Plac treningowy

 
Sztych, sztych, cięcie, wypad. Blok, unik, wypad, blok. Cięcie, cięcie, blok, riposta. Cięcie, cięcie, wypad, cięcie.
Dwóch Lannisterów wymieniało się ciągłymi atakami. Raz przewagę miał jeden, raz drugi. Nie była to jednak walka na śmierć i życie, a zwykły trening bronią do tego przeznaczoną oraz w pełnym pancerzu. Może i królowa matka czasem narzekała na treningi młodego króla Tiona. Prawda była jednak taka, że Królestwo Skały potrzebowało teraz króla-wojownika bardziej niż kiedykolwiek.
Gerion tylko pogłębił się w tym przekonaniu, gdy usłyszał o wzmożonych, zorganizowanych rajdach przeklętych Żelaznych Ludzi. Bezbożników, morderców i gwałcicieli. Gerion szczerze nienawidził wyspiarzy. Dlatego też tak ochoczo każdego dnia przychodził na plac treningowy, by ćwiczyć się w walce. Cieszył się też, że dziś mógł ćwiczyć ze swym młodym suwerenem.
- Idzie Ci naprawdę dobrze kuzynie. - pochwalił Tiona. - Wspaniale oglądać jak Mój Król staje się wojownikiem i czyni takie postępy w walce. I dobrze słyszeć, że się żenisz. – dodał z uśmiechem. - To z pewnością sprawi, że twoi wasale będą na Ciebie spoglądać jeszcze przychylniej – pozwolił sobie zauważyć. – Jeśli też mogę sobie pozwolić, to chciałbym zwrócić uwagę, że jesteś prawdziwym szczęściarzem. Królom często trafiają się żony znacznie mniej urodziwe, zaś lady Kiyara to prawdziwe piękno.
W rozmowie z królem być może Gerion nie zachowywał wszelkich wytycznych etykiety, uważał jednak że jako jego kuzyn może sobie na to pozwolić. Oczywiście robił to tylko dlatego, że nikt nie był w zasięgu słuchu, a na samym placu ćwiczebnym poza królewskimi gwardzistami nie było zbyt wiele osób. W bardziej oficjalnych okolicznościach nie pozwoliłby sobie na taki język, o czym Tion zapewne wiedział. Rycerz z Czerwonego Jeziora nie służył w Casterly Rock od poprzedniego dnia, a znacznie dłużej.