Ulice miasta

Od pewnego czasu, do Gwiezdnego Septu przypływały coraz to nowe siły. Może było to spowodowane tym że wierni po prostu poczuli że powrót Wiary Wojującej jest dobry, chcieli mieć choć odrobinę więcej władzy lub po prostu liczyli na innego rodzaju zysk. W ciągu trzech tygodni, od poprzedniego raportu w drzwiach świątyni zjawiło się co najmniej pięć razy więcej ludzi. Na początku przychodzili rycerze i klękali, przysięgając swą wierność Wielkiemu Septonowi. W drugiej kolejności przychodzili prości chłopi i mieszczanie, będący w większości tą najbardziej ubogą częścią społeczeństwa, która nie miała co włożyć do garnka, a buty już się im skończyły. Septon Vulfrik, który zajmował się spisywaniem wszystkich chętnych, przyniósł swojemu przełożonemu pełny raport najnowszych nabytków.

Barykady

Pierwsze z czym mieli styczność Żelaźni Ludzi próbujący napierać na miasto od strony przystani to... barykady. Drogi zablokowano ścianami z wozów, skrzyń, beczek oraz mebli, za nimi zaś kryli się uzbrojeni po zęby rycerze w barwach Synów Wojownika wspierani przez garść straży jaka skrzyknęła się z okolicy próbując ich wspomóc. Ostrzał z łuków był bezskuteczny, ponieważ rycerze jedynie kryli się za barykadą i unosili tarcze nad głowy tworząc nad sobą opierający się ostrzałowi dach. Jedyne co pozostało - i na co kochający walkę Żelaźni nie czekali długo - to szturm... Walki o bariery trwało pewien czas, ponieważ okopani obrońcy nie odpuszczali łatwo, a rycerze oraz straże były równym przeciwnikiem dla Żelaznych. Na dachach przyczaili się również Bracia Ubodzy, którzy poczęli zrzucać na stłoczonych najeźdźców z zaskoczenia meble, donice oraz ciężkie, ceramiczne dachówki. Najprawdopodobniej część agresorów trafiona podobnymi przedmiotami w głowy padła martwa lub nieprzytomna, jednak była to raczej symboliczna liczba poległych. Po zejściu na ziemię ubrani w worki fanatycy zdziałali zaś niewiele, jedynie kupując czas lepiej uzbrojonym towarzyszom i uciekającym mieszkańcom poprzez podkładania swoich ciał po oręż wroga.

Ulice

Żelaźni Ludzie po przełamaniu barykad - lub też w kilku miejscach w jakich wniknęli do miasta z dala od głównego portu, gdzie nie powstał tak zdecydowany opór - wpadli pełni szału na ulice, gdzie spuścili ze smyczy wszystkie swoje żądze. Na szczęście dla mieszkańców Starego Miasta septoni oraz septy poczęli wyprowadzać ludzi przez bramy na południowym-wschodzie jeszcze zanim wróg naparł na ten brzeg Miodowny. Najeźdźcy na ulicach spotkali zorganizowane grupy patroli straży, które stawiały opór, a także musiały liczyć się ze zdobyciem ich posterunków, których obrońcy łatwo oddać nie chcieli. Poza tym najeźdźcy wpadali do wszystkich domostw, gdzie przetrząsali je w poszukiwaniu cennych łupów. Jeżeli gdziekolwiek napotkali ludzi traktowali ich na przeróżne okrutne sposoby, kobiety oraz dziewczynki gwałcili i później mordowali lub też brali na morskie żony, mężczyzn zabijali dla zabawy, czasem szybko, a czasem przy pokazach szczególnego okrucieństwa lub - jeżeli uznali ich za odpowiednich - uderzali pałą przez łeb by zaciągnąć takich w łańcuchach na statki, aby pracowali na polach lub w kopalniach Żelaznych Wysp. Dzieci również nadawały się do wzięcia jako łup, dla starców zastosowania natomiast nie było, tak więc szli pod nóż.

Gwieździsty Sept

W dużej sile Żelaźni Ludzie natarli również na Gwieździsty Sept, który przygotowany został do odparcia ataku przez kilka setek Synów Wojownika. Rycerze walczyli zaciekle w obronie świątyni, a wielu morskich grabieżców przypłaciło życiem próbę zdobycia jej korytarzy i zbezczeszczenie miejsca kultu. W końcu jednak, po długich walkach o każdy metr septu, budynek padł przed przytłaczającą przewagą liczebną wroga. Najeźdźcy złupili co mogli, pomordowali wielu septonów i zgwałcili septy. Niestety wiele zabawy nie mieli, ponieważ duchownych została jedynie garstka, większość opuściła miasto z wyprowadzanymi tabunami ludności. W łapy Żelaznych wciąż wpadła jednak garść septonów, a wśród nich sami Najpobożniejsi.

Okolice Wysokiej Wieży

Ostrzał Wysokiej Wieży przez cały dzień nie przyniósł wielkich efektów. W kilku miejscach może i kamień budowli trochę się nadkruszył - chociaż ze statków nie było to nawet widoczne - a kilka kamieni uderzyło w okna lub balkony wybijając je i wlatując do środka. Wiele pocisków zostało też źle wymierzonych i rozbiło się o czarną podstawę siedziby Hightowerów nie czyniąc jej żadnych szkód. Z murów twierdzy zaś odpowiedziały na ostrzał machiny Wieży, doprowadzając do zapłonu i zniszczenia jednej z galer.

Lądowe Wyprawy

Konnica Żelaznych Ludzi wspierana przez znaczne siły piesze ruszyła na pola wokół Starego Miasta. Niefortunnie ludzie rozpoczęli ewakuować się już w czasie ataku, a walki na ulicach trochę trwały, więc wielu chłopów wiedziało, że niebezpieczeństwo nadchodzi. Ponadto nie było wcale tylu - przynajmniej mężczyzn - do pojmania w niewolę, ponieważ większość mieszkańców okolicy pomaszerowała na wojnę pod rozkazami króla Gartha. Ludzie wyspiarzy wpadli również na grupy konnych patroli straży Hightowerów, które krążyły w okolicy i rozbili je w wyrównanej walce, zabijając zbrojnych lub biorąc w niewolę. Gorszy okazali się jako przeciwnik Synowie Wojownika, którzy także patrolowali okoliczne tereny - a jeden konny oddział osłaniał uchodźców z miasta - zgodnie z obietnicą jaką Wiara złożyła królowi Wieży. Rycerze w służbie Siedmiu byli niczym zmora dla najeźdźców, rozbijając grupki Żelaznych bezlitośnie. Zabijając ich lub biorąc w niewolę. Nie wszyscy jeńcy dali też radę trzymać język za zębami co do swojego realnego pochodzenia... W końcu po co? Weszli już dzięki tym durnym winogronowym szmatkom do miasta, zdobyli je i splądrowali. Niech słabi ludzie z zielonych krain drżą przed potęgą Żelaznych Wysp! Część pojmanych rycerze-kapłani powiesili, resztę zabrali ze sobą. W czasie łupienia gospodarstw Żelaźni napełnili trochę swoje kieszenie - jeszcze bardziej się radując - i spopielili wiele budynków. Trafiła się również garść gwałtów na kobietach oraz mordów, których dokonywali głównie na starcach, jakich uznali za nieprzydatnych i często próbujących mimo wieku stawiać opów "żelaznej hołocie". Wracając przyprowadzili ze sobą grupy wieśniaków, jednak wielu zdążyło się schować przez najeźdźcami i dlatego też głównymi łupami przywiezionymi z okolic Starego Miasta były zapasy żywności oraz nieliczne kosztowności.

Wyprawa w górę Miodowiny

Wyprawa w górę rzeki była odrobinę bardziej obfita. Może to błogosławieństwo Utopionego Boga utrzymujące się nad Żelaznymi Ludźmi podróżującymi drogą wodną? Kto wie... Tak czy inaczej tutaj również najeźdźcy oddawali się gwałtom, mordom oraz grabieży, złupione osady paląc praktycznie do gołej ziemi. Prostaczków również nie sprowadzili licznie i raczej więcej przywieźli łupów niż ludzi, ale wciąż więcej niż lądowa konkurencja. Ponadto patrole ludzi Hightowerów i Beesburych nie były dla Żelaznych podróżujących w górę Miodowiny takim problemem jak dla ich braci. Flota zawróciła jednak w połowie długości rzeki, kiedy ujrzeli czuwające nad jej brzegami Honeyholt, siedzibę Beesburych.

Kontrole Handlu

Po przeszukaniu portu oraz przebywających w nim okrętów - których były trzy dziesiątki i sześć - odnaleziono zapasy wielu mniej lub bardziej luksusowych dóbr. Dwa statki okazały się puste, wiele z nich miało też biedne ładownie, jednak kilka wiozło bardzo cenne towary. W ręce Żelaznych Ludzi wpadło wiele beczułek różnorakich trunków. Od zwykłego piwa i podłych win, po tyroshyjską brandy i wino dornijskie. Najeźdźcy położyli ręce na sporej ilości biżuterii, zagarnęli bele jedwabiu, uzbrojenie, egzotyczne przyprawy oraz narzędzia, a także inne drobiazgi czy surowce.  

Niszczenie Starego Miasta

Ostrzał lewego brzegu miasta przebiegał bardzo dobrze. Na nabrzeżu Żelaźni znaleźli trochę drewnianych zabudowań, które podpalili by nie marnować na nie amunicji, po czym zasypali pociskami - uzupełnianymi później z gruzów - mocniejsze budowle. Magazyny, domy, warsztaty, karczmy i przybytki rozkoszy, wszystkie jednakowo niszczały na życzenie Harrasa. Pod koniec tych dwóch dni prawie połowa budynków na wybrzeżu była w ciężkim stanie, a kilkanaście całkowicie legło w w gruzach. Z pewnością odbudowanie zniszczeń nie będzie małą inwestycją.
Próby wywołania pożarów na prawym brzegu były o wiele cięższe do osiągnięcia. Stare Miasto było solidną, kamienną metropolią, a chociaż oczywiście każdy prawie budynek miał drewniane elementy w postaci chociażby belek wspierających dachy, to po ich podpaleniu i załamaniu dachówki jedynie zawalały się do środka i ogień nie rozprzestrzeniał się czyniąc wielkich zniszczeń. Ponadto garstki kryjących się po mieście ludzi, chociaż bardzo zdezorganizowane, walczyły jako tako z "pożarami", które w tej skali nie były szczególnie groźnym przeciwnikiem. Wiele budynków zostało wprawdzie uszkodzonych, a kilka spłonęło całkowicie, jednak nie były to aż tak znaczące szkody.

Ryzykowny ruch ze strony króla Wysokiej Wieży, wyjście na ulice miasta tak pobożnych ludzi po potępieniu przez Wielkiego Septona. Szczęśliwie głowa Wiary wraz z większą częścią swoich sił wycofała się do pobliskiego klasztoru, co odrobinę złagodziło nastroje w mieście dzięki mniejszej liczbie podżegaczy do ukaranie "bluźnierców", w dodatku o mniejszym autorytecie niż sam Awatar Bogów. W dodatku mieszkańcy miasta wciąż pamiętali egzekucje Żelaznych Ludzi odpowiedzialnych za spalenie ich domów jakie sprezentował im Dorian, zaś jego chęć pomocy i umiejętności mówcze Laury szybko przekonywały wahających się mieszkańców do pozostanie po stronie monarchów. Pomocny okazał się również lord Mullendore, który kiedy tylko dowiedział się o postępku króla dołączył do niego z propozycją... Setki żołnierzy obecnie siedziały bezczynnie pod miastem. Czy tysiąc dwadzieścia par rąk nie będzie lepszym wkładem niż jedynie dwie dziesiątki?
Szczęśliwie z Lys przypłynęła cała flota okrętów handlowych napełnionych drewnem, narzędziami, surowcami i innymi potrzebnymi przedmiotami, więc było z czego budować bez potrzeby dłuższego czekania na materiały. Oczywiście jak można było się spodziewać doszło do kilku... incydentów. Raz ktoś z tłumu rzucił w Laurę zgniłym pomidorem, który rozkwasił się na jej sukni potwornie ją brudząc. Strażnicy ruszyli pochwycić napastnika, jednak ten zniknął w tłumie. Innym razem ktoś próbował podobnej sztuczki z królem, mierząc w niego końskim łajnem. Tym razem jednak fanatyczny miotacz został znokautowany nim cokolwiek zrobił przez... jednego z mieszkańców Starego Miasta. Postawny kowal pracujący przy odbudowie jednego z budynków akurat montował zawiasy pod drzwi, kiedy dostrzegł co się święci i zareagował prawym prostym, od którego odziany we włosiennicę fanatyk długo miał widzieć gwiazdy. Kolejnego dnia strażnicy złapali trzech bardziej "pobożnych" mieszkańców nawołujących w pobliżu miejsca pracy króla do zebrania się i usunięcia tej "zmazy w oczach bogów". Eskortowanych do lochu więźniów mieszkańcy obrzucali kamykami, wyzwiskami i starymi warzywami. Zachęcony postawą króla również septon odpowiedzialny za udzielenie mu ślubu postanowił wyjść z Wieży, aczkolwiek w tym przypadku skończyło się to podbitym okiem i złamaną ręką nim straż ocaliła go przed żądnymi nagrody za głowę heretyka napastnikami. Blisko ostatniego dnia trwających na razie prac królowa po raz kolejny stała się ofiarą rzutu, tym razem zgniłym jajkiem. Napastnika ponownie nie pochwycono, ale jakaś mała, urocza dziewczynka poratowała Laurę chustką.
Podsumowując to co zaobserwowano można stwierdzić, że mieszkańcy Starego Miasta wcale nie są nastawieni do swego króla tak negatywnie jak chcieliby członkowie Wiary Wojującej, nawet wręcz przeciwnie. Najwyraźniej fanatycy po prostu najgłośniej krzyczą.

Ostatnio Wiara rozpoczęła aktywniej pomagać mieszkańcom - oczywiście głównie tym pobożnym - rzucając na tym polu większe wyzwanie Wysokiej Wieży. Dawni dobroczyńcy septów, którzy teraz znaleźli się w złej sytuacji poprzez straty związane z najazdem Żelaznych Ludzi otrzymywali zapomogi oraz nieoprocentowane pożyczki od Wiary, przy każdym sepcie rozdawano żywność potrzebującym, zaś Bracia Ubodzy liczniej niż dotychczas - bo wcześniej również to czynili - ruszyli na ulice wspomagać biedaków i użyczyć swym rąk w odbudowie miasta. W czasie kazań septoni nie przestawali jednak potępiać w tym samym czasie zepsucia jakie toczy serce Wysokiej Wieży, a w zaułkach najbiedniejszych dzielnic to samo czynili zarośnięci i śmierdzący fanatyczni kaznodzieje. Jadowi lejącemu się z ich ust odpór dawała grupka septonów oraz sept prowadzonych przez duchownego z siedziby Hightowerów, którzy każdego dnia głosili na ulicach dobre słowo o królewskiej parze i negowali wszystkie mówione o niej kłamstwa.
Wielki Septon nie miał jednak zamiaru dłużej tego tolerować. Zgodnie z prawem Wiara sama mogła sądzić swoich duchownych za wszystkie przewinienia jakich mogli się dopuścić, tak więc Synowie Wojownika wspomagani przez wielu Braci Ubogich ruszyli na ulice aresztować "heretyków". Septon odpowiedzialny za udzielenie ślubu Laurze i Dorianowi został pochwycony bez żadnych problemów, a aresztowania dokonał ser Belthasar Karstark. Nawrócony szlachcic z Północy. Podobnie przebiegło aresztowanie jeszcze dwóch septonów oraz jednej septy. Przy pozostałych aresztowaniach doszło do pewnych komplikacji... Straż miejska Starego Miasta bowiem postanowiła nie dopuścić do aresztowania. W trzech miejscach żołnierze Siedmiu postanowili, na razie, nie wdawać się w konflikt bez potwierdzenia od Wielkiego Septona by użyć wszelkich możliwych metod. Jednak przy ostatniej głoszącej dobre słowo o Hightowerach sepcie polała się krew... Strażnicy nie chcieli ustąpić, zaś zakonnicy mieli za sobą prawo, rozkaz Ojca Wiernych oraz, co najważniejsze, wolę Siedmiu. Zginęło ośmiu żołnierzy Hightowerów, którzy za sobą pociągnęli cztery Miecze oraz dziesięć Gwiazd. Kolejny Syn Wojownika oraz trzy dziesiątki Braci Ubogich poległo w walce z mieszkańcami Starego Miasta, którzy chcieli pomóc sepcie. Ostatecznie kobieta została jednak aresztowana i zaciągnięta tak jak pozostali do Gwieździstego Septu...

Tududu:

Straż miejska w Starym Mieście szykowała się do wykonania rozkazu kasztelana - usunąć Wiarę Wojującą poza obręb murów. Po aresztowaniach głoszących królewskie słowo duchownych oraz walce jaka wywiązała się ze strażnikami Lucas Hightower stwierdził, że zbrojne ramię Wiary posunęło się za daleko. Fanatycy oczywiście dostali od zbrojnych szansę na bezkrwawe i pokojowe opuszczenie miasta, ale jak można było się spodziewać nie skorzystali z niego. Kapitanowie Synów Wojownika oznajmili, że egzekwowali prawo Wiary do sądzenia jej członków i to oni zostali zaatakowani bezprawnie przez strażników na usługach "plugawego" króla. Przy ogniu nienawiści oraz fanatyzmu jaki płonął w sługach Wielkiego Septona walka była nieunikniona, ponieważ wypraszani siłowo członkowie zakonów od razu sięgali po oręż.
Doszło do kilkunastu drobnych starć na ulicach, ale walka rozgrywała się głównie w septach, gdzie skupili się wojownicy Wiary. Straże Starego Miasta wyłamały drzwi i wdarły się do środka. Kilka mniejszych septów całkowicie oczyszczono - członków Wiary nie parających się walką całkowicie ignorując oczywiście - zbijając lub biorąc do niewoli obrońców. W większych świątyniach udało się zepchnąć obrońców i... I wtedy zaczęło dziać się źle. Prowadzeni przez swoich kapitanów najliczniej skupieni właśnie w większych septach - głównie Gwieździstym - przedstawiciele Mieczy natarli na strażników wycinając sobie przez nich krwawy szlak, zaś Bracia Ubodzy nie byli daleko w tyle. Wkrótce starcia wyszły ponownie na ulice, które zostały całkowicie opuszczone przez przerażonych mieszkańców. Kilka razy wprawdzie jakaś donica spadła na łeb "bezbożnych" strażników, a częściej jeszcze na "przeklętych fanatyków", ale wkład obywateli miasta był znikomy. W walkach wykazał się znacznie ser Belthasar Karstark, który dzierżonym w swych dłoniach wielkim mieczem pozbawił życia jedenastu zbrojnych Hightowerów w czasie walk.
Wkrótce ostatni strażnicy wycofali się do Wysokiej Wieży, która pozostała nieosiągalna dla żołnierzy Siedmiu. Ulice przystroiły setki trupów oraz rannych, którymi powoli zajmowała się część Braci Ubogich. Miecze - lub to co z nich zostało - tymczasem wyprawiły gońca do Ojca Wiernych oczekując jego wsparcia oraz obecności. Nie pozostało w mieście wielu wojowników Wiary, a ci wciąż żywi skupili się w Gwieździstym Sepcie oraz obsadzili jedną z bram, aby inni zakonnicy mogli do nich dołączyć wraz z Awatarem.

Lord Cuy - który poinformował Tarly'ego, że Wiara ma mniej ludzi niż któryś z nich osobno, a w większości rannych - wywiązał się ze swojej części umowy. O ustalonej porze bramy Starego Miasta stanęły otworem i ludzie Gartha wpadli do środka, nie wydawało się by wpadli w zasadzkę. Przy bramie czekali jedynie lordowscy ludzie, którzy od razu ze wsparciem zewnątrz ruszyli na znane sobie stanowiska fanatyków. Większość ludzi Wiary Wojującej została wzięta z zaskoczenia i ubita szybko. Miasto wkrótce zostało odzyskane, zaś wojska z Sunhouse oraz Horn Hill zebrały się pod Gwieździstym Septem, gdzie zabarykadowali się ostatni z Synów Wojownika wraz z Wielkim Septonem. Cuy twierdził, że w środku septu nie ma więcej jak dwie setki ludzi, a i nie wszyscy cieszą się najlepszym zdrowiem.
- Co zrobimy z Wielkim Septonem? - zapytał Gartha, patrząc na masywny gmach septu. - Król pewnie by się ucieszył gdyby go dostał, pytanie tylko czy nie zrobi z takim prezentem nic głupiego.

Praca, praca...: