Pola Andalos

Mając większość koniecznych do wykonania w mieście zadań za sobą i czekając teraz na efekty wydanych rozkazów, Aemon i Alayne znaleźli chwilę by wyrwać się z Pentos na krótką przejażdżkę. Wypadało w końcu zobaczyć nowe ziemie rozciągające się poza murami, nieprawdaż? Parze książęcej towarzyszyły jej zaprzysiężone tarcze jadące niedaleko za nimi oraz dwudziestu sześciu konnych gwardzistów. Po szóstce na boki, po szóstce z przodu i z tyłu oraz dwóch jadących kawałek przed kompanią. Wybrali się na południe od miasta, z prawej strony mając Wąskie Morze, zaś z lewej pola i równiny Andalos.
- Wydaje mi się, że będziemy mieć w najbliższych dniach trochę mniej pracy - zagadnął, rozglądając się po okolicy. - Chyba że o czymś zapomniałem... - mruknął, przenosząc spojrzenie na Alayne w oczekiwaniu na możliwe pojawienie się jakiejś naglącej sprawy. - Podobno na terenach Włości Korony wojska Baratheonów wciąż zmagają się z resztkami lojalistów po Targaryenach. Najwyraźniej córka Daemona i jej mąż-rybak nie chcą dać za wygraną.

Nie ma to jak spokojna, kameralna przejażdżka. Tylko ona, Aemon, ich tarcze, zastęp wojska. Przynajmniej pogoda dopisywała, a i było trochę terenu do zobaczenia, gdyby przypadkiem znudziło im się już samo miasto.
-Widać pracowaliśmy tyle, że nawet w takim mieście przekroczyliśmy jakiś limit i wykorzystaliśmy większość możliwości - uśmiechnęła się lekko. - Raczej nie, a nawet jeśli to ja również, czyli nie było to nic szczególnie ważnego.
Wystawiła twarz do słońca. Teoretycznie powinna go unikać jak ognia, ale jedna mała przejażdżka raczej nie spowoduje katastrofy. A nawet jeśli, tutaj chyba nie zwracano takiej uwagi na unikanie opalenizny, więc nikt nie powinien jej tego wypominać.
-Rybak i wydziedziczona księżniczka, ciekawe połączenie. Jestem ciekawa, czy naprawdę liczą na sukces, czy jest to tylko uparte walczenie o własną zachciankę. Tak czy tak, po tylu potyczkach te ziemie nie będą się na wiele nadawać, w sumie więc będą walczyć o zgliszcza.

- To zadziwiające, że ktokolwiek w ogóle jeszcze dla nich walczy - skomentował. - Popierającym ich lordom ambicja musiała uderzyć do głowy i pewnie liczą na dzierżenie faktycznej władzy w kraju po zakończeniu wojny. Przy Baratheonach zaś nie mieliby co liczyć na coś podobnego - ocenił, sunąc wzrokiem po spokojnych polach Andalos. - Oby Jelenie sobie poradziły, bo w przeciwnym razie my będziemy musieli dokończyć dzieła, a naprawdę nie mam ochoty tracić czasu na dorzynanie rannych zwierząt...
Wzruszył ramionami, odwracając się w kierunku jazdy. To były zmartwienia na później, do których zresztą pewnie nawet nie dojdzie. Teraz mogli zająć się przyjemniejszymi sprawami niż pola pełne trupów i wypalone wioski.

-Czego ludzie nie zrobią dla choćby ułudnej wizji władzy - westchnęła cicho. - Żal tylko ludzi, którzy nie mają z tym nic wspólnego, a będą musieli za to ginąć. Łatwo wypowiadać wojny, kiedy nie będzie się nawet na polu bitwy - na kolejne jego słowa jedynie zmarszczyła lekko brwi. - Jak dla mnie mieliśmy już wystarczająco dużo wojen w tak krótkim czasie, odpoczynek się przyda, im dłuższy, tym lepszy. Oby Jelenie nie zawiodły.

Tak, on też zdecydowanie nie miał ochoty ruszać na kolejną - a właściwie tę samą, ale przeciągającą się - wojnę. Mieli podobnych rozrywek wystarczająco w ostatnim czasie, a i w nadchodzących latach na pewno będzie sporo okazji by chwycić za miecz. Zarówno zaplanowanych, jak i wymuszonych okolicznościami. Chociaż może przemawiała przez niego świadomość tego ile rzeczy pozostaje do zrobienia w Pentos, w końcu zawsze czuł się dobrze w obozie wojskowym.
- Oby... - przytaknął. - Marcus złożył mi dzisiaj raport odnośnie Akademii - postanowił zmienić temat. - Uczeni wzięli się do pracy i wydają się podchodzić do niej z niemałym entuzjazmem. Kilku przyszło nawet do pałacu wyrazić swoją wdzięczność zanim wyjechaliśmy.
Osobiście nie do końca rozumiał tych gorących podziękowań. W końcu nie robił tego całkiem z dobrego serca, a szukał w podobnym przedsięwzięciu szansy na korzyści dla miasta, a tym samym również dla siebie. Chociaż można było zgodzić się, że uczeni mieli teraz o wiele lepsze pole do rozwijania swoich pasji, co rzeczywiście mogło wywołać w nich pewną euforię.

-Przyszli podziękować? - uniosła lekko brwi. - Nie zauważyłam, by byli jakoś szczególnie uciskani czy prześladowani, by wyrażać aż taką radość. Zapewne zainwestujemy w nich bardziej niż magistrzy, ale aż taki entuzjazm? Chociaż może to i lepiej, przynajmniej dla nas.
Osobiście miała wrażenie, że całe miasto jest wręcz niesamowicie radosne mimo niedawnego podboju. A jak poprzednich zarządców nie oceniała może najlepiej to jednak miasto nie było ruiną, a jego mieszkańcy mieli całkiem niezłe warunki życia. Widać jednak szacunek i respektowanie ich praw było czymś niewymiernie ważnym, co miało aż tak wielki wpływ na ogólne nastroje. Kto by się spodziewał.

- Cóż... dałem im trochę więcej złota niż to na co wycenili koszt swoich badań, aby na pewno im nic nie brakowało - przyznała spokojnie, świadom, iż wyjątkowa hojność mogła mieć wpływ na wyjątkową wdzięczność. - A chociaż nie byli uciskani, to wydaje mi się, że nie byli również doceniani i nie poświęcano im zbytniej uwagi. Natomiast teraz w końcu ktoś zainteresował się ich pracami i nie dość, że zapewnia otacza ich szacunkiem, to jeszcze zapewnia lepsze warunki pracy i pogłębiania pasji. Nawet jeśli było stabilnie i nie było źle, to czemu nie być wdzięcznym skoro nagle jest o wiele lepiej?
Ae odnosił podobne wrażenie co Alayne, jednak z drugiej strony robili wszystko co w ich mocy by tak właśnie było. Najwyraźniej wykorzystanie wszystkich możliwych chwytów wobec różnych grup społecznych w mieście okazało się dość opłacalne.

-Tak bez pytania o zgodę? - spojrzała na niego z wyrzutem, ale lekko drgający kącik ust mógł nieco zepsuć efekt pełnego oburzenia. - Acz rzeczywiście, może i to nieco na nich wpłynęło. Ludzie oddani swojej pasji potrafią się czasem zachowywać raczej nietypowo. Przynajmniej wiemy, że z dużym prawdopodobieństwem byliby skłonni spełnić jakaś naszą prośbę, a to się może w przyszłości przydać.
Z jednej strony robili co mogli, z drugiej cały czas wydawało jej się, że to wcale nie jest tak dużo, a przynosi wręcz spektakularne efekty. Efekt skali? Jakaś zbiorowa manipulacja? Błogosławieństwo jakichś sił wyższych? Albo zwykłe szczęście, kto tam wie.

Na pytanie wzruszył jedynie ramionami. Bieganie by zapytać o zgodę na danie dodatkowej garści złotych monet - której zniknięcia zresztą nikt nie zauważy - nie było czymś do czego był nastawiony entuzjastycznie. Był księciem, nie musiał pytać o każdą błahostkę w sprawach jakimi się zajmował.
- Dokładnie - przytaknął na słowa dotyczące pasji uczonych, w końcu to była cecha na jakiej najbardziej próbował grać przyjmując tychże na służbę. - Prośbę spełnią z pewnością. Przysięgali, każdy z nich świadomie podjął decyzję by oddać się na służbę korony, zaś korona oczekuje od ich służby wykorzystania talentów oraz wiedzy jakie posiadają. Dla nich praca to właściwie przyjemność.
Ae skierował melancholijne spojrzenie fiołkowych oczu na przyglądającą mu się uważnie Alayne.

Oj, zdziwiłby się. Miał małżonkę z lwów. Skąd miał pewność, że każda moneta w skarbcu nie była już dokładnie przeliczona i spisana? Majątek się znikąd nie bierze, a Lancel zakazujący używania ciepłej wody może i był postawą skrajną, ale jednak mającą coś z podejścia całego rodu. Niech więc smok się strzeże, by nigdy nie wiadomo kiedy wychynie oszczędna strona Alayne.
-Praca będąca przyjemnością, czyżby marzenie życia? Kto robi to, co lubi, nie przepracuje ani jednego dnia. Chociaż pewnie i ludzi przy ich ulubionym zajęciu da się rozdrażnić, lepiej więc nie przesadzać z prośbami. No ale my dopiero zaczynamy, więc pomyślimy o tym później - uśmiechnęła się lekko.

- W takim razie tym lepiej zarówno dla nas, jak i dla nich, że ich praca jest jednocześnie ich pasją - stwierdził. - Ludzie spełniający dzięki tobie swoje marzenia zazwyczaj są bardziej lojalni. Ech... Na pewno posiadanie własnego źródła uczonych się opłaci, zwłaszcza po tym co spotkało Cytadelę.


(z/t)