Zamtuz "Kolorowe Prześcieradła"

Widząc powrót Lelka wykidajło od razu wyciągnął pałkę, krzywiąc się przy okazji. Nie zaatakował jednak, ponieważ zauważył, że pojawiają się kolejne osoby towarzyszące Głosicielowi. Najwyraźniej miała być burda.
- Kurwa, ale wy tępi jesteście - zaśmiał się ochroniarz. - "Napad z bronią", mówi to wam coś, tępe chuje? - zapytał. Nie był najbystrzejszy, ale przybytek w którym pracował i osoby dla których pracował zawsze starały się, przynajmniej oficjalnie, stać po tej dobrej stronie prawa. Trochę więc podłapał. - W środku? W środku jest wielu praworządnych mieszkańców Starego Miasta, którzy oddają się legalnym rozrywkom w przybytku, który płaci podatki do kasy lorda Hightowera - prychnął wykidajło. - Heh... Niech wam będzie, że wygraliście...
Ben pochylił się powoli, aby odłożyć swoją pałkę i... Wystrzelił nagle niczym naciągnięta sprężyna, uderzając w podbródek najbliższego z Synów Wojownika, zanim ten zdołał dobyć swego miecza. W pomieszczeniu rozległ się odgłos pękającej kości. Dziewczyna za kontuarem krzyknęła i rzuciła się do ucieczki ku drzwiom prowadzącym do wewnątrz. Zbrojni słudzy Wiary nie byli na tyle zwinni, aby przeskoczyć szybko przez blat i dopaść ją nim zamknie za sobą drzwi. Poza tym mieli inne problemy - wściekłego wykidajłę. Niestety, po pierwszym ataku z zaskoczenia Benowi nie szło już tak dobrze, chociaż się starał. Miecze nie chciały go zabić, ale jeden z nich ciął odrobinę zbyt głęboko... Wykidajło padł martwy na ziemię, zaś w środku słychać było krzyki przerażonej dziewki.

Dobra. Ser Eldrad wraz z Lelkiem przerzucili ciało przez kontuar, po czym wtargnęli do środka. No i się zaczęło... Do drzwi zbliżał się kolejny wykidajło, trochę postawniejszy od Bena, widać było również kilka dziewcząt i paru klientów, do których jeszcze przed chwilą się umizgiwały. Wszyscy byli już zaalarmowani krzykami dziewczyny zza kontuaru, a widok uzbrojonych napastników wywołał jeszcze większą panikę. Kurtyzany wrzeszczały i rzucały się do ucieczki. Młody grajek, który przed paroma minutami brzdąkał cicho na lutni, wyskoczył przez okno. W ślad za nim poszło dwóch klientów przybytku. Paru innych mężczyzn obecnych w burdelu wzorowało się jednak na kurtyzanach i zaczęło krzyczeć łącząc to z próbami ucieczki bądź ukrycia się wewnątrz budynku.
- Co to ma znaczyć!? - oburzał się jakiś grubszy, wąsaty mężczyzna w błękitnym wamsie, który podrywając się przewrócił kielich z winem. - Co to za bezczelne wtargnięcie!? Żądam wyjaśnień! Czy wy wiecie z kim macie do czynienia!?
- Eeee... - wydusił z siebie tymczasem wykidajło. - Kurwa...
Po tych słowach rzucił się do najbliższego okna i również wyskoczył. Jeden z Synów Wojownika rzucił się za nim i próbował go powstrzymać, ale jedyne co mu się udało to płytko ciąć uciekiniera po plecach w chwili skoku.
Byli w środku. W sali wspólnej. Chaos, panika, wrzaski - przerażone i oburzone - uciekający na wszystkie strony ludzie. Były tu jakieś drzwi na tym samym poziomie oraz schody na górę, skąd również dochodziły różne zaniepokojone głosy klientów oraz pracowników.

POTĘŻNY ryk Lelka okazał się wystarczająco skuteczny, aby zastraszyć bywalców i pracowników burdelu, zarówno tych wzburzonych, jak i tych przerażonych. Synowie Wojownika pokiwali z uznaniem głowami, albowiem wyglądało to tak jakby sam Ojciec przemówił poprzez usta Głosiciela swoim surowym głosem. Rycerze zajęli wyznaczone im pozycje, a przywódca całej operacji wraz z pozostałymi ruszyć mógł do drzwi na parterze. Słusznie się spodziewał, że na tym poziomie odnajdzie biuro. Niestety po burdel mamie nie było śladu.
No... Prawie... Okno było otwarte na oścież, a przy nim leżał rozbity wazon oraz zagubiony pantofelek. Dumna kobieta najwyraźniej postanowiła ratować się ucieczką, wykorzystując chwilę zamieszania jaka powstała w lokalu. Z pewnością nie mogła uciec daleko, a w dodatku powinna napotkać opór w postaci grup wieśniaków i innych stronników pozostawionych przez Lelka na ulicach oraz w zaułkach. Właściwie, to teraz, kiedy wewnątrz przybytku nastała cisza, a okno stało otworem, mógł usłyszeć przytłumione krzyki dochodzące z zewnątrz. Najwyraźniej wykidajło oraz inni uciekinierzy wpadli na jego czujki w czasie swojej brawurowej próby ucieczki.

Dziewczyna, zastraszona tak jak i wszyscy inni, pokiwała jedynie głową i posłusznie zaczęła wykonywać polecenia Głosciela. Pierwszy przez okno wyszedł jeden z Synów Wojownika, który miał przypilnować, że pracownica burdelu nie ucieknie. Pozostali mogli zacząć wychodzić w dowolnej kolejności po niej. Z zaułków wokół przybytku grupę Lelka dobiegały odgłosy szamotaniny oraz krzyki. Najwyraźniej ludzie uciekający z burdelu - w tym postawny wykidajło - wpadli na pomocników gorliwie wierzącego chłopa.
Kiedy wszyscy wyszli ponad wszystkimi odgłosami przebił się jeden, którego z pewnością najbardziej wywrotowcy się obawiali...
- RZUĆCIE BROŃ! - dało się słyszeć stanowczy wrzask. - W IMIENIU LORDA HIGHTOWERA, RZUĆCIE BROŃ!
Krzyk dobiegał z jednej z pobliskich uliczek. Lelek i jego kompanii nie zostali jeszcze dostrzeżeni przez strażników, sami też ich nie widzieli. Najwyraźniej jednak obrońcy porządku w Starym Mieście ruszali właśnie, aby wykonać swoją pracę i niedługo ich oczy spoczną na trupie znajdującym się w burdelu...
- Ty! Stój! - krzyczał dalej dowódca patrolu. - Dalej, za nimi!

Ucieczka przed strażnikami nie miała sprawić Lelkowi i jego ludziom większego problemu. Nie wiedzieli jak liczny był patrol który wpadł na przepychanki ich ludzi z uciekinierami z burdelu, ale wyglądało na to, że była to tylko jedna grupa. Przynajmniej na razie. Uliczek wokoło było zaś wiele. Synowie Wojownika wraz z Głosicielem z łatwością wybrali więc ścieżkę prowadzącą ich jak najdalej od krzyczących strażników, a kątem oka dostrzec mogli, że gdzieś pomiędzy budynkami pierzchają również inne ich czujki.

Po dotarciu do Septu Rybaka okazało się, że część zgrai Lelka dotarła tam wcześniej, a część dopiero dobiegała. W końcu trzeba było jednak stwierdzić, że dwóch z chłopów towarzyszących od dłuższego czasu Głosicielowi brakuje...

(z/t)