Trakt Rzeczny II

-Chcesz mi powiedzieć, że zamierzasz zostać najemnikiem ochraniającym kupców i chłopów obcych lordów? - zapytał król ze złośliwym uśmieszkiem.
Cóż, argumenty bratanka odnośnie złota były trafne i przypadły Lancelowi do gustu.
-No dobrze. Dostaniesz trzy tysiące złotych smoków. Mała fortuna. Kup porządny dom jak przystało na Lwa i trzymaj tam skarb swojej organizacji. Masz już dla niej nazwę? A co do zwrotu, to tak jak powiedziałem, oddasz połowę. Drugą połowę potraktuj jako prezent z okazji twojego najbliższego dnia imienia.
Lancelowi zrobiło się miło słysząc słowa Kevana.
-Mam nadzieję że tak. Jeżeli jednak postanowią mnie zabrać niedługo z tego świata, nie będę się opierał. Zawsze należy wykonywać ich wolę. I do tego trzeba zmuszać innych. Tytos godnie mnie zastąpi. Będzie może nawet lepszym królem. Przyznaję, nie mam głowy do ekonomii królestwa, intryg i wielkiej polityki. Tylko wola Siedmiu sprawiła, że to ja zostałem królem. W naturalnych warunkach koronę powinni przejąć potomkowie wielkiego Tywina. Jednak wola Siedmiu była inna. Widocznie postanowili, że zagram większą rolę w tym teatrze świata. Dla dobra, lub nieszczęścia Zachodu. Potomni już to ocenią.

Kevan wzruszył ramionami. - Jeżeli zajdzie taka potrzeba. Mówi się, że żadna praca nie hańbi. Osobiście mam co do tego wątpliwości, ale na pewno nie obejmują one spełnianie woli Siedmiu i pomoc potrzebującym - stwierdził poważnie. - A zawsze pomoże to i nawiązać kontakty, czy to handlowe czy polityczne - dodał jeszcze kolejną korzyść z takiej działalności. Potem Lancel wspomniał o nazwie organizacji. W sumie... Kevan nie miał nawet czasu by o tym pomyśleć. No i jakie tak naprawdę miało to znaczenie? To tylko słowa. Lepiej żeby kojarzyli go z czynów, nie z nazwy. - Nie wiem. Jeszcze nie wiem. Może coś z Lwem? Albo z naszymi barwami? Zobaczymy, może jakaś nazwa sama do nas przylgnie... - stwierdził. Na ostateczną propozycję stryjka ukłonił się i odpowiedział: - Dziękuję. W takim razie niech będzie jak mówisz - stwierdził. Dalszej mowy nie skomentował więcej niż słowami: - Być może, choć nie spodziewałbym się tego prędko - stwierdził to z uśmiechem. Nie wypadało bowiem powiedzieć stryjkowi, że jest stary, prawda? Jako, że wszystko było umówione, to poczekał tylko aż król wypisze mu odpowiednie dokumenty, po czym poszedł do swoich ludzi, by wyruszyć w drogę do Lannisportu.