Gospoda "Zatruty Kielich"

Czekała i czekała, ale wreszcie jej cierpliwość została nagrodzona. Pojawił się oczekiwany kupiec, męski przedstawiciel ludności tubylczej o aparycji, która średnio pasowała do stereotypu zamożnego kupca. Stereotyp ów przedstawiał zamożnych handlarzy jako grubasków - bo w końcu żyli dostatnio. Ten jednak był chudszy i żylasty, choć do perspektywy ubicia interesu uśmiechał się już jak większość jemu podobnych. Za zwłokę przeprosił, zamówił sobie coś do picia i mogli przejść do interesów. I jako, że był to mężczyzna, ona spróbowała wpłynąć nań urodą. To niestety się nie udawało. Może był skupiony na interesie, może wierny żonie, może lubił chłopców a może gustował w kozach, jak to podobno z Dornijczykami bywa. Tak czy siak, nie udało się go rozproszyć.
Jak szedł jej handel? No cóż... Tutaj też nie było zbyt kolorowo. Kupiec twardo stał przy zwyczajowej cenie, wielce swój towar zachwalając. Nie było nawet mowy o zejściu do proponowanej przez nią stawki, ani nawet o dziesięć procent więcej niźli sobie zakładała początkowo, jeśli o tyle zechciałby zejść w negocjacjach. W końcu handlarz delikatnie zasugerował, że powinna się zdecydować, czy bierze jego przedni towar czy też nie. Rzecz jasna uczynił to grzecznie, aby nie zniechęcać potencjalnego nabywcy.