Komnaty Gościnne

Pobyt w Dorne, gdzie wcześniej Aemion delegował jedynie wedle potrzeby jedynie swoich ludzi, był zmianą otoczenia, którą można było uznać za całkiem przyjemną. Nie było to oczywiście Volantis, ale gdyby wszystko porównywać jedynie do Pierwszej Córki Valyrii, to praktycznie nigdy nie można by się cieszyć z jakiejkolwiek podróży. Klimat był gorący, ale przyjemny, przynajmniej na krótki pobyt. Dornijczycy natomiast nie byli tak barbarzyńscy jak inni mieszkańcy Westeros, zapewne dzięki swoim Rhoynarskim naleciałościom. Ich architektura była milsza dla oko - przynajmniej wtedy, kiedy starali się wznieść coś ładnego - wino produkowali niezłe, potrawy mieli dobre, a naturę wybuchową i ognistą, ale w gruncie rzeczy przyjemną.
Mimo wszystko Aemion nie mógł zapomnieć o paru sprawach organizacyjnych, chociaż trudno mu było zarzucić przez nie zbytnią pracowitość, ponieważ również one związane były z zabawą. Belaerys przywołał do siebie kilku ze swoich ludzi i szybko wydał im stosowne polecenia, po czym udał się dalej cieszyć swoim pobytem w Słonecznej Włóczni. Może Lucifer pokaże mu dzisiaj jakąś lokalną ciekawostkę...



(z/t)

3/11/11, Wieczór

No, to znaleźli się w końcu na dworze księżnej Dorne, której raczej obecnie nie było. Harras Hoare zresztą też nie wiedział póki co czego spodziewać się miał po tym miejscu. W końcu to Harlon skradał serca i umysły reszty żelaznych. Hoare był tylko od bitki. Zatem postanowił porozmawiać ze swoim bratem, dowiedzieć się czegoś więcej. W końcu... Nie wiadomo co przyniesie czas. Zaraz zapukał do komnaty brata i... wszedł.
– Cześć, Harlon. Zajęty? – W sumie to mało go to obchodziło, ale jakąś tam kurtuazję do swojego młodszego brata zamierzał zachować. Nie zamierzał nawet mu prawić żadnych mądrości. Ot... tak po prostu pogadać. – Widać zacząłeś błyszczeć wśród ludzi ojca. Mnie to chyba zaczęli nienawidzić. Ale to chyba dobrze, że mają na kim się denerwować, a na kim skupiać swoje większe nadzieje... Czy... czy ojciec w ogóle coś o mnie wspominał jak jeszcze nie wypłynęliśmy? Coś ci mówił ciekawego? – Nie wiedział w sumie czemu pytał o to jego, ale... Hmm, no jednak nie wiedział czemu to jednak jego powołał do tego zadania. – Nie wiem... Mówił Ci czemu akurat ja z tobą popłynąłem, a nie Halleck? Albo kto inny? Jak na przykład Horrmund? Czy coś... – Jakoś ciężko mu było mówić o emocjach czy dziwnej relacji z Harwynem... W obecności młodego. Miał być tym twardym, a ostatnio zachowuje się bardziej jak pizda, która obrosła w pióra. Nie jak dawien on...

To było podejrzane. Dość podejrzane. Ale nic, bo tak. Miał do niego sprawę.
– Na chwilę chcę jeszcze zająć czas. Jeśli po prostu jesteś zajęty z jakąś Dornijką to mi powiedz o tym wprost, a jak nie... To wpuść po prostu do środka. – No cóż, to była sprawa Harlona kogo tam gościł, albo nie gościł w swojej komnacie, ale... Hoare zamierzał bądź co bądź zająć czas jeszcze chwile swojemu bratu. Więc jeśli go wpuścił - to przeszedł do konkretów. I nie przeszkadzał sobie kimś na boku. No chyba, że to była sama córka księżnej...

No to skoro nie chciał go dzisiaj widzieć to oczywiście, że nie będzie się wpychał na chama. W końcu on tutaj był najsympatyczniejszy, a Harras? Był od brudnej roboty. Jemu potrzebne było jakieś zdobycie czegoś, sprawienie, że okryje się chwałą w walce. A tutaj? No tutaj to bardzo mało staje w chwale, a i dodatkowo gównianie mu idzie rozmowa z innymi ludźmi. Ale skoro nie powinien już zajmować czasu swojemu bratu... to jedynie zrobił. – No to... dobranoc. – Za zamkniętymi już oczywiście drzwiami. Jeśli Harlon potrzebował swojego spokoju i czasu dla siebie... To postanowił zająć się własnymi sprawami. Póki co było to po prostu zajęcie się... zwykłym treningiem, kiedy będzie mógł samemu poćwiczyć na przestrzeni wraz ze swoją tarczą. Tak, zamierzał trenować tyle, aby stać się jeszcze lepszym wojownikiem tylko po to, aby móc skopać... coraz więcej tyłków. Wszystko dla glorii i chwały.
Temu na dalszy wieczór postanowił poprosić u zbrojmistrza Słonecznej Włóczni o to, aby ten mógł mu postawić na dziedzińcu kukłę treningową na której młodszy Hoare mógłby poćwiczyć przy towarzystwie nowych broni, które zostało u niego niedawno kupione. Tak więc tak mu minęły ostatnie godziny tego dnia - na treningu.