani.
Po dotarciu na wyspę, o ile nie wydano im morskiej bitwy, znaleźli miejsce by wylądować bezpiecznie i rozłożyć obóz, do którego mieli zamiar zaprosić na rozmowę Sunderlanda i Borrella. Napić się, pojeść i pogadać. Linia argumentacji była właściwie taka sama - Alester to słaby tchórz, którego trzeba zgnoić i nie zasługuje na lojalność Siostrzan. Dureń nawet własnych bachorów nie umiał upilnować, a plotka niosła, że te pokładały się z Ibbeńczykami w wielorybich flakach pod pokładem brudnego okrętu. Wyspiarze tymczasem zasługują na niezależność oraz łupy z plądrowania Doliny, a jak było widać po obecności Torrenta i Longthorpe'a wielu z nich podzielało to zdanie. W razie niechęci lordów Leman gotów był zaproponować im to samo co wcześniej Longthorpe'owi - pojedynek o to czy do nich przystąpią, czy też opuści ich ziemie i uszanuje ich neutralność tak długo, jak długo sami nie wypłyną go zaatakować. Mogli walczyć normalnie, albo też na przykład zmagać się w obalaniu kubków gorzałki.