Wody Andalos

Etain wracając z powrotem do swojego narzeczona, zdała sobie sprawę z pewnej rzeczy. Stan jej załogi, został mocno nadszarpnięty, z powodu ostatniego ataku, w którym głównie zginęli ludzie Trafalgara. Dzień drogi, od miejsca w którym powinna znajdować się flota Eyrona, kazała załodze Niebiańskich Włosów, udać się w okolicę Pentos - pod przykrywą statku kupieckiego. Mieli spróbować nająć tam jakichś ludzi, którzy chcieliby zasmakować awanturniczego stylu życia. Miały zostać im zaoferowane niezmierzone bogactwa, moc pod rządami jednego z najsławniejszych piratów stopni i dobre mordobicie. Przy okazji, mieli opowiedzieć im o niedawnym spaleniu Miasta Cieni. Dromon, Purpurowa Nadzieja nie zbaczała z kursu i płynęła wprost do swego celu, żeby czekać na kolejne rozkazy.

Piraci Trafalgara przez kilka dni krążyli po małych przystaniach w okolicy Pentos, a także odwiedzili samo miasto. Ich łowy można było określić mianem udanych. Czterdziestu jeden łotrów spragnionych życia pełnego przygód, krwi i łupów postanowiło dołączyć do pirackiej bandy. Zwłaszcza, że słyszeli o potędze pirackiego króla Eyrona, który podpalił porty Lys, Myr oraz Tyrosh. Ktoś taki przecież na pewno był wartościowym pracodawcom, któremu służba przyniesie im wiele złota. Wkrótce galera ruszyła w drogę powrotną na Stopnie, aby dołączyć do dromona swojej pani kapitan. Wolne Miasta z pewnością nie pozostawią pirackich ataków bez odpowiedzi, więc każda para rąk wkrótce będzie dla Eyrona na wagę złota. Chociaż nowi przybysze nie powinni raczej mu o tym wspominać... Jeszcze po bitwie każe odciąć im ręce i w nagrodę wypłacić równowartość ich wagi w złotym kruszcu.

Książę stał na pokładzie statku z rękoma skrzyżowanymi na piersi i patrzył na widowisko przed nim. Jeremy Rykker - sześć dni imienia - oraz Tyrek Lannister - dziewięć dni imienia - ubierani byli właśnie w ochraniacze, a na wyciągnięcie małych rączek mieli drewniane miecze i małe tarcze. Blackfyre nie wiedział co Arrynowie robili z bratem Alayne, ale młody Rykker regularnie przyuczany był w sztuce władania bronią spędzając czas w Pentos jako książęcy paź. Jeśli jednak fanatycy z Doliny nie przykładali się do ćwiczenia małego Lannistera, to zawsze miał on przewagę w sile i wzroście jaką dawały mu trzy lata różnicy w takim wieku. Aemon chciał by chłopcy poćwiczyli walkę mając w końcu przeciwnika w podobnym wieku, z którym mogli potykać się w miarę "poważnie". W końcu nauczyciel mógł im pokazać co i jak, a później krzyczeć by mocniej okładali jego tarczę oraz mocniej dać po łbie jeśli leniwie unosili swoją, ale w żaden sposób nie można było tego nazwać wyrównanym, pouczającym pojedynkiem kształtującym dobre nawyki bitewne.
- Walczycie trzy razy do trzech trafień - zarządził, patrząc na maluchów.

Tak się zdarzyło, że nie cały cykl księżyca od przybycia do Pentos znów wkroczył na pokład okrętu. Tym razem widok był zdumiewający, ponieważ nigdy wcześniej nie widział tylu okrętów w jednym miejscu. Ależ to będzie fajna wycieczka! W dodatku Dobry Brat Lannistera załatwił mu takiego prawie rówieśnika do poćwiczenia walki. Wreszcie, ponieważ ser Jasper strasznie zaniedbywał ćwiczenie zdolności chłopca. Właściwie to chyba nigdy razem nie trenowali, a nawet jeśli, to dawno i nie prawda. Wracając do rzeczywistości przeciwnik Tyreka miał na nazwisko Rykker, a mały książę zapamiętał z lekcji historii u maestera, że Rykkerowie otrzymali Duskendale po buncie Darklynów jeszcze za panowania Szalonego Króla. W dodatku jak ostatnim razem patrzył na mapę to Duskendale było częścią królestwa Targaryenów, a to rzecz jasna oznaczało, że młody Rykker nie mógł być giermkiem Aemona od zbyt długiego czasu. Czyli Tyrek kalkulując ocenił, że wraz z przewagą wzrostu i siły nie powinno też być między nimi różnicy w technice, a zdawał sobie sprawę, że jeszcze nie opanował podstaw.
- Dobrze - odpowiedział Blackfyre'owi, stając naprzeciwko sześciolatka i będąc uzbrojonym w miecz wraz z tarczą.

Tyrek był wyższy od młodego kolegi, miał też dłuższe rączki. Dało mu to dobre podstawy by mieć przewagę w ataku, chociaż pierwszy z jego ciosów minął Rykkera, który odsunął się przed uderzeniem i machnął w odpowiedzi swoim drewnianym mieczem w powietrze. Lannister wykorzystując to doskoczył bliżej i rąbnął Jeremy'ego w głowę.
- Nie skakać mi tu jak pląsająca wieśniaczka! - krzyknął na chłopców jeden z rycerzy pilnujących ich walki, patrząc jak Rykker uskakuje, a potem obrywa w łeb. - Używajcie tarcz! Trzymajcie je wysoko!
Niestety ni dotarło to chyba do pazia, który za chwilę ponownie zdzielony został przez Lwa po głowie. Później chłopcy przez chwilę wymieniali się ciosami, a Jeremy w końcu zrozumiał o co mentorowi chodziło, blokując kilka mknących w głowę ciosów swoją tarczą. Mimo to pierwsza walka należała do Tyreka, który niedraśnięty zakończył starcie uderzając przeciwnika w bok.

Chłopcy mogli chwilę odpocząć, po czym nadszedł czas na rewanż. Lannister ponownie rozpoczął starcie, jednak tak jak ostatnio bez powodzenia. Rykker za to wykorzystał swój niższy wzrost jako atut, uderzając oponenta w lewe udo. Niestety jego refleks nie był jeszcze dobre wyrobiony i od razu oberwał w ramię od Tyreka. Drewniane miecze stukały o siebie i o tarcze przez chwilę, aż w końcu Jeremy z krzykiem wpadł na Lwa wytrącając go z równowagi i zdzielił go w pierś. Tyrek machnął mieczem, który odbił się od tarczy Rykkera i nie zdążył dobrze się ustawić przez statek, który uniósł się gwałtownie na większej fali. Książęcy paź wykorzystał szansę i uderzył w bok przeciwnika, tym samym wygrywając drugie starcie.

Młodzieńcy znowu mieli szansę odpocząć chwilę przed ostatnią treningową potyczką, a kiedy ta się zaczęła długo wymieniali ciosy bez porządnego trafienia. Najwidoczniej obaj chcieli zgarnąć drugie zwycięstwo tego dnia i pilnowali swojej obrony. Impas przełamał Tyrek, który uderzył niższego od siebie pazia w swój ulubiony cel - głowę. Rykkera lekko zamroczyło i machnął mieczem na oślep, ale udało mu się zasłonić tarczą przed kolejnymi ciosami Lwa i dojść do siebie. Wkrótce też Jeremy odpłacił się oponentowi uderzając najpierw w jego lewa, a później w prawe ramię. Tyrek za to uderzył go mocno w pierś. Dwa do dwóch. Następny cios miał zadecydować o zwycięstwie. Przez chwilę obaj chłopcy czujnie się obserwowali, trzymając wysoko tarcze i parując każdy cios, aż w końcu w podczas wymiany uderzeń drewniana klinga Rykkera uderzyła w hełm Tyreka. Pojedynek zakończony.

Książę uważni przypatrywał się każdej walce i zachowaniu chłopców. W pierwszym starciu - tak jak się spodziewali wraz z rycerzami - Tyrek zmiótł Rykkera bez większego problemu. Dalsze walki były jednak dla obserwatorów pewnym zaskoczeniem. Młodszy chłopak zaczął uważniej stosować się do zaleceń mentorów i podchodzić do starcia ostrożniej, co pozwoliło mu dwa razy zwyciężyć ze starszym oponentem. Nawet jeśli w ostatniej walce szli równo i niewiele brakowało do wygranej Lannistera, to paź Aemona naprawdę się dzisiaj wykazał.
- Całkiem nieźle - stwierdził jedynie, kiedy żołnierze zdejmowali z chłopców ochraniacze i zabierali im drewniany oręż. Rycerz wcześniej krzyczący w ich stronę i udzielający wskazówek zajął się w tym czasie tłumaczeniem młodzikom co powinni poprawić, a książę stał obok słuchając w milczeniu. - Jutro zrobimy powtórkę - poinformował, gdy wykład został zakończony.
Niewątpliwie obu im przyda się jeszcze trochę ćwiczeń.

Alayne wyszła na pokład kiedy walka już się zaczęła. Stanęła koło męża z raczej niezbyt wesołą miną. Z jednej strony widok brata narażonego na obrażenia jej się nie podobał, z drugiej strony wiedziała, że przecież każdy szlachcic musi się nauczyć walczyć. Liczyła też, że Arrynowie odpowiednio zadbali o jego naukę i dzięki temu oraz większym rozmiarom do sobie radę. Tak jak pierwsze starcie nieco ją uspokoiło, tak przy kolejnych spinała się coraz bardziej. Albo Tyrek miał niesamowitego pecha, albo ktoś tutaj zapomniał o swoich obowiązkach wobec giermka, a to był ogromny wstyd dla rycerza.
Gdy tylko chłopcy zostali oswobodzeni z ochraniaczy, a ci skończyli słuchać udzielanych im instrukcji podeszła do brata i pogłaskała go po głowie.
-Bardzo ładnie ci poszło - uśmiechnęła się, a mówiła tak, jak gdyby młody lew starcie wygrał. Trzeba go było w końcu podnieść na duchu. I przy okazji sprawdzała, czy przypadkiem nie oberwał zbyt mocno.

Lannister stanął do walki na przeciwko od siebie Rykkera. Pierwszą wygrał poprzez wykorzystywanie przewagi wzrostu i zasięgu ramion. Drugą i trzecią ku jego zaskoczeniu przegrał. Był trochę niezadowolony, ale przecież nie można mieć wszystkiego. A w tej konkretnej sytuacji wina leżała po jego stronie i może trochę po stronie ser Jaspera Arryna, ponieważ to od jego umiejętności zależał wynik starć. Gdyby wcześniej bardziej się starał podczas nauki walki w Casterly Rock to teraz zapewne wygrałby wszystkie trzy.
- Dzięki, to były bardzo fajne walki - powiedział do Rykkera, wyciągając ku niemu dłoń do wymienienia uścisku, gdy było po wszystkim. - Dziękuję - odpowiedział Aemonowi i Alayne. Po ich słowach lekkie niezadowolenie przerodziło się w radość, co w dalszej mierze prowadziło do chęci rozwijania swych umiejętności. Co prawda trochę go bolały te miejsca na ciele, w które oberwał treningowym mieczem, ale jakby miał na to narzekać to równie dobrze mógł zostać w Skale. Następnie wysłuchał wykładu rycerza. Starał się przy tym zapamiętywać jak najwięcej, żeby przy następnej okazji rady i wskazówki wprowadzać w życie.
- Nie mogę się doczekać - odpowiedział Aemonowi z uśmiechem, gdy wykład już się skończył.

Wyglądało na to, że żaden z chłopców nie był zbytnio obity, ani też nie był specjalnie zły na swojego oponenta za sińce jakie mu sprawił. Rykker często obrywał w głowę, więc mając na uwadze jak wrażliwa jest to część ciała Aemon nakazał go jeszcze obejrzeć zabranemu z Pentos medykowi. Może zrobić jakiś okład. To samo tyczyło się wszystkich możliwie większych niż zwykły siniak obrażeń u obu chłopców.
Kiedy walki młodzików były zakończone i zostali odesłani by zająć się sobą, Blackfyre sam również postanowił potrenować ze swoimi rycerzami. Mając zaś na uwadze niekoniecznie uczciwe warunki jakie często panują na polu bitwy wolał potykać się z dwoma jednocześnie. Jeszcze niedawno Czarna Zatoka miała wielkie braki w ludziach w porównaniu do innych królestw, więc walka z przynajmniej dwukrotną przewagą liczebną była czymś na co musieli być gotowi.

z/t - o ile nie będzie potrzebna jakaś odpowiedź jeszcze

Ronard wpłynął do zatoki i już wydawało się jakoby był na ostatniej prostej do Pentos. Nic bardziej mylnego. Najpierw na horyzoncie pojawiły się dwa punkciki. Potem punkciki urosły i nabrały kształtu drakkarów, które podpłynęły na odległość słyszalności krzyku. Załogi zaczęły zwijać żagle i przy pomocy wioseł hamować ruch statków.
- Ser! Z rozkazu księcia Aemona mam poprowadzić cię do obozu kwarantannego! - krzyczał ktoś z pokładu. Jeśli Ronard zamierzał dyskutować to rycerz wyjaśnił mu, że jest to działanie celem zapobiegania wybuchu epidemii jakiejś choroby, jaką mógłby przywlec z Sothoryos. Oczywiście wszystko krzykiem ze statku na statek. Gość kategorycznie odmawiał wejścia na pokład dromony bękarta z Wroniego Gniazda lub wpuszczenia go na swój drakkar celem odbycia rozmowy w normalny sposób. Jeśli nie zamierzał dyskutować to po prostu można było ruszyć śladem drakkarów, które poprowadziły flotę Ronarda na wybrzeże na północ od miasta, gdzie też stał przygotowany obóz. Rolę budynków mieszkalnych pełniły tam namioty ze zdaje się płótna żaglowego. Następnie rycerz i jego załoga zostali poproszeni i zabranie wszystkiego ze statków do obozu. Absolutnie wszystkiego. W obozie było kilka dosyć wielkich beczek, w których wszyscy mieli wyszorować się do czysta. Potem w jednym z namiotów mogli przebrać się w nowe ubrania. Wszystkie dotychczasowe miały zostać złożone na stos, który później został podpalony przy użyciu płonących strzał. Następnie przyjechał wóz z zaopatrzeniem, który zostawił żywność i wino w pewnej odległości od obozu. Na sam koniec przypłynęła galera, która ostrzelała okręty Ronarda podpalonymi beczkami ze smołą aż wszystkie spłonęły i osiadły na dnie. Tak oto zaczęła się kwarantanna.