Wybrzeże Zatoki Krabów II

Na Shireen czekał już spory orszak powitalny. Pośród niego znajdywali się zaś jej doradcy, toteż szybko można było przeprowadzić naradę co do całej sytuacji. Najpierw wypowiedzieć postanowił się jej pierworodny syn i dziedzic: - Mi to wszystko się nie podoba. Odrzucać dziedzictwo rodowe? No i ta ich "królowa" sprawiała wrażenie nieprzyjemnej, mówiła niepochlebnie o dziadku Stannisie. Nie zdziwię się, jak nas zdradzi przy pierwszej lepszej okazji. - wypowiedział się, wręcz przeciwnie do jego ojca: - Bzdury. Oceniasz ją zbyt powierzchownie synu. A sam sojusz z perspektywy militarnej byłby doskonałym ruchem. Odzyskalibyśmy co nasze rękami Targaryenów. Ziemie Burzy to wciąż więcej niż sami sobie będziemy w stanie prawdopodobnie wywalczyć. - stwierdził, a zawtórował mu obecny w obozie kwatermistrz kompani Sprawiedliwych: - Dokładnie. A poza tym nie musimy kończyć na nich. Gdy zdobędziemy skarbce Końca Burzy i wiernych im lordów, możemy wynająć kolejne kompanie i ruszyć dalej, aby odzyskać kolejne krainy. - na to zaś podniósł się głos jednego z dowódców Sprawiedliwych: - Jeżeli zdobędziemy Koniec Burzy. Pokonać Lyonela w polu i odzyskać Królewską Przystań to jedno, ale gdy to zrobimy... skąd będziemy mieć pewność czy Smoczyca nam pomoże, mając w garści co ją interesuje? No i sama inwazja na Ziemie Burzy może być problematyczna... - tak więc to wyglądało, że każdy z dowódców popierał jedną ze stron. Nie dało się powiedzieć, która opcja miała więcej zwolenników, opinie rozkładały się po równo. Choć Shireen mogła być pewna jednego - cokolwiek nie zdecyduje, Ci ludzie pójdą za nią choćby w ogień. [