Wielka Sala

Tempa podróży dużego nie narzucał, albowiem podróże owe lubił i znajdował przyjemność w przesiadywaniu na drakkarze, który przemierzał wody, choćby wody owe bliskie jego rodzinnej wyspie były. To tam sobie troszkę z tymi swoimi zuchami powiosłował, to z Sorenem przy łyku czego mocniejszego mogli pogadać o sprawach lekkich, takich jak najeżdżanie, mordowanie, rabowanie i temu podobne. No, o rozrywkach normalnego, zdrowego Żelaznego a nie jakiegoś czarownika, co to potrafi czytać... Gdyby tylko Soren wiedział, czego wiedzieć nie mógł, to pewnie by się za głowę złapał.

Przybyli. Wiadomo, nie uprzedzał o swoim planowanym przybyciu, więc zrozumiałym by było, jakby gospodarz niezbyt chętny był. Ot, takie odwiedziny z zaskoczenia, co to się nie każdemu spodobają. Spokojna jednak głowa, Harlaw nie zamierzał się za bardzo narzucać. Jego ludzie mieli zostać w przystani, z zapasami i przykazem by nie rozrabiać. Za bardzo nie rozrabiać. Bo wiadomo, to jednak łajdacy z Żelaznych Wysp a nie grzeczne owieczki z zielonych krain.
On sam udał się na posłuchanie i wziął ze sobą Sorena.
- Kenning! - Rzucił głośno i wesoło. Uśmiechnął się szeroko. - Szybkie pytanie! Czy Ty chciałbyś... Ze mną... - Wskazał na siebie. - ...napaść na Mallistera? - Zapytał. I mógł udzielić również konkretnych uzupełnień informacyjnych. Za jakieś dwa dzionki. Trzy, jak mu tak by leżało. Przystań Harlaw Hall. Ja, Ty i ten obok mnie. Przynajmniej pięć drakkarów trzeba od siebie wystawić.

- Tak mówisz? - Rzucił pytaniem retorycznym. Upił łyk rozwodnionego ale i skrzywił się, zapewne ku uciesze gospodarza. Ohyda i zbrodnia! Za podlewanie piwa wodą powinna być wymierzana kara! Kurwa, topienie w kałuży albo przez nasikanie do ryja. I to nie było żadne wyolbrzymienie. Chłop ciężko w polu pracuje, z ziemi wyciąga, ile ta kurwa twarda zechce dać. Albo urabia sobie łokcie przy innej robocie. Karczmarz zaś, niecnota, piwo rozcieńcza! Piwo, jedyną pociechę pod koniec ciężko przepracowanego dnia! Zdecydowanie trzeba się co do tego na swych ziemiach upewnić, aby karczmarzy lejących wodę do piwa topić przez naszczanie do ryja. No ale... Kenning karczmarzem nie był, a Victarion nie był wcale pewien, czy to woda. Wolał już raczej sobie piwo darować, bo szczyn - być może dosłownie szczyn, jebaniutkiej uryny - nie chciał pić.
- No nie wiem... Ostatni najazd nawet się udał. - Rozłożył ręce i uśmiechnął się. - Możesz mnie odwiedzić. Zobaczyć jak nowi niewolnicy tyrają na robotach. Chłopcy też są radzi przepuszczać ukradzione srebro i opowiadać o kobietach z zielonych krain, którym ich "drakkary" zacumowały w pizdach. Nie, Soren?... - Uderzył młodego po przyjacielsku w ramię i dał mu chwilę na odpowiedź. Szybko jednak chciał mówić dalej, bo gadka nie była najmocniejszą stroną chłopaka. Nie żeby on był jakiś orator czy inny taki, ale... No, Soren nadawał się do tego, by bić i łupić, i przy tym go utrzymać chciał.
- Ale co ja tam będę gadał! Słowa, słowa, słowa! Słowami to się baby raczą. - Machnął ręką. Jasne, mógłby gadać, że razem to lepiej obozu pilnować w czasie napadu, bo mniej ludzi trzeba samemu wystawić i takie tam, ale Kenning nie chciał chyba słuchać logicznych wyjaśnień a raczej po prostu nie lubił Harlawa. - Miast tego mam inną propozycję! Jest między naszymi rodami zła krew a i widać, za cienkiego w uszach mnie masz. To ja rzeknę... - Wskazał paluchem na rozmówcę. - Przepracujmy to jak chłopy. Ponapierdalajmy się i obaczym, kto kogo przemoże. Potem wystawisz dobre piwo i wypijemy. A potem udamy się na wyprawę. - Dodał. Jasna męska propozycja. Dać sobie po mordach, potem się napić a potem podać sobie ręce. Pewno, jasne... Całej tej chujni ciągniętej od... Od kiedy? Mniejsza! Całej tej chujni to nie zmyje, ale zawsze jakiś dobry początek.

- Ale że co... Wolisz kutasy? - Odparł, uśmiechając się przyjaźnie. Tak, tak... Rozumiał wypowiedź Kenninga, ale riposta akurat pasowała. Zresztą, oponent też się jego wypowiedzi uczepił, jakoby on to piał z zachwytu nad niewolnikami i cipkami, kiedy po prostu podsumował udany najazd. W sensie, że wszystko poszło cacy i każdy zadowolony. No, poza niewolnikami. I trupami. Ich rodzinami. I ograbionymi możnymi. - Co kto lubi. - Dodał, wzruszając ramionami.
Propozycja rzucania toporkami była tym, co szczerze jemu nie odpowiadało. Nie lubił rzucać i łapać. No jakoś tak... Wolałby się zamiast tego napierdalać na pięści. Albo i z bronią. Szkoda, no szkoda. Przeciwnik niewątpliwie zechce naśmiewać się z jego odmowy, ale cóż... Trudno.
- A wiesz co... Jakoś nigdy nie przepadałem za tą zabawą. - Odparł, rozkładając ręce. - Wolę dobrą bitkę. No ale rozumiem, że tutaj Ty odmówisz, bo i przecie nijak byś mi nie uradził. - Dodał. Taka tam mała próba prowokacji. Może zaraz zostanie tutaj wyśmiany, że tradycja toporków i te sprawy a on się cyka. Ale... Ale może i Kenning stwierdzi, że da nauczkę pyskatemu gościowi, który nazywa go słabszym od siebie przy jego ludziach. W sensie przy zbrojnych pewnie.
Co dalej? Ano, to zależy. Mógł się bić, a jak nie to pewnie by się jakoś niebawem zbierali, oświadczając Kenningowi, że jak nie, to nie. Ostatecznie wybrzeży Dorzecza starczy dla obu a on miał zamiar być tam pierwszy. Zresztą, wystarczyło wrócić i zebrać ludzi.

Cóż, nigdy nie powiedział, że tyrali tylko mężczyźni. Kobiety, choć oczywiście zapewne wykorzystywane do wiadomych celów, też musiały tyrać. Nie ma tak dobrze, że tylko ruchanko i utrzymanko. No ale, dyskusja szła wiadomym torem i ani on, ani jego rozmówca nie zamierzali trzymać się tylko merytoryki. Gdyby miał trzymać się jedynie owej, tłumaczyłby tylko, dlaczego bezpieczniej i korzystnej jest ruszyć razem. To nie miało sensu jednak. Pogadali, poobrażali się nawzajem, zapewne Kenning stracił do niego resztki szacunku, jeśli takowe w ogóle istniały. Żeby nie było, on sam też poczuł antypatię do ich gospodarza. Nie ma jednak tego złego, to dobry motywator. Jeśli uda się osiągnąć wielkie cele Harlawa, to Kenninga może szlag trafi. Jeśli...

Soren... No nie musiał ust rozwierać, ale i nie zamierzał go karcić za to. Grali po jednej stronie a przekonanie Kenninga i tak było przegraną grą.
- Nie to nie, Kenning. - Odparł i wzruszył ramionami. Podniósł się z siedziska. W takim wypadku mogli już ruszać na przystań i odpływać, by nie marnować czasu szanownego lorda. Być może kiedyś przyjdzie czas rewanżu, być może, ale na pewno nie należało o tak przyziemnych sprawach myśleć teraz.