Wielka Sala

Nadszedł czas na ucztę, którą Florence organizował z okazji swoich urodzin i pierwszych urodzin swojego miasta. Ci goście, którzy dostali zaproszenie i zdecydowali się przybyć, prawdopodobnie już to zrobili, będąc witanym za każdym razem przez samego lorda, lub jeśli ten był czymś zajęty, przez jego rodzinę. Za każdym razem, przy wejściu do zamku i na korytarzach, goście widywali mężnych zbrojnych, którzy stali na baczność przyodziani w swoje zbroje i zielone płaszcze z wyszytym złotym jabłkiem, oznaką przynależności do tego miejsca.
W końcu nadszedł wieczór, jeden z pomniejszych zarządców odbierał od gości prezenty i ustawiał je gdzieś na bok, po czym zapisywał wszystko skrupulatnie, a towarzysz stojący obok niego, wskazywał gościom miejsca, które mieli zająć. Obok samego Florencea, zasiąść miał najnowszy król Reach wraz z matką, a dalej po bokach inni ważni goście. Z ustawieniem miejsc siedzeń, starano się usadowić wszystkich zgodnie z ich rangą.
Gdy już wszyscy byli gotowi, Florence powstał ze swojego siedzenia i zwrócił w jakiś sposób, na siebie uwagę gości.
- Pragnę wszystkich powitać w moim nowym zamku, Goldentree! Dziękuję wszystkim za przybycie na tak ważny dla mnie dzień. Obchodzimy dzisiaj dwie ważne okazję i mam nadzieję, że spędzicie w czasie ich trwania, miłe chwile. Dzisiaj ucztujmy i balujmy, a jutro rozpoczną się pierwsze zmagania w turnieju. - rozpoczął biesiadę, a służący ubrani w eleganckie stroje rozpoczęli roznosić dania i alkohol.

Królowa Matka oraz król wraz ze świtą pojawili się już po rozpoczęciu uczty, zaraz po tym jak wszyscy dostojni goście zakończyli obdarowywanie gospodarza. Nieprzypadkowo Olenna wybrała ten moment, ponieważ mimo iż była to uczta na dzień imienia lorda Fossowaya, nikt nie mógł przyćmić rodziny królewskiej. Jeszcze przed samym wejściem do sali, królowa przypomniała swojemu synowi kilka kwestii:
- Pamiętaj, jesteś teraz królem, musisz zachowywać się przykładnie. Do tego pamiętaj, aby nie bawić się zbyt ostentacyjnie, ojciec jeszcze nie ostygł w grobie - rzekła, po czym pogładziła go po ramieniu. Garlan był dobrym chłopcem, wiedziała, że zachowa się odpowiednio. Wtem dała gest nakazujący otwarcie drzwi. Do środka wszedł jeden z dworzan i oznajmił gościom:
- Jego miłość król Garlan Gardener, królowa Matka, Regentka Reach miłościwie nam panująca Olenna Redwyne, królewskie dzieci, książe Gwayne oraz księżniczka Talla. - Po zapowiedzi tych słów do środka weszła rodzina królewska, a zaraz za nimi pozostali, dalsi członkowie rodziny królewskiej. - ...Królowa wdowa, Rihannon Hightower, książę Gyles Gardener... -  Tytuły nie miały końca, ale ostatecznie zostały wymienione, wszystkie książęta i księżniczki zapowiedziane. Nie wszyscy członkowie rodziny królewskiej przybyli na ucztę, ale było ich zdecydowanie wielu. Królowa zadbała o to, aby dorośli przywdziali ciemne barwy, a dzieci zostały ubrane na biało, za wszelką cenę kazała unikać czerwieni i innych krzykliwych kolorów. Rodzina królewska nadal nosiła żałobę po zmarłym królu i to miało być widać gołym okiem. Królowa spojrzała na syna, a ten stanął przed gospodarzem i uniósł nieco wyżej podarek, który niósł w rękach.
- Lordzie Fossoway, z okazji dnia Twojego imienia rodzina królewska pragnie obdarować Cię sadzonką z Trzech Śpiewaczek, największego skarbu Wysogrodu, aby ozdabiały Twoje nowe miasto. Trzy Śpiewaczki to dostojne, starożytne Czardrzewa z Wysogrodu zasadzone przez samego Gartha Zielonorękiego. Będą godną ozdobą Twojego miasta - wyrecytował jak nauczyła go matka, po czym wręczył lordowi Fossoway podarek. Kiedy nastąpiła wymiana, sama królowa Olenna zwróciła się do gwiazdy wieczoru.
- Kolejnego prezentu nie byliśmy w stanie przynieść na ucztę. Korona pragnie ufundować w Twoim nowym mieście przybytek Twojego własnego wyboru, o charakterze charytatywnym, który będzie pomagał najbiedniejszym z okolicznych wsi i miasteczek - zaczęła. Szczegóły miały zostać omówione oczywiście po uczcie. - A teraz, najlepsza trupa bardów w królestwie, prosto z Wysogrodu, na Twoją cześć - dodała, a gdy grajkowie wkroczyli do sali i zaczęli zabawiać gawiedź obecną na uczcie pieśnią o lordzie Fossowayu i jego nowym, wspaniałym miasteczku, królowa wraz z rodziną królewską udali się na miejsca siedzące. Niewątpliwie po drodze byli zaczepiani przez różnych gości, kto wie, zapewne nawet samego gospodarza.  

Jeszcze przed oficjalnym rozpoczęciem uczty, do sali wszedł orszak królewski, wyglądający bardzo dostojnie. Florence, podobnie jak wszyscy inni, powstali w obecności króla i czekali na jego słowa. Niektórzy z tu obecnych, pierwszy raz widzieli nowego monarchę, jednak nie Fossoway, który przez ostatni czas przebywał dość dużo w Wysogrodzie i pracował nad kodyfikacją prawa. Gdy doszło do podarunku od rodziny królewskiej, okazało się, że przebił on wszystkie poprzednie prezenty, które choć wspaniałe, były mniej ważne od podarunku od samego króla i to w dodatku, sadzonek Czardrzewa.
- Dziękuję Ci królu, zostanie dla niego wybrane najodpowiedniejsze miejsce, tak by przez wieki cieszył swą obecnością mieszkańców Złotego Jabłka. - podziękował i przejął sadzonkę, którą z uśmiechem na ustach obejrzał i później przekazał służącemu, który miał zanieść ją do ogrodnika.
Kolejny prezent uzyskany z rąk królowej, również nie był gorszy, Florence dał się poznać jako troskliwy pan i to właśnie łączyło go z Olenną, troska o poddanych. Od razu w głowie pojawiły mu się różne projekty, co takiego można by wybudować, ale póki co nie chciał zajmować sobie tym głowy.
- Również dziękuję Ci Pani za ten prezent. Jestem pewien, że moi poddani ucieszą się z tej wiadomości, równie mocno co ja. - powiedział, po czym się delikatnie skłonił zarówno w stronę króla, jak i jego matki. Po tym wszystkie sprawy zostały już zakończone i można było zacząć ucztę. Gdy minęło trochę czasu od rozpoczęcia uczty i po zjedzeniu, można było poświęcić trochę więcej czasu sąsiadom przy stole, Florence zwrócił się do niedaleko siedzącej królowej.
- Co ciekawego słychać w polityce? Szczerze mówiąc, zamierzam po załatwieniu sprawy z kodyfikacją prawa, co powinienem zakończyć pod koniec księżyca, udać się na front i nieco przysłużyć się królestwu.

Królowa w drodze do stołu wymieniła kilka uprzejmości z napotkanymi po drodze lordami. Była nieco zdziwiona, że przybyli aż tak licznie, ale uznała to za dobrą okazję do zamienienia kilku słów z każdym z nich. Miała dobre stosunki z lordami, ale zawsze mogły być jeszcze lepsze. Kątem oka dostrzegła także swojego ojca, matkę i kilku innych członków rodziny. Z nimi także zapewne spędzi trochę czasu przy okazji odwiedzin u Fossowayów.
Młody król także cieszył się atencją wśród gości. Było to jego pierwsze oficjalne spotkanie w tak licznym gronie lordowskim od czasu, gdy został królem. Następnym miała być naturalnie zapewne jego koronacja, którą królowa planowała od jakiegoś czasu. Bacznie obserwowała syna i jego poczynania z zainteresowanymi gośćmi, przysłuchując się bacznie wszelkim wymianom zdań, które zachodziły między nimi. Wkrótce jednak zasiedli przy stole i rozpoczęli biesiadę. Po zakończeniu oficjalnej części, przy stole pojawił się także lord Fossoway i od razu do niej zagaił.
- Bardzo możliwe, że do tego czasu nie będzie już takiej konieczności. Przed przybyciem tutaj poleciłam lordowi Chesterowi rozpocząć negocjacje z Dornijczykami. Dalsza sytuacja w Dorne zależy od wyniku tychże negocjacji - odparła, chociaż właściwie Dornijczycy byli tak nieprzewidywalni, że Olenna nie spodziewała się fajerwerków w kwestiach negocjacji. Negocjacje byly swojego rodzaju graniem na zwłokę, dopóki nie postanowią, co dalej. No chyba, że Dornijczycy ich zaskoczą i przyjmą pokój.
- Bardzo wystawna uczta, mam nadzieję, że obchody będą przebiegać zgodnie z Twoimi pragnieniami, lordzie - dodała jeszcze. 

- Nie będzie? To wspaniałe wieści, liczę na to, że negocjacje się udadzą. - odrzekł z uśmiechem, szczerze wierzył w to, że wojna niedługo się skończy wraz z ich wszystkimi problemami i wszyscy będą mogli odpocząć od skwaru gór i pustyń Dorne na jakiejś wspaniałej imprezie zorganizowanej przez któregoś lorda Reach, nawet sam Florence mógłby za to odpowiadać.
- Również mam taką nadzieję, w zeszłym roku zanim obchody rozpoczęły się na dobre, zostałem wezwany przez lorda Tyrella do wystawienia armii i pomocy w rozbiciu Żelaznych, którzy zapuścili się aż po samo serce Reach. Na szczęście nasze połączone siły wsparte przez kwiat rycerstwa naszego królestwa szybko zakończyło ten problem i dalej już nic nie zakłócało przyjęcia. - odpowiedział. - Mam tylko nadzieję, że nie czujesz się Królowo źle z powodu tej uczty, jej zamiarem nie było tańczenie na grobie naszego zmarłego a umiłowanego króla. Myślałem raczej o prostych obchodach dnia imienia moich i miasta, dodatkowo żeby wszyscy mogli też na chwilę zapomnieć o trudach wojny. - wyjaśnił, ostatnim czego mu brakowało, to była nieprzychylność najwspanialszej królowej od początku historii.

- To Dornijczycy, nie liczyłabym na sukces w negocjacjach. Jedyne co mogą przynieść negocjacje z nimi to więcej ciał zmarłych  - odparła zgodnie z przekonaniem. Królowa nie miała dobrego zdania o Dornijczykach, uważała ich za brudasów i wszystko to, co było odmienne od ludzi Reach. No i teraz kierowała nią także nienawiść do Dornijczyków, wszak zabili jej męża i przyjaciela, króla Reach. Kolejne słowa lorda Fossowaya królowa postanowiła puścić trochę mimo uszu, trochę nie, wszystko byle nie robić sceny na uczcie.
- Bardzo mi przykro, że nasza wojna zakłóciła Twoje zeszłoroczne przyjęcie - odparła lordowi Fossowayowi z jadem, niemal sycząc przez zęby.
- Nie sądzę, aby król się obraził. A jeśli o chodzi o trudy wojny, wolałabym aby nikt o nich nie zapominał. Kiedy my świętujemy Twój dzień imienia, w Dorne nasi ludzie tracą życie. Trzeba o tym pamiętać kiedy pijemy wyborne wino mego ojca i słuchamy wesołej muzyki, ja pamiętam o tym w każdej sekundzie mojego dnia, sugeruję, że pozostali także powinni - powiedziała, nie siląc się na uprzejmość. Królowa nie miała zamiaru dzisiaj świętować ani bawić się do rozpuku. Przybyła do Goldenapple wiedząc, że wielu lordów będzie obecnych na obchodach i na tym zależało jej najbardziej, nie na piciu, jedzeniu i zmaganiach turniejowych.

- Niemniej mam nadzieję, ze Księżna lub jej poseł będą inteligentnymi ludźmi. Nie wygrają tej wojny i dobrze o tym wiedzą, a nas stać żebyśmy jeszcze przez lata okupowali ich zamki i uprzykrzali im życie. - odparł i napił się łyk z kielicha. Sam Florence nie był specjalnie uprzedzony względem Dornijczyków, ale podobnie jak inni jego rodacy pałał niechęcią do ich czynów.
- Przepraszam królowo jeśli moje słowa Cie obraziły, nie taki miałem zamiar. To wszak nie wojna z Dorne pokrzyżowała moje plany, lecz zuchwały i nikomu nie spodziewany atak łupieżczy, którego wojną raczej bym nie nazwał. - odpowiedział z pokorą, nie chciał sobie wszak robić wrogów wśród rodziny królewskiej, ale miał zamiar wyjaśnić tę sprawę. Zrobiło mu się też trochę przykro, że królowa, która na co dzień wydaje się taka miła i dobra, potrafi z takim jadem odpowiedzieć niemniej miłemu człowiekowi. Na dalsze słowa Olenny o pamiętaniu o wojnie skinął głową, miała rację, w związku z tym faktem lord powstał ze swojego siedziska i wzniósł toast za dzielnych żołnierzy, którzy teraz walczyli za Reach.